Nereden geldiğini bilmediğim bir güçle koşarak salona gittim saniye anne koltukta oturuyor köydeki sima olarak tanıdığım ama adını bilmediğim bir kadın ellerine yüzüne kolonya döküyordu 'tahir tahir' diye sayıklıyordu arkamdan herkes salona geldi murat koşarak dışarı çıktı sesimin titremesini umursamadan konuştum N:saniye anne??
Saniye anne kafasını kaldırıp bana baktı tüm kadınlar bana acıyan gözlerle bakıyordu daha fazla içimdeki acıyı bastıramadim ve bağırdım N:BİRİ BİR SEY SÖYLESİN ARTIK KOCAM NERDEEEEE!!!??
Murat koşarak içeri girdi Mu:nefes abimin kuma çıktığı gemi batmış Murat'ın söylediği cümleyle yere düştüm gözlerim kararıyor aklımda iki kelime tekrar ediyordu sürekli 'gemi batmış' ,tepki veremiyordum bilincim açık sesleri duyuyor ama tepki veremiyordum içeri Asiye ablanın girdiğini anladım hangi ara İstanbul'dan Trabzon'a gelmişti ki benim bile yeni haberim olmuştu konuşamıyordum dilim tutuluyordu kalbim sıkışıyor sadece göz yaşı dökebiliyordum. En son hatırladigim şey Mehmet Bey'in 'nefes' demesi ve fatihin beni kucağına almasıydı gerisi karanlık......
Gözlerimi Tahirin yatağında açtım daha doğrusu bizim yatağımızda Asiye abla yanımda ağlıyordu neler olduğu aklıma geldi gözümün önünden olanlar geçti Tahir yoktu hızla başımın dönmesini umursamadan yataktan kalktım N:Tahir bulundu dimi abla burda dimi aşağıdadir hatta
diyerek kapıya doğru koştum asiye abla kollarımı tutup sarıldı sonra beraber yere oturduk ikimizde hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk
N:abla nolur gitmesin lütfen ben daha onu affetmemisken gidemez bizim daha barışmamız lazım onun daha kendisini affettirmesi lazım abla nolur gitmesin noluuurrr Asiye abla beni daha sıkı sardı A:gitmez ablam bırakmaz seni bırakır mı hic N:herkes nerde hadi gidelim Tahire gidelim A:herkes orda kapıda selim bizi bekliyor senin uyanmani bekledik tüm köylü de aşağıda saniye annede fenalaştıği için odasında Mehmet babada onun başını bekliyor hadi bizde gidelim ama sen bu elbiseyle gitme gel üstünü değiştirelim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Gözlük çanta yok ) Asiye abla bunları giymeme yardım etti ve hemen aşağı indik selim bizi görünce ayaklandı hızla evden çıktık..
Limana gittiğimizde koşarak indim ve denize doğru koşmaya başladım murat hemen beni tuttu N: Tahir nerdeeee Tahirrrrrrr Murat ağlıyordu Mur: nefes sahil güvenlik can kurtaranlar herkes çalışıyor gemide çalışan iki miço bulundu abim tüm can yeleklerini gemidekilere giydirmis abimle beraber 10 kişi daha kayıp
Söylediğiyle beraber yere çöktüm ağlamam aşırı siddetlenmişti ona o kadar çok şey söylemiştim ki Allah belanı versin bile demiştim sanırım Allah benim belamı verdi...
Can kurtaranlar sürekli gidip geliyordu 2 kişi daha bulundu ama 8 kişi hâlâ kayıptı Tahirde yoktu hava kararıyordu bense sadece oturmuş bekliyordum sadece kaleliler olarak kalmıştık birde bulunmayan kişilerin yakınları vardı diğer herkes gitmişti bulunan iki kişininde söylediği seyler 'tahir kaptan can yeleklerini bize giydirdi sadece onun can yeleği yok' tan ibaretti kafayı yemek üzereydim her can kurtaran botu geldiğinde ümitle bakıyordum ama sonra tüm ümitlerim çöküyordu yanıma birinin oturmasıyla o tarafa döndüm Mustafa abiydi
Mus:bacım üzülme deli Tahir o ula onu karadeniz mi etkileyecek hiçbir şey olmaz ona bırakmaz o kendini hem onun onu bekleyen bir karısı var bunu bilir tutunur hayata
N:abi ben ona çok kötü laflar ettim ondan nefret ettiğimi söyledim ya bırakırsa ya gelmezse Mus:şşş düşünme böyle şeyleri aslan gibi o bir kere Kaleli ayakta durur o sen sıkma canını
Mustafa abi bana güç vermeye çalışıyordu ama belli etmese bile kendiside çok kötüydü gerçekten çökmüştü ben de güç vermek istercesine ona sarıldım
N:abimm Mus: kardeşim Deyip sarıldık arkamızdan hıçkırık sesi duymamizla ikimizde o yöne baktık Asiye abla ağlıyordu hemen yere oturup o da sarıldı Mustafa abide göz yaşlarını tutamadı ve ağlamaya başladı Murat ve Fatih'te geldi birbirimize güç vermek istercesine sarılıyorduk sadece ağlıyorduk......
Gece boyunca burada beklemiştik 6 kişi daha bulunmuştu Tahir ve bir kişi kayıptı şimdi ise Murat'ın omzuna başımı koymuş göz yaşlarımı döküyordum haberi aldığımdan beri gözyaşlarım bir kere bile kurumamisti hava yavaş yavaş aydınlanıyordu yine bir can kurtaran ekibi kıyıya yanaştı ümitle onlara bakıtım ama ümitlerim yine çökmüştü hızla ayağa kalktım ve can kurtaran ekibinden birinin yakasına yapıştım
N:işiniz ne sizin denizde gezmeye mi geldiniz kocam nerdee niye sürekli eli boş dönüyorsunuz
diye bağırdım o sırada jandarma komutanının telefonu çaldı diğer ailede yanımıza koştu sürekli tamam tamam diyordu sonra telefonu kapattı bize döndü K: Tahir Kaleli bulunmuş ama yaralıymış durumu ağır olduğu için en yakın kıyıdan hastahaneye götürülmus
Dediği şeylerle mutlu olmuştum ama durumu ağır demişti hepimiz hızlıca arabalara koştuk düşücek gibi olduğumda Fatih kolumu tutmuştu arabalara bindik ve hastahaneye doğru gitmeye başladık....
