MAVİ AY | TEXTİNG ( Shawn Mendes ) ✓

3.1

Arya'dan ;

Anonim bana bir sürpriz yapacağım dediğinden beri heyecanlıydım . Üzerime siyah kot yırtık bir kot pantolon ve gri üzerinde köpek resmi olan bir T-shirt giymiştim .

Hızlı hazırlandığım için evde boş boş bekliyordum zamanın geçmesini . En son sıkılıp beyaz ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım.

Anonim : Yavrum çıktın mı ?

Arya : Hee

Anonim : Sen ne kadar kibarsın öyle

Arya : Teşekkür

Anonim : İyi , nerdesin ?

Arya : Kapının önünde .

Anonim : Park'a gel bebeğim .

Arya : Tmm

Telefonumu arka cebe koyup yürümeye başladım. Yerdeki kaldırımlara bakıyordum . Hiç insanların yüzüne bakarak yürümezdim . Neden bilmiyorum.
Ailem'in öldüğü günden beridir böyleyim .

Kendimi bildim bileli. Adımlarımı hızlandırdım . Ta ki birisine çarpana kadar . Gözlerimi yoldan kaldırıp çarptığım kişiye baktım.

Koyu kahve saçları ve gözleri vardı. Kıvırcık gibi görünen saçları onu tatlı göstermişti . Uzun boyu ile ona bakmam biraz zordu. Gülümsediği için beyaz dişleri çıkmıştı . Sol yanağında çok belli olmayan bir yara izi vardı. Bu onu çok sevimli göstermişti. Çok yakışıklıydı gerçekten.

Kafamı tekrardan yere eğdim ve özür dileyip uzaklaştım . Çocuk her ne kadar yakışıklı ve sevimli olsada beni bekleyen bir Anonim vardı. Gülümseyerek park'a ulaştım.

Arya: Geldim ben .

Anonim : Bekle .

Anonim : Görüyorum seni.

Dediğini yapıp beklemeye başladım.
Arkamdan gelen iki çift el gözlerimin üzerine geldi. "Benim korkma " dedi kendi sesi ile . Sesini çok seviyordum. Sadece bir iki defa duymama rağmen zihnimin içinde hep duyuyordum.

"Şimdi yürü ben seni ilerleteceğim." Ayaklarımı ilerlettim . Beni sağa ve sola dönderiyordu. En son yürümeyi bıraktığında geldiğimizi anlamıştım.

"Elimi gözünden çekeceğim en üst kata çık bir kapı var ordan içeriye gir.
Yanına geldiğimde bana dönme lütfen olur mu ? " Başımı olumlu anlamda salladım.  "Teşekkürler " . Elini gözümden çekti.

Karanlığa alışmış gözlerim ışık gördüğü için kısılmıştı. Bir binanın önünde olduğumu gördüm. En üst  kata çıktım. Büyük siyah bir kapı vardı . Kapıyı açtım karanlıktı. Neden Anonim karanlıktan korktuğumu bile bile bunu yaptı ?

Korka korka içeriye girdim. Benim kötülüğümü istemez . Yerde ışık vardı. İki yandan geçen . Karanlıkta parlayan yıldızlar ile yol yapılmıştı. Yolu takip ettim . Yerde minder seriliydi. Eğilip mindere oturdum.

Minderin sol kısmında bir mum vardı ve yanında ise bir not .

'Bebeğime ;

Şimdi mindere yat ve gözlerini kapa . Yanına geldiğimde gözlerini aç ama bana bakma .

                                     Gelecekteki kocan.'

Gülümsedim. Mindere uzandım ve gözlerimi kapattım . Yanımda bir ağırlık olunca heyecanlandım. "Başını kolumun altına koysana " küçük çocuklar gibi söylemişti. Başımı kaldırıp yer ile bağlantı dini kestim. Hemen kolunu başımın altına koydu.

Kulağıma doğru fısıldadı. " Aç gözlerini " dediğini yaptım. Tavan da bir sürü  karanlıkta parlayan yıldız ve ay vardı . "Bu ,bu çok güzel ." 

"Beğenmene sevindim ." Kafamı göğüsüne yasladım. Kalbi çok hızlı atıyordu.

"Sakin ol . Çok hızlı atıyor. " Derin bir nefes aldı ve geri bıraktı.

"Anonim" yanağımı öptü .

"Söyle dünyam "

" Galiba kalbim bir şey için atıyor artık "

"Ne ?"

"Senin için " Beline sarıldım. Hâlâ tepki vermemişti. Kafamı kalbine yasladım. Daha deminkinden daha hızlı atıyordu. Gözlerimi kapattım ve minderde oturdum. Elimi yüzüne getirdim yanağını bulunca eğilip öptüm. Değişik hissediyorum.

Sonra geri mindere yattım. Kafamı tekrardan kalbine koyup sarıldım. En sonunda tepki verebilmişti . Belime sıkıca sarıldı.

Ben daha adını bile bilmediğim bir Anonim'e aşık olmuştum...

•••

Evettt bu bölümü kankam'a ithaf ediyorum. Acayip içime sinen bir bölüm oldu. Çok ponçik lağn 💙💙

İthaf ; _blackangel_011

Medya yüzünden ölüm tarihimi bildirin ❤❤❤❤❤❤