"DOĞUM GÜNÜNÜ BİR KEZ OLSUN KUTLAMADIĞINIZ BİRİNİN CENAZESİNE GELMEYİN!"
Kimse hak etmiyordu. Kimse burada olmayı hak etmiyordu!
Gerçek değildi. Ne göz yaşları ne de üstlerindeki siyah kıyafetlerin derin anlamı. Hepsi sahteydi. Kimse hak etmiyordu. Bir kere, bir kere olsun sevgilimin doğum gününde aramamışlardı, onu olduğu gibi kabul etmemişlerdi, nasıl olduğunu sormamışlardı.
Bana her doğum gününde gelip narin ellerini dizlerime koyar "Hyung... Bu doğum günümde de annem aramadı. Seninle olduğum için neden kızgın ki hâlâ bana? Yoksa beni sevmiyor mu?"
derdi...
Şimdi doğduğu için sevinmeyen kişiler öldüğü için üzülemezdi.
"Siktir olup gidin dedim size! Defolun!"
"Yoongi ayıp oluyor. Konuşmalarına dik-"
"KES SESİNİ! ONU HER ZAMAN OLDUĞU GİBİ BUGÜN DE YALNIZ BIRAKIN!"
"Evlat... yapma. Böyle bir günde sesini yükseltme"
"Jungkook bir kere olsun sizlerin de onu sevdiğini duymak isterdi. Ağlardı hep. Sizler, benimle diye onun yüzüne bakmazdınız ama ben yalan söylerdim. 'Onlar da seni seviyor' diye fısıldardım kulağına. Ş-şimdi bağırsam da duymaz ki...ve sen gelmiş sesini yükseltme diyorsun. Bana karışma!"
Uzun uğraşlarım sonucunda, sonunda gitmişlerdi...
Arkamı dönüp O'nun yanına gittim. Oturdum henüz taze olan yaş toprağın yanına. Konuşamıyordum, dilim tutulmuştu sanki. Bağırmak ve onu geri getiren ne varsa yapmak istiyordum. Ama kahretsin ki yoktu.
O, bu toprağın hemen altındaydı. Hemen altında, çok yakınımda...
Gözlerim dayanamadı, kızardı önce. Daha sonra yağmur gibi damladı tenime. Bir süre sadece ağladım sessizce.
Titreyen dudakalarımı zorlukla araladım
"Se-sevgilim"
Yapamadım... Kahretsin ki bu durumu kabullenmek istemiyordum! Tanrım... nolur onu bana geri ver. Nolur onu bana geri bağışla. Çok genç o daha. Yapamaz oralarda tek başına. Onun bana, benim de ona ihtiyacım var. Lütfen.. lütfen...
Başımı yasladım artık ona ait olan toprağa. İçime çektim daha şimdiden hasret kaldığım kokusunu. O hep güzel kokardı. Şimdi de güzel kokuyordu.
"G-geri gel"
Avuç içime aldığım nemli toprağı sıktım. Geri gelmeliydi. Böyle bir son bize göre değildi. Gidemezdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Carry Me |YoonKook ✓
Fanfiction[Tamamlandı] Siz hiç her şeyinizi adadığınız sevdiceğinizin mezarına gittiniz mi defalarca? Ben gittim. O kocaman gözlerini, gülerken bana sunduğu inci dişlerini, elimi her daim beline yakıştırdığım zarif bedeni... olur da son kez, son bir kez daha...
