Skip to the Good Part

:CHAPTER EIGHT ♡

TEARS OF SORROW AND JOY

••••••••••••••••••••••••••♡

"What?! Javi naman eh! Hindi ko pa nga naa'absorb yung fact na magpapakasal tayo eh! Next week na agad? Anobayan! Madami pa akong dapat gawin sa buhay no! Gusto ko pa muna maging department head, may ari ng sarili kong ospital, makapagpatayo ng bahay, magluto, maglinis, maglaba, mamalantsa! Ano ba!?"

"Louisa, relax okay? I've thought about this a hundred of times already. Walang mawawala sayo. You can do whatever you want to do in life normally, just like what you're doing everyday. Its just one year."

Oha? Diba sabi ko OC siya.. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad paroon parito sa unit ko. Last week I met up with this long lost brother of mine na hindi ko alam may sayad na pala sa utak; noong isang araw niyaya akong pakasal tapos next week na pala yung kasal!?

Tapos sasabihin niyang -- Relax? Painumin niya ako ng formalin kung gusto niya akong marelax! Tangina!

"Look Louisa, I promise, walang magbabago. You can stay here in Boston after the wedding and be yourself and do your stuff. All go back to Philippines like nothing happened. Kailangan lang talaga kitang maging asawa sa papel."

"Jusko naman Jav. Diba iimbitahin natin yung parents mo? Yung friends mo. Shit! Hindi pwedeng hindi to malalaman ng MB Jav. And shit again! Anong sasabihin natin sa parents ko?"

Pati siya naguguluhan nadin. Ginaya na niya ako sa paglalakad at pa'ikot-ikot habang ginugulo ang buhok niya nakapamaywang ang isa niyang kamay.

"Javi. We cant pull this off kung hindi mo manlang sasabihin sakin kung bakit natin to ginagawa. I dont understand Jav. I dont understand a thing!"

Then he looked at me. Maybe he's wondering if he could really tell me the whole truth about this wedding scheme. Pero he just looked away again, this time, with both hands on his waist.

"You dont need to know. You dont need to understand. All you have to do is attend the wedding and smile whole day." Tapos nag'walk-out na naman siya palabas ng unit.

Boyset! Di pa niya kaya nasasagot ang mga tanong ko!

Kaya naman lumabas nadin ako para sundan siya. Stalker mode. Anong tinatago mo Javier Inigo?!

Sumakay si Jav ng kotse niya then drove away from my building. Well, siyempre, sumakay nadin ako sa sarili kong car. Sosyal ko no? Tsaka humarurot nadin at sinundan si Jav.

Akala ko dideretso siya sa apartment nila. Mali pala. Huminto kasi siya malapit sa isang  park tsaka bumaba. At dahil ako ang dakilang detective ngayon, bumaba nadin ako di kalayuan sa kanya.

Nakita ko siya umupo sa isang bench sa park at nanood ng mga nagbe'baseball na mga bata. Ayyyyshht! Ano to? Magpapahangin lang pala! Lalapitan ko na sana siya at kakausapin ng biglang..

"Jaa---"

"Mr. Angeles?" singit nung lalaking naka'coat. Waa! Buti nalang malayo pa ako sa kanila at di ako narinig at napansin ni Jav at nung lalaki. Nagtago nalang ako dun sa likod ng matataas na halaman sa likod mismo ng inuupuan nila.

"Lintik naman! Nagmukha naman akong kriminal neto sa pinagagagagawa ko." sabi ko sa sarili ko. Pero nacu'curious ang talaga ako dito sa mga affairs in life ni Jav. Di naman kasi makwento!

Jav: Where is he?

Stranger: He's staying in LA right now.

Jav: (kinuha yung phone) Pa? Asan ka po? ---Oh! Really? Are you with mom then? -----Really? Okay. Im checkin' you guys out next week ---Sure -----Take care. (tingin kay stranger) sabi niya nasa Pilipinas siya.