One More Chance (MarNolo, and JoRis) [2nd Version]

CHAPTER 1: Selos?

Manolo's POV:

kakatapos ko pa lang kausapin ang babaeng pinakamamahal ko sa buong mundo. oo. si Maris. nawala siya sa buhay ko ng dahil sakin. lagi ko na lang siyang napababayaan at lagi ko na lang napaparamdam sa kanya ang maiwan at masaktan. ang sama ko no? di ko alam kung bakit ako ganito. nabibwiset ako dahil napakababaero kong tao. di ko mapigilan ang sarili ko. nakakasakit na ako ng tao lalo na't mahal ko pa yung sinasaktan ko.. hayss..

nandito ako ngayon sa school para humingi ng tawad kay Maris. di ko nga lang alam kung tatanggapin niya pa. sana oo. hinanap ko siya ng hinanap hanggang nakita ko siyang may kasamang lalake. siguro yun yung bago niyang mahal. </3 *heartbrokenintomillionpieces* talagang kinalimutan na niya ako. umalis na lang ako at nagpunta sa classroom. malungkot at naluluha sa isang tabi. pagkatapos ng ilang oras, malapit na maguwian. hindi naglesson ang mga teachers. pinagawa lang lahat ng projects namin para sa school. sabay kinausap ako ni fifth. ng kaibigan ko.

"uy. manolo. senti mode pre?" tanong sakin ni fifth.

"ha? *sob* haha. indi ah *sob*" unti unti kong pinupunasan yung luha ko. pero di ko mapigilan. hayss.

"pre.. si Maris yan no? alam mo bro. kasalan mo kasi eh. ilang beses mo na siyang sinaktan. alam kong mahirap mag-move-on. lalo na't mahirap makalimot. pero kasi bro babaero ka eh. sorry, pero totoo" sabi sakin ni fifth.

habang nag-sasalita siya tumingin ako sa kanya at bigla niya akong tinanong.

"mahal mo pa ba?"

those words.. nung sinabi niya yon, naalala ko lahat ng pinagsamahan namin ni Maris. lahat ng alaala naming dalawa. of course mahal na mahal ko pa din siya.

"oo naman"

"oh, yun naman pala eh! alam mo bang yung kasabihang, kung mahal mo, ipaglaban mo, walang makakapigil sayo"

"sa tingin mo kapag na-ipaglaban ko siya, mamahalin niya ako ulit?"

"sa tingin ko hindi. kasi alam niya na sasaktan mo lang siya ulit eh"

tss..

"eh bakit ka pa nag-advice? gulo mo din eh"

"para malaman mo na may mali ka. isipin mo nga?! bahala ka na nga dyan!"

umalis na rin ako at nakita ulit si Maris na kasama yung bago niya.

Maris' POV:

"hahahaha!" nagtatawanan kami ni joshua. buti na lang mabait siya. hayss. buti na lang niligawan niya ako at sinagot ko siya. ang sweet niya kasi eh.

"Maris tayo na ba?"

"anong klaseng tanong yan? oo naman! dati pa!"

"Mahal kita"

nung narinig ko yun, naging happy ang puso ko. siya ang kaunaunahang taong nagsabi sakin niyan. hayss.

"mahal din kita" sinabi ko sa kanya.

"akin ka lang ha? wag mo kong iiwan?"

"oo naman. di kita iiwan magpakailanman. mahal nga kita diba?"

"hahaha. kahit kailan talaga yang mata mong chinita oh. lagi na lang akong pinapakilig. hahaha!"

nakuha mo pang magbiro ah.

"ah ganon?" lumapit ako sa kanya at nilagyan ng pulbos yung mukha niya. tapos hinabol niya ko hanggang sa makabawi siya hahaha!

"habulin mo ko!"

"yari ka sakin hahaha! pag ako nakabawe!"

hinabol niya parin ako ng hinabol hanggang sa yakapin niya ako at binulongan niya pa ako.

"i love you. forever tayo ha?"

"i love-" napatigil ako nang makita ko si manolo. huh? tapos nakatingin pa siya sakin.

"Maris? may problema ba? ok ka lang?" tanong sakin ni joshua. pero di ko muna pinansin. napapaisip ako kung bakit siya nakitingin samin. di kaya, nag-seselos yun?. "Maris!"

"uhm. bakit?"

"mahal kita, i love you" *smile* kahit kailan talaga pinapakilig mo ko eh.

"i love you, mahal din kita forever!"

"tara balik na tayo sa classroom" sabi ni joshua.

"tara"

habang naglalakad kami, nakaholding hands kami. hayss. mahal niya talaga ako. edi mahal ko rin siya. pagpasok namin sa classroom, ang gulo. wala nang tao. at si manolo na lang ang nakikita namin. nakatalikod at nakatingin lang sa bintana. sabay kinausap siya ni joshua.

"pre, uwian na ah. di ka pa ba uuwi? sabay ka na samin ng girlfriend ko kung gusto mo"

Manolo's POV:

"pre, uwian na ah. di kapa ba uuwi? sabay ka na samin ng Girlfriend ko kung gusto mo" tumigil ang pagtibok ng puso ko nung sinabi niya na girlfriend niya na si maris. grabe. nakamove-on na pala siya.

"wag na. kayo na lang" yun na lang ang sinabi ko at kinuha ko yung bag ko at umalis na ng classroom.

pagkalabas ko ng classroom. napapaluha at nasasaktan ako. teka, parang nagseselos ako ah. teka. bakit. wag naman. haysss.. oo na. nagseselos na ako. wala akong karapatang magselos kasi hindi na nman kami eh. tsaka, magmo-move onna lang ako. pero. ang hirap. mahal ko pa kasi si maris eh. mahal na mahal.

nagseselos nga ako. sobrang pagkaselos. kasi, silang sila na talaga. at yung mga sinasabi pa nila sa isat isa. napakasakit palang maramdaman tulad nung nararamdaman ni maris dati nung kami pa. di ko siya nabigyan ng sapat na pagmamahal. at, madalas, wala akong sinasabi sa kanyang i love you o kaya naman mahal kita.

nagse-SELOS  nga ako.

[hi guys! support niyo po! hays. naramdaman niyo rin po ba ang nararamdaman ni manolskie ngayon sa storyang to? haha. sino gustong mapasama sa storyang to? comment your real name and first five lang po. comment niyo na rin yung age niyo po. ge. lab you guys!

~MNLSFRVR123]