One More Chance (MarNolo, and JoRis) [2nd Version]

CHAPTER 5: it's been 3 years.... long time no see (prt 2)

Maris' POV:

*fastforward20000*

napadaan ako sa mall kasi may bibilhin ako na kailangan ko para sa trabaho ko. ay. wait lang ccr lang ako. dumeretcho ako sa cr ng biglang may nakabunggo sakin. ano ba naman yan. -_-

"uhm, miss, im sorry ok-" *shocked* seryoso?!

"Maris?!" sabi niya.

"Mano....lo? Manolo?! ikaw nga.." sabi ko.

bakit ganon? bakit pinagtagpo ulit kami ng tadhana? bakit kailangan magkita pa kami? bakit?!

"Maris..... uhm, it's been 3 years.... long time no see.." sabi niya.

"Manolo.... *sobs*" tumakbo na lang ako.

bakit ako ganito? bakit ko siya iniyakan?  bakit kasi kay tagal niyang nawala? bakit kasi kailangan ngayon lang kame magkita?

maitext nga si Hannah.

to: Hannah

hannah. pwede ka bang pumunta sa bahay? usap lang tayo. may sasabihin ako sayo. importanteng-importante.. :'(

from: hannah

what's wrong? oo naman. pupunta ako. nag-away ba kayo ni joshua?

to: hannah

sasabihin ko na lang sayo mamaya. basta magpunta ka.

from: hannah

ok. ^_^

*end*

Bakit ganto parin yung nararamdaman ko? matagal na yung past na yon ah. bakit kailangang bumalik? mahigit 3 taon ko siyang kinalimutan at hindi inaalala, bigla na lang ulit siyang magpapakita?!

pagkatapos ng ilang minuto, nakauwi na ko at nakita ang kaibigan kong si hannah na halatang kanina pa nag-hihintay.

"Maris? bat ang tagal mo? umiyak ka ba? alam mo bang kanina ka pa namin hinihintay nina ate weng, ni joshua pati ako? san ka ba nanggaling?" sabi ni hannah.

"nagpunta lang ako sa mall para, kumain. tsaka, hindi ako umiyak ah" nag-sinungaling na lang ako.

"eh bakit dun sa message mo para kang umii-" bago niya pa matapos yung sinasabe niya, pinandilatan ko siya ng mata. at muhkang na gets niya naman.

"uhm, ate weng. si joshua po?" tanong ko kay ate weng.

"nandun sa kusina. pinagluluto ka. sabi niya kasi pagluluto ka daw niya pag-uwi mo eh. tsaka, bakit di mo man lang kami sinabihan na aalis ka pala? nag-alala tuloy kami ni joshua sayo kanina. pati narin tong si hannah" sabi ni ate weng.

"ah. sige po. tara pasok na tayo" sabi ko.

pagpasok ko sa bahay, sinalubong agad ako ng yakap ni joshua kaya napayakap narin ako. yaan mo na, namiss ko naman siya eh.

"san ka nanggaling? akala ko iiwan mo na ako kasi hindi ka man lang nag-sabi na aalis ka pala. sana pala sumama na lang din ako sayo" sabi ni joshua.

"joshua naman eh. yaan mo namiss kita eh. miss mo ko?" sabi ko.

"sino ba namang lalake ang hindi mamimiss ang pinakamamahal niyang tao sa buong UNIVERSE?" sabi niya

aba-aba nakuha mo pang mag-sabe ng ganyan ah. haha.

"uhm, joshua, mag-uusap lang kami sandali ni hannah ah? importante eh" ako.

"para saan?" joshua.