One More Chance (MarNolo, and JoRis) [2nd Version]

CHAPTER 4: its been 3 years.... long time no see.

Author's:

pagkatapos magpadala ng sulat si Manolo para kay Maris, nag-handa na siya ng gamit niya para kinabukasan, makakaalis na siya sa bansa. dun na siya magtatapos at magtatrabaho ng maayos. ineexpect niya na may pipigil sa kanya, pero, choice niya yun eh. kinaumagahan, dali-dali siyang umalis ng bahay at dumeretcho na siya ng airport. hindi siya nag-iba ng choice niya. wala eh, choice niyang umalis. para, makalimutan ang kanyang nakaraan, at para magsimula siya ng bago niyang kinabukasan.

pagkatapos ng 3 buwan, nakapagtapos na si Manolo sa pag-aaral. at dun na rin siya nag-simula ng bagong buhay. nagtrabaho siya bilang manager ng isang company. at duon niya naalala ang nakaraan. pero, hindi niya hinayaang maalala niya ulit yung nakaraang meron siya. dahil, hayss. basta.

pagkatapos ng 3 taon, nag-desisyon siyang umuwi ng pilipinas para bisitahin ang kaibigan niyang si Fifth. dun muna siya mag-babakasyon. dun siya mag-babakasakali na sana...... mabigyan pa siya ni Maris ng One More Chance.

Manolo's POV:

sa wakas. nakauwi na rin ako ng pilipinas. andito na ako sa Ninoy Aquino International Airport. dito muna ako mag-babakasyon. it's been 3 years since hindi ko nakausap ang kaibigan kong si Fifth. buti na lang bago ako makabalik dito, nag-kausap naman kami ng masinsinan. ayun, kinausap ko yung boss ko na, kung pwede lang, mag-bakasyon muna ako ng limang buwam dito. mag-babakasakali na, may pag-asa parin ako para sa kanya.

btw, tatawagan ko na si fifth na sunduin na ako dito sa airport. para, makauwi na ako. ang sakit na ng katawan ko eh. hays.

(dial 0919*******)

"hello?"

"manolo? haha. pre, ano na? nakarating ka na ba? pag-nakarating ka na nandito lang kami sa parking lot ah?"

"kami?" nung pag ka banggit ni fifth ng salitang 'kami', nagulat ako. at, nakakapagtaka naman. baka sina.... huh? ang gulo! ewan.

"ah, wag ka na magtanong. kilala mo na" kilala ko na?! what the?! posibleng sila....... nako, Imposible yang sinasabi mo Manolo. hays. kinakausap ko na naman yung sarili ko. bwiset.

"sige sunduin niyo na ako dito sa.... uhm, bay 20. makikita niyo naman ako eh. okay?" sabi ko.

"ge" sabi niya.

"bye!" sabay naming sinabi.

bakit ako ganto? bakit parang, kinakabahan ako na para bang napapaisip din. bakit? kasi baka makita ko siya? o, baka bumalik ulit yung nakaraan ko? bakit, ang hirap ipaliwanag sa sarili. hay nako.

pagkatapos ng ilang segundo, nagkita na kami ni fifth. eto na. kung siya man yung tinutukoy ni fifth, *sigh* hayaan mo na nga.

"Manolo!" sigaw ni fifth with matching ngiti.

"pre!" sigaw ko sa kanya.

"haha! kamusta ka na? halos tatlong taon tayong hindi nag-kita ah? maayos na ba buhay mo hindi katulad nung da-" pinigilan ko siya bago niya matapos yung sinasabi niya.

"mabuti pa, uhm, umuwi na muna tayo bago natin pagusapan yan pre. uhm, by the way, asan yung mga kasama mo?" tanong ko.

"andito po!" sigaw nila.

"hello po, ako nga po pala si jelay. eto naman po yung pinsan ko. si Lee at yung mga kaibigan po namin sina Loisa at Jane. tsaka, yung, nagpatira samin si kuya fifth. hello po. uhm, ang gwapo niyo po pala sa personal. buti, walang dumudumog na babae sayo. tsaka, tiyak na may girlfriend ka na! sa gwapo mong yan? wala? ha!"

*awkward*

"uhm, btw, tara, alis na tayo. ay, uwi na pala tayo. tara na Manolo! sakay ka na!" sabi ni fifth.