One More Chance (MarNolo, and JoRis) [2nd Version]

CHAPTER 3: the truth and letter.

Manolo's POV:

Matapos ang ilang buwan, at pagkatapos ng aksidente, di na kita nakita. nalaman ko na lang kay fifth na magaling ka na pala at masaya ka na. pero, may amnesia ka pala kaya di mo na ako naaalala. lagi mo na lang katabi si joshua. di ko na naririnig na sinasabi mo yung pangalan ko.

siguro nga, di talaga tayo meant to be. pero di ako titigil na mahalin ka. habang buhay, walang ibang babae kundi ikaw. kailan mo kaya ulit ako mabibigyan ng One More Chance? .... siguro... kung nabigkas mo na lang ulit yung pangalan ko maaalala mo na ako.

"pre, bat dang lungkot mo?" tanong ni Fifth.

"huh *sobs* uh, uhmmm *sobs* hindi ah *sobs* ok lang ako naalala ko lang yung araw na, yung araw na magkasama pa kami ni Maris" sabi ko habang may luhang tumutulo sa mga pisngi ko.

"hayaan mo na pre. maaalala ka rin nun" sabi niya.

"you think?" ako.

"kapag dumating yung time" fifth.

"hayss.. sige pre salamat. pero, pwede bang, maiwan mo muna akong mag-isa dito? please?" ako.

"sige" fifth.

"salamat" ako.

di ko mapigilan ang lungkot na nararamdaman ko. nagsisisi ako dahil binitawan agad kita. nambabae ako at iniwan ka. tapos, ang kapal pa ng muhka kong balikan ka at iwan ulit. hayss. napakasama ko talagang tao.. pero lalo akong naiinis, nang dahil dyan kay joshua na yan. ano bang meron sa kanya? mahigit ilang babae na rin ang iniwan niyan ah! araw araw na lang siya ang kasama mo. di mo ba ako pwedeng ituring na kaibigan!? kahit yun lang?! mas magagawa ko pa ng tama lahat ng ibinibigay niya sayo eh! hayss.. eto na naman ako. nagseselos. makapal na nga muhka ko, balak ko pang manira ng tao. napakasama ko talaga. pero, di ko rin namang mapigilang mainis dyang sa joshua na yan! kaya sa SOBRANG INIS ko,

*BOOGSH* *BOOGSH* *BOOGSH*

Fifth's POV:

nakakaawa naman si manolo. malungkot di niya kayang wala sa tabi niya si-!

*BOOGSH* *BOOGSH* *BOOGSH*

"uy? ano yun? manolo? ok ka lang ba?" umakyat ako at kinatok katok yung pinto ni manolo. at pagbukas ko, nakita ko siya. nakita ko siyang sinusuntok yung pader na sobrang lakas na halos malapit nang mabali yung buto niya sa kakasuntok. tsss..

"MANOLO?! ANO BANG NANGYAYARE SAYO?! ITIGIL MO NA NGA YAN!!" sinisigawan ko siya hanggang sa itinigil na niya.

"ano ba? idadaan mo ba sa pader yang lahat ng galit mo? maawa ka naman!" sabi ko sa kanya.

"pre, alam mo, awang-awa na ako sayo eh! wag ka na ngang magalit!" sinisigawan ko siya.

umalis na lang ako ng kwarto. baka ano pang magawa ko dun. awang-awa na ako sa kanya. kaya, umalis na lang ako ng kwarto. teka.... hmmmmm.... try ko kayang makipagkita kay joshua. sana makatulong tong gagawin ko. sana lang.

naghanda na ako para mamaya. aalis ako at makikipagkita kay joshua. tinext ko siya kung gusto niyang makipagkita. um-oo naman siya at sabi niya, gusto niyang isama si Maris. sabi ko, wag na muna sa ngayon. mabuti na lang pumayag siya.

pagkatapos ng ilang minuto, handa na ako at umalis na ng bahay. iniwan ko muna si manolo dun. alam niya naman na aalis ako ngayon eh. hayss. sumakay na ako sa motor ko at nagpunta sa park kung saan kami mag-uusap ni joshua. sasabihin ko lahat ng nangyayari kay manolo. para...... para sa kaibigan ko, di ko naman siya hahayaang maging baliw no. kaya, wala na rin naman akong maisip na choice kundi eto na lang.

pagkatapos ulit ng ilang minuto, nagkita na kami ni joshua.

"uy, josh. uhmmm... wag ka sanang magagalit sa sasabihin ko. at, sana, wag mo nang iparating ang lahat ng sinasabi ko sayo kay Maris. alam mo namang kunyari lang siyang may amnesia eh. ginawa ko yun para lumayo na sakanya si manolo" sabi ko.

"oo. akong bahala. uhmm, ano nga pala yung sasabihin mo?" tanong niya.

"ay, oo nga pala. eherm. sasabihin ko lang naman na, kailangan niyo nang lumayo at lumipat ng eskwelahan ni Maris. para, makalimutan na kayo ni Manolo" sabi ko.

"huh? bakit?" tanga naman nento ni joshua o.

"para nga MAKALIMUTAN na nga kayo ni MANOLO!" sabi ko. ULIT.

"o-o-okay" yun naman pala eh.

*KRINGGGG!!!* biglang may tumunog na cellphone. akala ko sakin yun pala kay joshua.

"oh, pano ba yan pre, una na ako. bye!" sabi niya. muhkang may kausap eh

"ge!" sabi ko.

pagkaalis ni joshua, bigla na lang may kumalabit sakin at sinuntok yung muhka ko.

"HOY!? BAT MO KO SINUNTOK?! SINO KA BA-" napatigil ako ng malaman kong si...... si Manolo.

"MANOLO?!? bakit mo ko sinuntok ng ganon kalakas?!" tinatanong ko siya.

"DI MO ALAM?!" tanong niya. sumagot naman ako ng hindi ko alam.

"sinundan kita. narinig ko lahat. hindi naman pala totoong may amnesia si Maris. gawa-gawa mo lang yun para lumayo ako sa kanila! tapos, balak mo pa sila palipatin ng school! ano bang problema mo?! akala ko ba MAGKAIBIGAN tayo?! akala ko ba, MAGTUTULUNGAN tayo?! yun pala, ikaw, ikaw mismo ang sisira sa buhay ko!" sigaw niya.

tumayo ako at sinapak ko rin siya. pabawe lang. sakit din ng ginawa niya eh.

"ALAM MO BA KUNG BAKIT KO GINAWA YUN?!"  sigaw ko.

"ginawa ko yun, kasi, awang-awa na ako sayo! araw-araw hindi ka kumakaen! at kaya rin ako nakipagkita kay joshua at sinabing lumayo na lang sila, para mas mabuti, dahil HINDI RIN KAYA NI MARIS NG WALA KA!" sinigawan ko siya.

Manolo's POV:

"..... dahil HINDI RIN KAYA NI MARIS NG WALA KA!" nung narinig ko yung huling sinabi ni Fifth, napatigil ako. tumakbo ako hanggang sa hindi ko na siya makita.

ganon din pala ang nararamdaman niya. pero, bakit ang sakit-sakit parin. ang sakit parin. dahil ba kasama niya si joshua? o, dahil sadyang, di ko lang ma-explain kung bakit parin ako nasasaktan? kaya naisipan kong bigyan ka ng sulat.

Dear, Maris.

ngayong nasabi na sakin yung totoo, ako na lang ang lalayo. sa bagay. pareho lang naman tayo ng nararamdaman. kaya, di na kita muli pang gagambalain.

and its because of The Truth... lalayo na lang ako. gusto kong mapag-isa muna. para makapag-isip ako ng mabuti. pero, hindi ko aalisin sa puso ko ang pagmamahal sayo. dahil mahal na mahal na mahal kita.

na kahit may iba ka pang mahal, di magbabago ang pagtingin ko sayo. basta lagi mong tandaan, mahal na mahal kita Maris.

sincerely yours,

Manolo.

pinadala ko yung message ko sayo. at nag-impake na ako. at naghanda na ng passport. para kinabukasan, makakalaya ka na. dahil hindi na kita magagambala.

hanggang sa muli, Maris.

[hi mga marnolo/manoris fans! meron na po tayong bagong characters sa susunod na UD!!! sila ay sina Jelay at Lee. tatlo na lang po ang kulang! sana keep supporting my story mga marnolo shippers!! at sorry nga po pala sa matagal-tagal na UD. pero, bibilisan ko na po mag-UD. dont worry po.

sa mga gustong sumali sa story ko, just comment your real name and age. yun lang po. thnks.
dont frget to vote, share, and comment. at sorry po ulit kung lame yung story. love you all!!!

-MNLSFRVR123]