Tiffany's POV.
''Mango? Zara? O topshop?''
''Forever 21????''
"Anong susuotin ko?''
Ano ba yan! Wala na ba akong ibang damit? Nakakasawa naman tong mga to. Nagmamadali pa naman ako. Ayaw ko ng dress, ayaw ko ng jeans -___- bwiseeeeeeet! Sisimba kami nina mama. Sa Manila Cathedral eh. Nakakakasar naman.
'' Madam, dalian nyo daw po sabi ng mama nyo. Malelate na daw po kayo sa misa'' sabi nung maid namin na saksakan ng kulit.
''AH, ocge ocge bumaba kana, magbibihis na ako.''
Eto nalang isusuot ko. Nagmamadali kasi si mama, hindi naman kailangan magmadali. Andami dami pang misa na dadating. Ano ba yan!
Nagdoll shoes na ako at isinara ang pinto ng kwarto ko at bumaba na. Andun na si mama sa may dining room namin at tinawag ako na kumain na.
''Tif, kumain ka na anak. baka katulad ka na naman nung isang linggo, namumutla sa kalagitnaan ng mass, You know you should eat! Sabi ng doctor mo yan'' Bilin na naman ni mama. Hindi ko talaga gustong kumain, wala sa vocabulary ko ang kumain ng madami. Hindi ko lang alam kung bakit kailangan nila akong pwersahin sa lahat ng bagay.
"Ok maa. Pero ang-aga pa, para kumain''
''Eat! kahit tinapay lang. Andami daming nagugutom!''
Kumain kami ng sabay ni mama. Wala na naman ang papa ko. Palagi siyang umaalis at pumupunta ng ibang lugar. Well, I don't know why. Maybe it's because of his work.
We got up in the car and the next thing I know, is nasa Manila Cathedral na kami.
Anginit, ang daming tao and this is so nakaka haggard! =_____=
I hate people. -___- I don't usually make friends with ordinary type of people. Tatlo nga lang ang friends ko eh, and they're the best kasi their family comes from a rich type of family. I don't have to make friends with ''pasosyal'' friends.
Walang gustong makipagkaibigan sakin dahil mayabang daw ako. Whaaat? Paano ako naging mayabang, inggit lang siguro sila.
After an hour natapos na din ang mass. Bigla akong nagutom. And I really need to eat.
Sa sobrang pagiisip ko, naisip ko na Monday na naman bukas at papasok na naman ako sa school. Nakakainis ang school namin, andaming loosers. Their family is so poor. Like I wanna kick them out. -___-
At andaming tatanga tanga sa school. Ugh pag naiisip ko naiinis ako.
Sa wakas! nakauwi na kami. Angtraffic kasi eh, I jumped out of the car at umakyat agad for a quick shower.
Nagshower ako ng mabilis. Nagbihis ng bagong damit at nagpahinga sa bed ko for a few minutes.
Amboring talaga. -____- Wala na ba akong pedeng gawin? Sawa nakong magshopping and my friends, hindi sila lumalabas masyado. Paminsan lang at lahat ng bars and cafe and restaurant pati hotel napuntahan na namin dito.
This is great! I'm gonna spend my Sunday without doing nothing!
Magiinternet surfing nalang ako. Baka sakaling may mapala ako.
Kinuha ko ang laptop ko at binuksan ito. Nagonline ako sa Facebook, Twitter at Tumblr. Wala namang masyadong notifications. While uploading my newly captured pics, may nagpop out nalang sa chatbox ko.
Red Alcala: Hi Tiffany!
Wait?! WHAAAAAT???? Is this Red? OHMG. Ano irereply ko!!!!!!!
BINABASA MO ANG
CHIC
Ficção AdolescenteA Property Of : SunshineInMyPocket | Angelika Mae Y. Del Mundo ''It is better to be feared than to be loved'' - Alice in Wonderland. HINDI IMPORTANTE ANG SASABIHIN NG IBA. HANGGAT MASAYA AKO. HANGGA'T MAY PINAGK...