ikiyüz

ilk zamanlar

güzel bir yaz tatilinin sonuna gelmiştik.İçimde bunun sıkıntısıyla son güne ,daha sonra yapamayacaklarımı sığdırmaya çalışıyordum.Okula gitmek hiç istemiyordum. okul beni farklı bir insana dönüştürüyordu ve ben dışarda daha masum olan denizden gayet memnundum ve tabii ailemde öyle. Onlar masum olmayan yanımın en fazla okulan kaçabilecek,dersleri dinlemeyecek yada belki bir kaç kavgaya karışabilecek kadar olduğunu zannediyorlardı.Ah keşke öyle olsaydı, o zaman inanın değişmekten bu kadar korkmazdım,masumluğumu yitirmemiş olurdum. ama durumlar öyle değil ben,öyle böyle kötü bir ruh halinde değilim.Aslında çevrem tarafından oldukça sevilen bir insanım,ağırbaşlı,oldukça zeki ve güzel bir kız olarak anılırim.Bunların hepsi doğru tamam ama bilmiyorlar sorun bende değil, benim ruhumda.En çokta bundan korkuyorum birilerinin ögrenmesinden...