ARKADAŞLAR HIKAYEDE BIR SIKINTI OLMUS BIR OKURUM UYARDI BENI SILINMIS BOLUMLER KARISMIS OZUR DILEYEREK TEKRAR YAYINLIYORUM
Ey benim umudum olacak kişi
Ey benim çaresiz derdimin çaresi
Kapanmaz yaramin merhemi
Iste boyle oldu, bunlar gecti başımdan
Ama bekle bitmedi daha anlatacaklarım
Bununlada kalmadı sebep olduklarımGünler birbirini kovaladı geçti
Jungkook o günden sonra benimle hic konusmadı
Belkide konuşamadı
BilmiyorumYüzüme hiç bakmadı
Belkide bakamadı
BilmiyorumTaptığım o gülümseyişi göremedim hiç yüzünde
Belkide gülümseyecek hali yoktu
BilmiyorumAma çekilmezdi iyice çekilmez olmuştu hayatım
Bunu biliyorumJungkook görevini bırakmasada
saraydan ayrılıp cokta uzak olmayan babasının evine yerleşti
Ama ne Dae düzeldi
ne evladının acısı geçtiHatta duydum ki
gün geçtikçe beter olmuşDuydum ki
artık ne yiyor ne içiyor ne biri yardım etmeden kendi işlerini yapabiliyormuşDuydum ki
Canlı ceset olarak nefes alıyormuş dünyadaAma bu çok uzun sürmemiş
Birgün çöktü sarayın içine kara haber
Dae oğlu ile gönderdiya aklını
Dae oğlu ile gönderdiya sevincini
Dae oğlu ile gönderdiya umudunu
Hani gönderdiya Dae oğlu ile iyi olan herşeyi
Bu sebepten kendine ölümden başka yol bulamamış Dae
Atmış kendini şehre can veren nehrin kızıl mavi sularınaAh Dae güzel Dae tatlı Dae kurban Jae'nin annesi kurban Dae
Duyar duymaz kaynar sular aktı başımdan
Duyar duymaz bir el sıktı boğazımdanDuyar duymaz sanki saplandı bir hançer kalbime
Nasıl koşup çıktığımı saraydan
nasıl oraya vardığımı
şimdi güçlükle hatırlarım
Ama geldiğimde gördüklerimi hiç unutmam
Dae'nin ıpıslak yerdeki cansız bedeni
Ona sımsıkı sarılıp içine içine ağlayan Jungkook
Başına toplanıp ahlaşıp vahlaşan kalabalık
İşte bunları hiç unutmamŞehre can veren nehir Dae'nin canını alınca
Dae çareyi ölümde bulunca
Jungkook oracıkta baş kaldırdı tanrılara
Isyan etti
Kahretti
Küfretti
Ona bunları yaşattıkları için
Günahının bedelini onlardan çıkardıkları için
Ona bunları layık gördükleri için
Ben sımsıkı sarıldım güçlükle susturdum onu
Bastırdım göğsüme güçlükle sakinleştirdim onuAma Jungkook'un kimse çok görmedi isyanını
Kimse çok görmedi kahrını
Kimse çok görmedi küfrünü
Herkes acısına verdi
Herkes acılı baba yüreğine verdi
Herkes acılı koca yüreğine verdi
Kimse Jungkook'un çok görmedi söyledikleriniDediler ki
Peşpeşe geldi felaketler
Bilmediler
Sebebi bendimDediler ki
Önce istemeden katil oldu sonra oğlundan oldu sonra karısından oldu
Bilmediler
Sebebi bendimDediler ki gencecik yaşta söndü ocağı kül oldu
Bağırmak istedim çünkü sebebi bendim
Kimseler bilmedi bir günahkar olduğumuArtemis'i öldüren bendim
Jae'yi benim yüzümden aldılar
Dae benim yüzümden öldü
Jungkook'un ocağı benim yüzümden kül oldu söndü diye bağırmak istedim
Ama boğazımda kocaman bir yumru
Fısıldayamadım bile
Kimse bilmedi bir günahkar olduğumuDağıldı herkes yavaş yavaş
Ben gitmedim
Yalnız olmamızında rahatlığı ile sarıldı boynuma Jungkook ağladı hıçkıra hıçkıra
Hiç konuşmadıkSaatlerce ağladı
Saatlerce ağladım
Hiç konuşmadıkNihayet bozdu Jungkook sessizliği
Dedi ki
Rüyamda gördüm sizi
Rüyamda gördüm sen ve Dae'yi
Sen bana bakıyordun Dae ikimize bakıyorduDedi ki
Jimin karanlığımın içinde bir güneş gibi ışıldıyordu yüzünDedi ki
Dae elini tuttu senin
Dae elimi tuttu benim
Birleştirdi ikimizin eliniDedi ki
Dae kederli bir şarkı mırıldanıyordu
Dae yazgısını mırıldanıyordu kendi kendineDedi ki
Jimin sen susuyordun
Jimin ben de susuyordum
Suskunluğumuz dağlardan daha ağırdı
Uzaklaştı nehre doğru Dae mırıldana mırıldana
Müthiş bir acı ile uyandımDedi ki
Dae'yii aradım heryerde bulamadım
Dışarıda arayacaktım ki daha bahçe kapısından çıkmadan verdiler acı haberi bana
Dae atmış kendini nehrin mavi kızıl sularına
Jimin sen ne yaptın bana
Jimin ben ne yaptım sana
Jimin biz ne yaptık karımla oğlumaJungkook böyle deyince
gözyaşlarım daha beter aktı gözlerimden
Jungkook böyle deyince
utanç kapkara bir kan gibi yürüdü yüzüme
Jungkook böyle deyince suçunu bilen bir köle gibi küçüldüm kendi bedenimin Içinde
Büküp boynumu eğdim başımıDedim ki
Herşey benim yüzümden sen birşey yapmadınDedim ki
Kendini suçlama başına bu belaları ben açtımAvuçlarına aldı başımı gözlerini dikti gözlerime
Burukca gülümsedi banaDedi ki
Yok hayır eğme güzel başını
Sildi başparmaklarıyla yaşlarımıDedi ki
Sil gözlerinden şu yağmurları
Yok sen değilsin sorumlusuDedi ki
İstemeseydim yaklaştırmazdım seni yanımaDedi ki
İstemeseydim almazdım seni koynuma
Ama istedim çünkü bende seni sevdim
Sen bir heves değilsin benim için
Sen umutsun
Sen tutkusun
Sen gurursun
Sen mutluluksun
Sen hasretsin
Sen sevinçsin
Sen kedersin
Sen yarasın ama aynı zamanda devasın
Sen benim değiştiremediğim yazgımsınJungkook bunları söyledi
Jungkook kora dönen yüreğime su serpti
O zaman ben sevinçle titredim
O zaman ben sevinçle gülümsedim
Uzandım Jungkook'un dudaklarına
Öptüm Jungkook'un dudaklarını
Cıktım Jungkook'un kucağına
Belime sardı kollarını
Jungkook beni yine öptü
Jungkook beni yine soydu
Jungkook beni yine oksadı
Jungkook beni yine sardı
Jungkook beni yine koynuna aldı
Jungkook beni yeniden onun yaptı
Beni yeniden bir daha sevdi
Ve bu kez sadece sarayın taştan duvarları degil
buna tüm doğa şahittiUzun bir aradan sonra merhaba
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ghost Whispers
Fanfiction"Bıçakta kan vardı, gökyüzünde dolunay, bahçede toprak kokusu. Ürkütücü bir serinlik içinde yüzüyordu ağaçlar. Güz güllerinin katmerlenme vaktiydi, nergislerin tazelenme demi. 3 kişi girmişti bahçeye... 3 öfkeli yürek, nefretin ele geçirdiği 3 akıl...