*Sigh*
ဒါဟာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ သက္ျပင္းခ်ျခင္းလည္း ကြၽန္ေတာ္မသိေတာ့ဘူး! ကြၽန္ေတာ္စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔ မကပ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ!
"Baekhyun မင္းဘာေတြျဖစ္ေနလည္း?"
Chanyeol က စိတ္ပူစြာေမးေနတယ္!
"ငါလား? ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး!"
"မညာနဲ႔ မင္းမ်က္ႏွာမွာအားလံုးေပၚေနတာကို!"
"ငါ...."
ေျပာမယ္လုပ္ၿပီးမွ စကားေတြကို ျပန္သိမ္းလိုက္တယ္! ကြၽန္ေတာ္ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာက သာမန္မဟုတ္သလို ဒီတိုင္းေျပာျပလို႔ ဘယ္သူမွ နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ဖူးထင္ရဲ႕ ! တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း နားမလည္ျဖစ္ေနခဲ့တာပဲေလ~
"Baekhyun!"
Chanyeol က Baekhyun ပုခံုးကို ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ကာ.....
"မင္းဘာေတြျဖစ္ေနလည္းဆိုတာ ငါ့ကိုေျပာျပသင့္တယ္! တေယာက္ထဲ က်ိတ္ေျဖရွင္းေနတာထက္ ႏွစ္ေယာက္ဆို ပိုမေကာင္းဘူးလား?"
"ငါ ဘာမွ မွ မျဖစ္ပဲ Chanyeol ရ"
"*Tsk* ငါအဲ့ဒါေတြ မႀကိဳက္တာ! မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာ အသိသာႀကီးကို ! အရင္လို ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာေနတာလည္းမရွိဘူး ! သက္ျပင္းေတြ အေခါက္တစ္သိန္းေလာက္ခ်ေနတယ္! ေနာက္ေတြေငးၿပီး အေတြးေတြက တေနရာကို ေရာက္ေနသလိုမ်ိဳး ! ေနာက္ဆံုး ဒီမွာၾကည့္ မင္းတြက္ထားတာေတြ တခုမွ မမွန္ဘူး! မင္းလို လူက ဒီလိုအမွားေတြလုပ္ေနတာ ျပႆနာရွိလို႔မဟုတ္ရင္ငါရူးသြားတာပဲျဖစ္မယ္!"
Chanyeolကို ၾကည့္ေနတဲ့ Baekhyun ရဲ႕ မ်က္ဝန္းထဲမွာ အရည္လဲ့လာသလိုပဲ!
*Sigh*
ဒီတခါ သက္ျပင္းခ်လိုက္တာ Chanyeol ကိုယ္တိုင္ျဖစ္သည္!
Baekhyun ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္!Chanyeol ေျပာတာမွန္ပါတယ္!ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ ေတြးေတာေနတာထက္.....
