Vampirler, cadılar ve kurt adamların olduğu bir dünyayı görmeye hazır mısın?
Annesiz ve babasız büyümüş olan Hande Şahingöz henüz 18 yaşındadır, bir süre boyunca halasında kaldıktan sonra yatılı bir okulda devam etmiştir.
***
Bardaktan boşanırcasına...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saat 01.00'ı gösteriyordu ve ben yine dışardaydım. Deniz kenarına gelmediğim zamanlar kendimi boğulacak gibi hissediyordum. Bu yüzden Deniz kenarına doğru yürüdüm ve bir yere oturdum fakat bugün bir değişiklik yapıp hiç gelmediğim bir tarafa gelmiştim. Çok fazla bunalmıştım artık hayattan, kendimden, insanlardan... Ailemi bulamamak bana acı veriyordu. Bir teyzem vardı, annem beni doğururken ölmüştü. Bu yüzden kendimi hep suçlu hissediyorum. 6 Temmuz 2001 tarihi dünyaya yeni bir can geldi fakat aynı zamanda da bir can gitti...Babam ise ortalıkta yoktu. İkisini de küçüklüğümden beri tanımam etmem. Ailenin nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum hissedemiyorum ve bu berbat. Teyzem bana hep göz kulak olurdu ama artık evlendi ve eşinin beni istemediğini çok açık bir şekilde görebiliyorum. Bu yüzden yatılı okula beni göndermelerini istedim. Ben Hande Şahingöz. 17 yaşında yengeç burcu olan bir kızım. Sarı saçlarım, ve onlara uyumlu yemyeşil gözlerim vardı. Nedenini bilmiyorum ama insanların burçlarıyla ilgilenmeyi severim.
Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu ve benim üstümde incecik giysiler vardı. Donuyordum fakat buradan kalkmak istemiyordum. Gözyaşlarım yağmura eşlik edercesine akmaya başladı. Şimşek göğü delecek kadar gürlediğinde yerimden sıçradım, sanki bağırmam için beni teşvik ediyordu. Atamadığım çığlıkları benim yerime atıyordu...
"Ailen sana akşam saatlerinde dışarı çıkmaman gerektiğini öğretmedi mi?."
Ürkerek sesin geldiği tarafa döndüm. Zifiri karanlık olan bir yere uyum sağlarcasına simsiyah giyinen bir adam. Gözleri ise seçebildiğim kadarıyla kehribar rengi. Yutkundum.
"Hı?"
"Çok tehlikeli bir bölgedesin." Dedi yanıma ağır adımlarla yaklaşırken.
"Tehlikeli bölge mi?"
"Benim bölgem." Dediğinde suratına boş boş baktım. Sonra ise toparlanıp önüme döndüm buradan hemen uzaklaşmam gerekiyordu.
"Pardon o halde size iyi günler." Deyip ayağa kalkmıştım ki kolumdan tuttu.
"Hadi ama bu kadar kolay gitmene izin vereceğimi düşünmüyorsun herhalde?" Dediğinde kaşlarımı çattım.
"Ne demek istiyorsun?"
"Tadına bakmama neden izin vermiyorsun?" İçim ürpermişti, neyden bahsediyordu bu adam? Tada bakmak mı? Sanırım akıl sağlığı yerinde değildi.
"Tadıma bakmak mı?" Dedim kolumu kendime çekmeye çalışarak fakat kolları çok güçlüydü ve bir o kadar da soğuk.
"Kesinlikle." Deyip bana yaklaştı. Kaşlarımı çatarak onu kendimden uzaklaştırmaya çalıştım ve çığlık attım.
"İmdaaaat! BİR SAPIK BANA TA-" derken adam diğer eliyle ağzımı kapattı. Çok korkuyordum. Kesinlikle bilmediğim bir yere gelmemem gerekiyordu.
