Moon Mates

Κεφάλαιο 12

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους.
Νέο κεφάλαιο.

***

ΛΟΥΝΆΡΙΑ

Κοιταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και ημουν πραγμστικα πολύ χαρούμενη με το αποτέλεσμα. Είχα ψάξει πολύ μέσα στην ντουλάπα αποφασισμένη να βρω το πιο όμορφο φόρεμα που θα μπορούσα να βάλω. Και τα κατάφερα. Το λευκό στράπλες φόρεμα με το δαντελένιο μπούστο που έφτανε μέχρι λίγο πιο πάνω από το γόνατο ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω. Το συνδύασα με ψηλές πλατφόρμες και διαμαντένια αξεσουάρ. Το μακιγιάζ μου απλό χωρίς καμία υπερβολή ενώ τα μαλλιά μου τα είχα πιάσει ψηλά σε ένα περίτεχνο κότσο με μικρές τούφες να πέφτουν στο πλάι του προσώπου μου.
Είχα προσπαθήσει πολύ για να γίνω όσο πιο όμορφη μπορώ. Ήθελα η σημερινή νύχτα να ήταν υπέροχη από κάθε τρόπο επιπλέον ήμουν σίγουρη πως ο πατέρας μου θα ανακοίνωνε σε όλους πως ο Ντόριαν ήταν το ταίρι μου κι ας του είχαμε πει να μην το κάνει. Ήταν τόσο ξεροκέφαλος που τίποτα δεν θα του άλλαζε γνώμη την ίδια στιγμή όμως μου άρεσε η ιδέα να μάθουν όλοι στην αγέλη την αλήθεια.

Ο ήχος της πόρτας ήταν το σύνθημα μου. Το άρωμα που πρόσθεσα ήταν η τελευταία πινελιά και αφού πήρα την τσάντα μου έτρεξα κάτω.

Δεν ήταν κανένας στο σπίτι, όλοι είχαν πάει από νωρίς στον χώρο όπου θα γινόταν η τελετή.

Άνοιξα την πόρτα και η υπέροχη φιγούρα του Ντόριαν εξαφάνισε οτιδήποτε άλλο.

"Είσαι υπέροχη." είπε και έσκυψε για να φιλήσει απαλά το μάγουλο μου όχι πολύ μακριά από τα χείλη μου. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

"Ευχαριστώ."

Ο Ντόριαν έβαλε τα χέρια του στο λαιμό μου και με κοίταξε στα μάτια "Δεν χορταίνω να σε κοιτάζω." είπε και με φίλησε. Αυτόματα τα χέρια μου τυλίχτηκαν γύρω από το σώμα του. Το φιλί του παθιασμένο με έκανε να θέλω να τον τραβήξω στο δωμάτιο και να ολοκληρώσουμε ότι είχαμε αφήσει στην μέση το πρωί, ήμουν ακόμα αναστατωμένη από την παρολίγον ένωση μας και το σώμα μου απλά ούρλιαζε από τον πόθο. Όμως αντί να κάνω αυτό που πέθαινα σταμάτησα το φιλί μας.

"Πρέπει να φύγουμε." είπα και βγήκα από το σπίτι. Το βλέμμα μου στάθηκε πάνω στο υπέροχο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο μπροστά από το σπίτι μου και κάθισα να το χαζεύω. Δεν είχα ιδέα ποιό ήταν το ακριβές μοντέλο αλλά δεν είχε σημασία ήταν Mercedes και ήταν το μοναδικό που χρειαζόταν να ξέρω.