သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့ေလး ဖြင့္ထားေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္၏ ေထာင့္တစ္ေနရာမွ စံုတြဲတစ္တြဲ ထိုင္ေနေလသည္..။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘာစကားမွမေျပာၾကေသးပဲ ေ႐ွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ကိုခ်ည္းၾကည့္ေနၾက၏..။
"ကိုကို..''
ေဂ်ာင္ဟီး ၏ ေခၚသံေၾကာင့္ သူ သူမဆီသို႔အၾကည့္ေရာက္သြား၏..။သို႔ေသာ္ ဘာစကားမွမေျပာပဲ စိုက္လို႔သာၾကည့္ေနသည္..။
"ကိုကိုလည္း သိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ..ေဂ်ာင္ဟီး မွာ ကိုကို႔ ထက္ခ်စ္ရမဲ့သူ႐ွိေနၿပီ..သူက ကိုကို႔ထက္လည္း ခ်မ္းသာတယ္ေလ ေဂ်ာင္ဟီးကိုျပည့္ျပည့္စံုစံုထားႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္..ေဂ်ာင္ဟီး ကိုကိုနဲ႔ မတြဲခ်င္ေတာ့ဘူး..''
သိေနတယ္...မင္းဒီလိုေျပာမယ္ဆိုတာ ငါနဲ႔တြဲထဲက ေနာက္တစ္ေကာင္ကိုတိတ္တိတ္ပုန္းထားေနတာ ငါမသိဘူးထင္ေနလား..ဟမ္..! မင္းကိုခ်စ္ခဲ့တာ ငါေနာင္တရတယ္..ေငြမက္တဲ့မိန္းမ.. !
လို႔ေျပာခ်င္ေပမယ့္လည္း ပါးစပ္ထဲကထြက္လာတာကေတာ့ တစ္ျခားစီ..
"အင္း...ဒါဆိုလည္း လမ္းခြဲၾကရေအာင္..! "
သူမႏွင့္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္မွ ထြက္ကာ သူေနေသာ ဒါနင္းရက္ကြက္မွာ႐ွိတဲ့..ဒူေဂ်ာင္း တိုက္ခန္းသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။
ဟိုးအရင္က ဂ်ပန္လက္ေအာက္ေရာက္တုန္းက ပိုက္ဆံ႐ွိ ကိုရီးယားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ယခင္ မိုဂ်ဴမာ တိုက္ခန္း ယခု ဒူေဂ်ာင္းတိုက္ခန္း လို႔ေခၚတဲ့ ကြန္ဒို တိုက္ႀကီးမွာစုေနၾကတယ္..။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထိုအိမ္ေျခေတြကိုစြန္႔ခြာကာ ဒါနင္းရက္ကြက္ႏွင့္ တစ္နာရီေလာက္ ေမာင္းရေသာ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရြ႔ေနၾကသည္။ ထိုအခါ ထိုအေဆာက္အဦးတို႔သည္ အိမ္ေျခရာမဲ့ ဆင္းရဲသားအခ်ိဳ႕အတြက္ မွီခိုစရာတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထိုရက္ကြက္႐ွိ အခ်ိဳ႕သည္ မနက္လင္းၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ဆိုးလ္သို႔သြားကာ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ ညေနေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဒါနင္းရက္ကြက္သို႔ သြားေသာ တစ္ခုတည္းေသာ busကားထဲတြင္ တြန္းထိုး၍ ျပန္လာၾကသည္။
YOU ARE READING
𝑪𝒉𝒂𝒏𝒄𝒆 𝒕𝒐 𝑳𝒐𝒗𝒆 // 𝒌𝒕𝒉:𝒑𝒋𝒎 ✅
Fanfictionခ်စ္ဖို႔ေၾကာက္တာမဟုတ္ဘူး...ေနာက္တစ္ႀကိမ္လူမွားၿပီးခ်စ္မိမွာကို ေၾကာက္တာ...။ ချစ်ဖို့ကြောက်တာမဟုတ်ဘူး...နောက်တစ်ကြိမ်လူမှားပြီးချစ်မိမှာကို ကြောက်တာ...။ Vmin.
