Changes in a little {Dutch / DDLG}

~3~

'Ja hoor, het draait een beetje om mij heen.'
'Amy ben je dronken?' Hoor ik vaag.
'Alsof je van cola dronken kan worden' antwoord ik melig.
'Huh? Cola? Het lijkt wel alsof je 3 flessen wijn op hebt.' Lacht Tim.
Ik schud mijn hoofd.
'Ik denk dat ik naar huis ga.'
De jongens knikken. 'Zullen wij meelopen?'
Ik schud mijn hoofd. 'Nee, feest maar verder, het gaat wel.'
Tim en Josh kijken me ongelovig aan. 'Goed dan' mompelt Tim.
'Stuur een bericht als je thuis bent.' Hoor ik Josh zeggen.
Ik knik en loop waggelend richting de uitgang.

Ik zucht opgelucht als ik de steeg uit ben, het engste hebben we gehad. Ik waggel midden over de weg heen en giechel als ik kippenvel op mijn armen zie staan.
Ohja, het is vakantie nu...
Ik word heel hyper en begin frozen liedjes te zingen.
Het begint te regenen maar ik trek me er niks van aan.
Ik blijf zingen en spring hyper op de straat.

Ik kom helemaal doorweekt aan bij mijn flatgebouw. Ik pak mijn tas en begin mijn huissleutel te zoeken. Dit gaat niet zo soepel aangezien ik de tas, per ongeluk, ondersteboven houd, waardoor alles eruit valt. Ik giechel en zoek verder naar mijn sleutel.
Snel app ik Tim nog even om te zeggen dat ik thuis ben gekomen. Nouja... ik ben er nog niet, maar dan vergeet ik het zometeen niet.

Ik krijg eigenlijk een beetje haast om naar binnen te gaan. Overal om mij heen zijn enge geluiden.
Ik hoor takjes kraken en voetstappen.
Voetstappen? Er komt hier niemand.

De voetstappen worden luider en ik kijk geschrokken om mij heen.
Plots staat er een donkere silhouet voor me in het maanlicht. Ik gil van angst en voel mijn hart kloppen in mijn keel.
Hij staat recht voor mij en komt langzaam steeds dichterbij. Ik laat van angst alles vallen wat ik vasthoud.
Ik staar angstig naar de man en gil nog steeds.
Ik draai me razendsnel om en ren weg, het bos in.

De man rent achter mij aan en springt van achteren op mij.
Samen vallen we op de grond en word het een worstelpartij.
'Laat me los!' Gil ik angstig.
De man hangt boven mij en zit op mijn heupen.
'Doe geen meer moeite prinses' bromt zijn zware stem.
Ik schrik en druk mezelf tegen de grond aan om te ontkomen van zijn hand. Ik lig op een tak, die pijnlijk in mijn rug steekt.
Ik lig nu erg ongemakkelijk en draai wild onder de man waardoor het alleen maar erger wordt.
'Hmm, ben ik zo knap dat je wilt van me word?'
Ik schud heftig mijn hoofd waardoor de man grinnikt.

De man houd mijn armen met een hand boven mijn hoofd vast en pakt met zijn andere hand iets uit zijn zak.
Ik schop, trek aan mijn armen, draai onder hem door, maar niks werkt.
De man is te sterk en ik kom niet onder hem vandaan.

'Laat me gaan!' Schreeuw ik.
'Oh, dat gaat niet. Je gaat met mij mee.'

Moet ik met hem mee?
Wie is hij?
Wat heb ik misdaan?

Zijn hand komt langzaam richting mijn gezicht waardoor ik flip.
Ik duw mijn hoofd in het zand en kijk de man angstig aan.
Ik haal paniekerig adem en houd mijn adem in.
Niet dat dit gaat, want mijn ademhaling is zo gejaagd dat ik bijna stik.
Ik hoest hard en voel het doekje tegen mijn neus en mond aan.
Hij knijpt mijn neus dicht waardoor ik naar adem hap. Ik adem de chloroform in, wat er op het doekje zit.
Langzaam sluit ik mijn ogen en val ik in het denkbeeldige zwarte gat, wat ik voor mij zie.

Onbekend
Ik zucht. Als ze nu al zo lastig was met simpel meewerken.... hoe gaat dat dan zijn als ze eenmaal bij mij woont?
Ik til haar voorzichtig op en moet een heel stuk teruglopen. Maar goed dat ik haar heb.

Ik open de deuren van het busje en leg haar erin.
Ik bind haar armen en benen vast zodat ze onderweg niet voor problemen kan zorgen, ook krijgt ze een doek in haar mond waardoor ze niet kan gillen.
'Zo, ze zou nu bewusteloos moeten zijn voor de komende 6 uur.'

722 woorden.

(Bijgewerkt 22-10-18)

Groetjes Rooms-n-oes.