~6~

4.9K 55 3
                                    

Colin
Ik loop met Amy naar beneden. Haar ademhaling is gelukkig terug gekomen.
Ik ga met haar op de bank zitten.
'Gaat het?'
Ze knikt afwezig haar hoofd.
Ik zucht en bedenk me wat ik het beste kan doen nu.

Ze maakt rare afwezige bewegingen als ik haar op mijn schoot trek. 'Wil je televisie kijken?'
Weer blijft ze voor zich uitkijken.
Ze lijkt wel een zombie...

Zou ze getraumatiseerd zijn..?

Net als ik wil opstaan, zie ik tranen over haar wangen lopen.
'Ssst'
Haar huilen word steeds harder en eigenlijk heb ik best wel medelijden met haar.
Ze kent ons niet, ze is opeens ergens anders en het ergste is dat ze helemaal geen idee heeft wat Jack met haar wilt gaan doen.

Ze blijft nog steeds vooruit kijken, ze knippert zelfs niet eens. Opeens slaat ze haar armen om mij heen.
Ik duw haar dicht tegen mij aan, waardoor ze zich hopelijk iets vertrouwder kan voelen.
Ik voel dat ze soms naar adem hapt tijdens het huilen.
Ik ben geen dokter maar ik weet dat dit niet goed is...

Ik zet de televisie aan met de afstandsbediening en probeer een beetje voor afleiding te zorgen.
'Wat wil je zien?'
Geen reactie...
In feite negeert ze me nu... en hoort ze straf te krijgen.
Ik zucht en zap door de programma's heen.
Jeej, Family guy.

Amy
Ik hoor de intro van Family guy.
Ik voel me nog steeds afwezig en het lijkt net alsof ik al mijn energie kwijt ben.
Ik draai me langzaam om naar de televisie maar blijf wel op schoot zitten van de man.
Wacht... even terug... ik zit op zijn schoot? Sinds waneer?
'Hey' zegt de man lief als hij ziet dat ik me weer beweeg.
Wow, hij is knap....
Nee laat maar zo mag ik niet denken...

Ik draai me snel naar de televisie en zing zachtjes mee met de introsong van Family Guy.
Ik voel de armen van de man om mij heen en besluit dat Family Guy nu maar voor gaat.
Ik probeer een beetje comfortabel op de schoot van de man te gaan zitten, maar wel zo dat hij me nog steeds vasthoud en ik dicht tegen zijn borst aan lig.
Zijn ademhaling is zo rustig...
Zo prettig..
Ik concentreer me op Family Guy en doe mijn best om niet in slaap te vallen.
Jammer genoeg begint te man mijn hoofd te aaien.
Hierdoor val ik snel in slaap tegen de borst van de man aan.

Jack
Ik loop teleurgesteld naar beneden.
Ik heb het verpest.

'Colin? Kan ik je even spreken?' Hij knikt maar wijst naar beneden.
Amy is in slaap gevallen op zijn schoot.
Ook dat nog....

Ik voel dat ik jaloers word en loop gauw naar buiten.
Ik ga buiten op het bankje zitten en bedenk me wat ik nu moet doen.

Plots staat Colin voor mij.
'Huh?' Ze sliep toch tegen je aan?
'Ja, ik heb haar voorzichtig opgeschoven.
'Wat moet ik toch met d'r?' Jammer ik als we op het bankje gaan zitten.
'Ze is gevoelig, ze is breekbaar, ze is kwetsbaar, je moet voorzichtig met haar omgaan.'
'Ehm, dat kan ik niet.' Mompel ik.
'Je zult het toch moeten proberen.' Dwingt Colin me.
'Anders maken we een deal, als het echt niet gaat, wordt ze van mij, dan zoeken we voor jou een ander.'
'Is goed, we kijken het even een weekje aan.'
Hij knikt zijn hoofd.
'Laten we haar slapen of maken we haar wakker?'
'We maken haar voorzichtig wakker.' Zegt Colin dominant.
'Oké dan, wil jij dat doen?'
'Nee dat doe jij.'
Ik knik een beetje angstig.
'Niet dominant zijn.'
Ik knik.
'En begin niet over onze leefwijze en waarvoor ze hier is. Dat komt later.' Waarschuwt Colin me.

We lopen weer terug naar binnen.
'Probeer het maar.' Moedigt Colin me aan.
Ik zucht en loop naar Amy toe.
Ze ligt zo vredig te slapen, waardoor ik haar eigenlijk wil laten slapen.
'Amy' zeg ik zachtjes.
'Wakker worden.'
Ik kijk even achterom naar Colin om bevestiging te vragen of ik het goed doe.
Hij knikt zijn hoofd waardoor ik moed krijg.
'Amy' zeg ik nu iets harder, misschien wel te streng.
Ik schud haar een beetje heen en weer. Ik buig voorover om te kijken of ze wakker is. Nogmaals schud ik haar hard heen en weer.
Nouja hard, ik vind dit zachtjes.

Waarschijnlijk toch iets te hard want ze opent plots haar ogen en kijkt me angstig aan. Ze heeft een gejaagde ademhaling, alsof ze net is wezen sporten, en kijkt me met traanogen aan.
Ze kijkt om zich heen, springt van de bank af en rent weg.
Ik weet niet waarheen maar ze rent weg.
'Ehm Colin' begin ik voorzichtig.
'Ja Jack?' Zegt hij bot terug.
'Ze is weg.'
'Ja joh, hoe zou dat komen?' Snauwt hij me af.
'Jij blijft hier, ik ga haar zoeken.'

Amy
Ik ren de woonkamer uit, een andere kamer in, een paar gangen door, een deur langs die open staat, een trap op, een trap af en een kamer met een openstaande deur weer in.
Ik heb geen astma, teminste nooit aangetoond, maar man. Ik ben helemaal buiten adem en hijg ook heel erg.
Dan te bedenken dat ik vroeger elke dag voetbalde...

Maarja, als ik een beetje ben bijgekomen, kijk ik de kamer rond om te zien waar ik ben.
'Ohh een bibliotheek' roep ik blij.
Ik vergeet even dat ik op de vlucht was en kijk vol enthousiasme de mooie bibliotheek door. Ik loop langs de schappen met de vele boeken en kijk of er iets interessants bij zit.
Ik word gestoord door een harde stem.

Ik hoor dat mijn naam geroepen word en dat diegene steeds dichterbij komt.
Ik trek een boek tussen de andere uit en kruip snel in een openstaand, leeg kastje.
Zo, ik vermaak me wel.
Teminste dat dacht ik.. ik was even vergeten dat als je in een kast zit en de deur dicht doet, het donker is en dan niet kunt lezen.
Ik zucht en open dan voor een klein stukje de deur.
Er schijnt een klein straaltje licht naar binnen waardoor ik kan lezen.
'Amy?'
Oh shit, hij staat in deze kamer...

Ik hijg van de angst en wat ik er ook tegen doe, mijn ademhaling gaat steeds sneller.
Ik hap naar lucht maar probeer wel nog zo stil mogelijk te zijn.
Net als ik denk dat ik knock-out ga, word ik uit het kastje getild.
Ohh dit is de vriendelijke man, bij hem viel ik in slaap op zijn schoot...

Ik word in zijn armen getrokken en tegen hem aangedrukt.
'Sst, volg mijn ademhaling maar.'
'Het is goed.'
Ik word al wel iets rustiger maar ook enorm slaperig.
'Neenee, blijf nog even wakker.' Fluistert de man.
Hij zet me terug op de grond en loopt even een rondje met mij door de bibliotheek.
Ik voel me meteen al iets minder slaperig en ik heb mijn ademhaling alweer onder controle.
Hij pakt voorzichtig mijn hand vast en loopt samen met mij terug naar de keuken.

Colin
Ik heb de hand van Amy vast en kom met haar in de keuken aan.
Jack staat boos op haar te wachten en heeft zijn armen over elkaar geslagen.
Jep, hij is boos.

'Waar was je?!' Schreeuwt hij naar haar.
Ik voel Amy ineenkrimpen en knijpt in mijn hand.
Ik til haar op en kijk Jack boos aan.
Hij begrijpt de hint nog steeds waardoor hij een paar keer hard zucht en zijn boosheid langzaam verdwijnt.
'Heb je honger?' Vraag ik liefdevol aan Amy.
Ze schud haar hoofd maar op dat moment rommelt haar buik.
'Toch wel een beetje honger?'
Ze knikt verlegen.
Ik zet haar op een stoel en ga naast haar zitten.
Ik commandeer Jack dat hij maar de tafel moet dekken en thee moet zetten.
Het verbaast me dat hij het doet zonder moeilijk te doen.

Als de tafel is gedekt, komt hij tegenover mij zitten.
'Weet je wie wij zijn?' Vraag ik aan Amy.
Ze schud angstig haar hoofd.
'Weet je waarom je hier bent?'
Weer schud ze haar hoofd.
'Zal ik me voorstellen?'
Ze denkt even na maar knikt dan toch.
'Ik ben Colin. Ik ben 22 jaar en ik houd van sporten, paardrijden, lezen, en eten.' Ze lacht even en kijkt dan nieuwsgierig naar Jack.
'Jack stel je eens voor.' Brom ik naar hem.
'Ik ben Jack, ik ben 24 jaar oud en ik houd van vechtsporten, boksen en seks.' Hij grinnikt bij het laatste woord.
Amy kijkt hem een beetje wantrouwend aan, maar gaat er verder niet op in.
'Wil jij je ook voorstellen?' Vraag ik aan haar.
Ze denkt even na maar zegt dan zachtjes: ' Ik ben Amy, ik ben 21 jaar en ik hou van lezen, tekenen, zwemmen en van paarden.'
'Komt deels overeen met waar ik van houd.' Zucht ik blij.
Ze glimlacht.
'Wat wil je op je boterham?'
'Kaas graag.'
Ik knik en smeer voor haar een boterham met kaas.
Meteen begint ze te eten en heeft het al snel op.
'Wil je er nog eentje?'
Ze knikt haar hoofd en volgens mij, heeft ze wel Little gevoelens in zich zitten....

Dit boek begint steeds meer op een boek te lijken...
Bedankt voor de views mensen!

1550 woorden.

(Bijgewerkt 26-02-19)

Groetjes Rooms-n-oes

Changes in a little  {Dutch / DDLG}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu