geber|texting

1.6

Arden'i her zamankinden daha sakin görüyordum.

Tam anlamıyla, zararsız ufak bir çocuk gibiydi.

Bahçede çimlerin üzerine uzanmış ve küçük köpeği ile oynuyordu.

Onu ilk defa çocukluktan beri, daha doğrusu girdiğimiz iddiadan beri, bu kadar masum görüyordum.

Fazla sakin ve fazla mutluydu.

Sanki birilerinin canını hiç yakmamış gibiydi.

Bazen, gerçekten onun masum biri olduğunu düşünüyordum.

Hem de çok masum.

Daha sonra, aklıma bana yaptıkları geldiğinde, o masum olduğu düşüncesinin üstüne koskoca bir, çizgiyle karalıyordum.

Arden ve masumluk?

Oturduğum yerden kalktım ve balkonun demirliklerine dayandım.

"Arden!" diye ona seslendiğimde, ilk başta irkilse de, sonrasında bana dönmüştü.

Yüzünde uzun süre sonra, ilk defa gerçek bir tebessüm görmüştüm.

Balkonum ve onların bahçesi çok net gözüküyordu.

Evet, bir apartmandı fakat bahçesi vardı.

Benim evim de o tarzdı.

"Lina?" diye neşeli bir şekilde sordu.

"Seni bu kadar şey görmeye alışık değilim." dedim yüzümü buruşturarak.

İlk kaşlarını çattı ve sonra dudakları aralandı.

"Ney?" diye sordu.

"Masum." dedim.

Sesimiz birbirimizin duyabileceği bir boydaydı.

Ve o sırada bir kız bahçeye girdi. Ve Arden'in ismini adeta ciyakladı.

Kız, esmer bir mankeni andıracak tipteydi.

Arden kızı görünce, kalkıp üstünü düzeltemeden, kız onun üstüne atlamıştı.

Arden ise ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi.

En sonunda kız geri çekilmeyi akıl ettiğimde, Arden bana döndü ve yüzümü inceledi. Sonrasında sırıtarak, telefonunu çıkardı

Arden: Yüz ifaden, pek bir kıskanmış gibi?

Lina: Aynen :D

Lina: Kesinlikle kıskanmışımdır

Lina: Bak, keşke o şırfıntının yerinde olsaydım diye kafamı yerlere vuruyorum

Lina: Anlatamam, Arden ya

Arden: Belli oluyor o yüz ifadenden qkzmsmsösöödmd

Lina: Boş yapanın çükü kopsun

Arden: Haydaa

Arden: İyi amk, sustum tamam

*Ne yapıyorum bilmiyorum. Bugün fazla yorgundum ama buna rağmen bölüm yazmak istedim. Veee, yeni kitabım Fall in Love Again'e bir bakar mısınız? ♡