2.Bölüm

4 2 1
                                    

Arkada ki adamın dediği cümleyi çoğu kişi duymuştu,ben de dahil.Herkes panik yapmıştı.Belinde silah olduğunu düşündükleri adamın 2 kolunu belinde birleştirmişlerdi.Muavin herkesi otobüsten indirdi.10 dakika sonra muavin otobüsten inip bize açıklama yapmaya başladı.
-Belinde silah olduğunu düşündüğünüz kişiyi aradık ve üstünden polis kimliği çıktı ve tabii silahta.Verdiğimiz bu rahatsızlıktan dolayı sizlerden özür dileriz.Otobüse binebilirsiniz artık.
Bu konuşmadan sonra çok rahatlamıştım.Hemen otobüsteki yerime geçtim.Ve sonra kendi kendime düşünmeye başladım"Acaba ben de silahımı aldıktan sonra bi otobüse bindiğimde benden korkarlar mı?"Kendi kendime düşünüp kendi kendime gülüyordum.Sonra çantamdan telefon ve kulaklığımı çıkardım.Kulaklığımı telefona takıp, açtığım müziği dinlemeye başladım.Sonra istemsizce uyuya kaldım.Ben uyuduktan 1 saat sonra otobüsün ani freniyle uykum bölündü.O an aklımdan bir sürü şey geçti"Kaza mı yapıyoruz yoksa?Noluyo?Ölüyor muyum?Daha işe başlayamadan mı?Daha çok gencim ama"Bu saçma düşünceleri bir kenara bıraktım.Çünkü gayet sağlamdım ve otobüs gitmeye devam ediyordu.Yanımda oturan teyze bana elma verdi.Teşekkür edip elmayı yemeye başladım.Çünkü açtım ve yanımda yolluk yoktu.Saat 1 gibi otobüs mola verdi.Mola yerinde tost yedikten sonra otobüse bindim.Yarım saatlik yemek molasıydı.Otobüse bindiğimde sadece 1 kişi vardı.O kişi de polis olandı.Sonra birden konuşmaya başladı benimle:
-Adın ne senin?
O an adama dönüp baktım ve büyük ihtimalle yaşıtımdı.Ben 24 yaşındayım o galiba 25 di.Bu düşüncelerimi kenara atıp cevap vermek için dudaklarımı araladım:
- N-neden sordunuz acaba?
Evet mükemmel bir cevaptı bravo Ece.Adam tekrar dudaklarını araladı ve ben nedense dudaklarında kalmıştım;
-Merak ettim.
Adam,niye bu kadar katı konuşuyordu anlamıyordum.Ve ben de o an cevap vermek istedim:
-Ece
Evet sadece Ece dedim.Daha fazla konuşamadım çünkü ondan gözlerimi alamıyordum.Çok yakışıklı birisiydi.Yeşil gözleri vardı ve ben o gözlerde takılı kalmıştım.Karşı taraftan cevap gelmeyince konuşmaya devam etmek istedim:
- Seni-,sizin isminiz nedir?
İsmini öğrenmeği istiyordum hem de çok.Bu yakışıklıyı tanımak istiyordum.Ben onda kaldım neden bilmiyordum.Gözümü alamıyordum.
-Onur.
Çok net bir şekilde sadece "Onur" dedi.Sonra bir kaç dakikalığına sessizlik oluştu.Sessizliğin bozulmasının sebebi benim yanımda oturan teyzenin gelip otobüse,eşyalarını alıp gitmesiydi.Evet bundan sonra ki yolculuğum tek başıma sürecekti.Yarım saatlik mola bittiğinde birden..

Katil ya da PolisHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin