Behind Those Eyes (FreenBecky)

The nose kiss

                     

                          Nagising ako na mabigat ang pakiramdam. I wrapped myself in a comforter because of the cold. I couldn't turn off the a.c because I was too lazy to get up. I felt like a hammer was hitting my head.

"Becbec?" I heard Nanay's knocks but I couldn't move. "Hindi ka ba magtatanghalian?" Her next question made me look at the wall clock. It's eleven-thirty at noon.

"Hija? Maayos ka lang ba? Pasensya ka na pero kailangan kong pumasok."  She knew that I don't allow anyone na basta na lang pumasok sa room ko. I just don't want to invade the privacy I have.

A few minutes have passed and I heard the door of my room open. She probably took the duplicate key.

"Hija? Ano bang nangyayari sayo?" Naramdaman ko ang paggalaw ng kama at ang pag aalis niya sa comforter. Napaungol ako bilang protesta. Hinawakan niya ang noo ko saka muling nagsalita.

"Santisima! Ang taas ng lagnat mo!" Tumayo siya para patayin ang a.c. "Ano bang ginawa mo at nagkasakit ka? Nagpaulan ka ba?" I hate that she still treat me like a kid.

"Where's Mi po?" Paos kong tanong.

"Maaga silang umalis ng Dada mo." Napabuntong-hininga ako sa isinagot niya. "Sandali at ikukuha kita ng pagkain."

"I don't want to eat, Nanay."

"Kailangan mong kumain, hija para makainom ka ng gamot. Ikukuha rin kita ng maligamgam na tubig at bimpo para mapababa ang lagnat mo." Hindi na ako nakapagprotesta nang marinig ko ang pagsarado ng pinto.

I close my eyes again and went back to sleep.

When I woke up, I immediately touch my forehead. Hindi na ako nilalagnat but I'm still not feeling well. I got up and sat on the bed. I saw on the side table what Nanay used para bumaba ang lagnat ko. I stood up kahit masakit pa talaga ang ulo ko. I hadn't eaten earlier so I didn't take medicine either. I glanced at the wall clock and found out that it's now one thirty in the afternoon. I slept for two hours.

Nagpasya akong bumaba matapos mag ayos ng sarili.

"Ano pong isda ang tanga?" Narinig ko ang boses ni Elvis at ang tawa ni Nanay mula sa dining.

"Oh eh ano daw?"

"Eh 'di sardinas po. Pumasok sila sa lata, hindi tuloy sila makalabas. Hahaha! Nakakatawa po 'di ba, Nanay?"

"It's not funny." Poker face kong sagot nang makarating sa dining. "What's our lunch, Nanay?"
Baling ko kay Nanay saka dumulog sa hapag.

"Marami, hija. Nakakuha ako ng bagong chef." Tumawa siya saka muling nagsalita, "Sandali at ihahanda ko na." Umalis si Nanay at nag puntang kusina.

Naiwan kami ni Elvis na hanggang ngayon ay nakatitig pa rin sa akin.

"What?" Sita ko sa kanya sabay sapo ng masakit na ulo.

"You have a headtoe, Ma'am? I'll give you medication." Nakangiti niyang sabi. Lalo lamang tuloy sumakit ang ulo ko dahil sa english grammar niya.

"No need. Just get out of my sight." Mataray kong utos habang siya ay nakangiti pa rin sa akin.

"Oh sight are equivalent to our eyes, you want a third eye, Ma'am?" Curious niyang tanong na parang na wei-weirdo-han sa akin. Siya kaya ang weirdo! Ang weird ng english grammar niya!