When My Five Best Friends Fell Inlove With Me

Prologue

""Promise hindi kita iiwan, Blytte."

"Pa'no na lang kong nawala ako? E di wala ka ng kakampi!"

"Sabay natin tutuparin ang mga pangarap natin Blytte, pangako 'yan."

"Ano ba? Tama na nga!"

"Shhhh, don't cry, Blytte"

Nangako ka...nangako ka na sabay natin gagawin ang bagay na gustong-gusto natin. Ang daya mo naman e. Ang daya mo...ang daya-daya mo, you left me without saying any words, ni hindi ka man lang nag bigay ng sign, na iiwan mo na pala ako. Pero kahit ganon pinanghahawakan ko ang mga pangako mo sa 'kin e, kasi meron kang isang salita, na kapag sinabi mo tutuparin mo talaga, pero bakit ganon, iniwan mo 'ko?

Sa bawat araw na lumilipas, mga matatamis mong ngiti, ang naalala ko, mga pangaral, at pag aalalaga mo sa 'kin ang na aalala ko. Ang sakit lang isipin na 'yung nag i-isa kong taga pag tanggol, wala na sa buhay ko. Pero kahit wala ka na, pinanghahawakan ko pa rin ang pangako mo, kasi mahal mo 'ko e. Mahal na mahal mo 'ko, at ganoon din ako, Deserve ko bang masaktan ng ganito?

"Ouch!"

Pinahid ko ang mga luha na kanina pa pala natulo mula sa mata ko, tsaka ako humarap sa naka-tama sa 'kin ng bola, 'yung nag se-senti ka tapos biglang may nag land na bola ng soccer sa ulo mo? Like ugh!

"Are you guys blind?!" Galit na tanong ko sa limang lalaki.

"Sorry, napalakas 'yung sipa ko. Sorry talaga miss."

Tss, anong magagawa ng sorry mo? Tapos na natamaan na ako ng bola. Muntik na akong matumba nang may biglang dumamba sa likod ko, mukha ba akong kabayo, para sakyan sa likod?

"Jeongmal geuliwoyo! (I really miss you!)"

Ngumiti ako nang ma amoy ko siya ulit. Ugh! Boses na bose niya palang kilala ko na paano na kaya kong humarap pa siya?

"I miss you too baks, but please? Bumaba ka riyan sa likod ko"

"Mianhe. (Sorry.)"

"Miss, okay ka na ba?" Tanong noong lalaking grey ang buhok.

Humarap ako doon sa mga lalaki na naglalaro ng soccer dito sa park at tinaasan sila ng kilay. Do I look like I'm okay? Ofcourse I'm not okay!

"Baks, did you know them?"

"Ne.(Yes)"

"Sorry talaga, nag ka tuwaan kasi." Singit noong kanina pa tahimik.

Nginitian ko na lang silang lima bago mag decide na umuwi na sa mansion dahil baka 'yung mga helpers pa ang mapagalitan dahil sa kapasawayan ko. Dad told me not to go somewhere but I couldn't stop myself from doing this. Masyadong tahimik sa bahay.

"Nice meeting you all guys, but I need to go na e"

Mabilis ko silang tinalikuran at nag lakad na palayo, pero bago ako tuluyang makalayo narinig ko pa ang boses ni Dana.

"Urg! She's still stuck in the past."

Yes Dana, you're right I'm still stuck in my fucking past. Past na gustong-gusto kong balikan pero hindi na pwede, dahil patay na siya.

"Young lady, saan ho ba kayo nag punta?" Nag aalalang tanong ng katulong namin.

"Nag libot lang manang, sige na po magpapahinga na ako."

Great 'di ba? Mas nag aalala pa ang mga maids namin dito sa mansion, kesa sa mga tunay kong magulang. Sabagay, lagi naman silang walang oras para tanongin ang nararamdaman ko , pero madami silang time para sermonan ako, great 'di ba?

How lucky am I....