When My Five Best Friends Fell Inlove With Me

Chapter 30

Aashni Blytte's POV

Bata pa lang ako ay nasanay ako na nandiyan ang mga magulang ko para sa akin, kahit na galing ako sa mayamang pamilya. Sinosoportahan nila ako sa lahat ng bagay na gustuhin ko, tahimik lang naman talaga ako at bihirang mag salita. Nandito ako ngayon sa school, nakikinig at nasa isang sulok. Hindi ako pala kaibigan dahil sanay ako na hindi madaldal.

"Ikaw be? Anong sagot dito?" Biglang tanong sa'kin ni teacher Jona.

Tiningnan ko ang nakasulat sa board. Addition lang 'yon kayang-kaya kong sagutan, pati tinuruan ako ni mommy kung paano gawin to e.

"Four plus four is equal to eight teacher Jona." Nakangiti kong sagot.

"Very good." Nakangiti niyang sabi.

Ngumiti ako sa kanya at umupo. Napatingin ako sa babae na nasa unahan ko nakangiti siya sa'kin, pero inirapan ko lang siya. Hindi ko naman kasi kailangan ng kaibigan nandiyan ang kakambal ko para maging kaibigan ko.

Break time na namin kaya naman nag lakad ako mag isa at umupo sa ilalim ng puno. 'Yong ibang mga bata ay nag tatakbuhan samantalang ako ay naka upo lang dito at nag babasa ng story book na binili pa ni dad para sa'kin.

"Ang yabang mo kanina a." Sabi no'ng batang classmate ko.

"Are you talking to me?" Inosenteng tanong ko.

"Yes, I'm talking to you." Sagot niya sa'kin.

Tumayo ako at pinagbagan ang pwetan ko. Humarap ako sa kaniya ay tiningnan siya mula ulo hanggang paa. Sino ba siya, para ganituhin ako hindi niya ba ako kilala? Hindi niya ba alam na ba alam na maiksi lang ang pasensya ko?

"Who are you ba, ha?" Mataray kong tanong sa kaniya.

Nagulat ako ng bigla niya akong itulak at binelatan bago umalis. Iba ang ugali no'n a. Nagulat ako ng may nag lahad sa'kin ng kamay para tulungan ako. Siya 'yong girl na inirapan ko kanina. Tinanggap ko ang kamaya niya at tinulungan niya akong makatayo.

"I'm Dana, sorry for what he did to you, ha." Nakangiti niyang sabi sabay tingin sa lalaking tumulak sa'kin. "He's name is Chandra, he's kind but sometimes he's bad." Sabi niya. "Talikod ka." Ginawa ko ang sinabi niya. Pinagbagan niya ang pwetan ko.

Sa puntong 'yon, naramdaman ko'yong totoong kaibigan na hinahanap-hanap ng puso ko. Nag daan ang mga araw ay naging malapit kami sa isa't isa ni Dana, habang si Chandra naman ay halos araw araw kong kaaway. He never stop, pissing me off.

"Ang ganda ng mga mata mo no?" Sabi ni Dana sa'kin.

Ngumiti ako sa kaniya bago sumagot. "Mom, told na namana ko sa great grandmother ko ang mga mata ko sabi nila tulad ko din daw si Halmeoni. Parahas na parehas daw kami kasi daw si halmeoni lang ang may ganitong mata at nag iisang babae noon sa family." Kwento ko sa kanya.

"A." Sabi niya sabay tango. "Ako hindi ko alam 'yong history ng family namin e. Hindi kasi ako matanong, ikaw ba?" Sambit nya.

"Hindi din, kusa nilang sinabi sakin 'yon e." Sabi ko.

"Ang cool siguro ng mommy mo." Sabi niya.

"Nako, baka pag na kita mo si mommy kilabutan ka." Sabi ko at may pag taas taas pa ng kilay.

Lumingon ako sa likoran ko dahil may nangbato sa'kin ng papel. Sapul na sapul ang ulo ko a. Nakita ko siyang nakangiti, at mayabang akong tiningnan.

"Janxel sabihan mo nga 'yan!" Sigaw ni Dana sa pinsan niya.

Gumanti ako sa kanya, kaya nag hiyawan ang mga kaibigan niya.

"Stop pissing me off." Sabi ko at tinulak siya.