Καθώς προχωρούσαμε προς το σπίτι του, είχα στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις. Με έβγαλε από αυτές όμως ο Yoongi σκουντώντας με λίγο.
"Τι σκέφτεσαι;" με ρώτησε.
"Κάτι δικά μου." του απάντησα.
"Καλά. Φτάσαμε."
Φτάσαμε στην πολυκατοικία του. Ήταν σκέφτηκα καινούρια και το χρώμα της ήταν καφέ. Μπήκαμε μέσα με προορισμό τον 4ο όροφο.
Με το που άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του, εμφανίστηκε ένα μικρό σκυλάκι. Ο Yoongi έσκυψε και το χάιδεψε ενώ εκεινο τον εγλυφε σε ολο του το προσωπο.
"Τον λένε Holly."
Χάιδεψε τον Holly.
"Δεν είναι κοριτσίστικο όνομα το Holly;"
"Το ξερω αλλα έτσι το ονόμασα. Μου τον έδωσε δώρο ο αδερφός μου για να εχω συντροφιά που μένω μόνος."
"Και ο αδερφός σου που ειναι;" τον ρώτησα.
"Στη Daegu. Και εγώ εδω. Μερικές φορές μου λείπει και ο αδερφός μου και η πόλη που γεννήθηκα."
Το κλίμα έγινε μουντό αλλα ο Yoongi άλλαξε αμέσως θέμα.
"Λοιπόν, ώρα να σε περιποιηθώ."
Με έπιασε από τους ώμους και με οδήγησε στο σαλόνι στο οποίο υπήρχε ένα αναμμένο τζάκι.
"Περίμενε λίγο."
Έφυγε από δίπλα μου και πήγε σε ένα δωμάτιο. Επέστρεψε με μια κουβέρτα και παντόφλες. Με σκέπασε καλά και άφησε τις παντόφλες δίπλα μου.
"Ξέρεις δεν χρειάζεται να με προσέξεις-"
Μου έκανε νόημα να ησυχάσω.
"Μην το ξαναπείς αυτό. Τώρα κάτσε εδώ δίπλα στη ζέστη και θα σου φέρω να πιείς κάτι ζεστό, ενταξει;"
Του έγνεψα καταφατικά και εκείνος μου έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι μου και έφυγε.
Έπιασα το κεφάλι και κοκκινισα.
YOU ARE READING
Sign Language | 윤석
FanfictionCompleted Εκείνος δεν μπορεί να ακούσει. Ο άλλος δεν μπορεί να μιλήσει. Το μόνο μέσο με το οποίο μπορούν να συνεννοηθούν είναι η νοηματική γλώσσα. Μέσα από την φιλία που δημιουργούν, ο Yoongi δείχνει στον Hoseok τον κόσμο και την κοινωνία με διαφορε...