Sign Language | 윤석

|13|

Έφτασε η μέρα. Τα γενέθλια του Yoongi μου. Και επιτέλους θα του δώσω την ζωγραφιά μου που τόσο καιρό θέλω να του χαρίσω.

Τύλιξα τον πίνακα με ένα περιτύλιγμα και πήρα το δρόμο για το σπίτι του. Θα ερχόταν η αδερφή μου με το αυτοκίνητο της να με πάρει και να πάμε μαζί καθώς είναι και αυτή καλεσμένη.

"Σ'ευχαριστώ και πάλι που ήρθες να με πας." είπα στην Jiwoo.

Μου χαμογέλασε, μου έπιασε το χέρι και ξεκινήσαμε.

___

"Να ζήσεις Yoongi και χρόνια πολλά..."

Η αδερφή μου τραγουδούσε για τον Yoongi αν και εγώ δεν μπορούσα να ακούσω αλλα το έκανε γι'αυτόν. Εγώ απλώς χτυπούσα παλαμάκια σε αργούς ρυθμούς. 

Αφού είδα πως η αδερφή μου τελείωσε το τραγούδι, ο Yoongi φύσηξε τα κεράκια.

Τον πήρα μια σφιχτή αγκαλιά και του έδωσα ένα πεταχτο φιλί στο μάγουλο. Εκείνος έπιασε το μάγουλο του και έγινε κατακοκκινος.

"Θες να ανοίξεις τα δώρα σου;" τον ρώτησα.

"Βέβαια." ενθουσιάστηκε τόσο πολύ όπως κάνουν η Hae και ο Kyu όταν τους δίνεις τώρα. Καιρό έχω να τα δω τα ανίψια μου.

Πήρε πρώτα το δώρο της Jiwoo. Ήταν ένα πουκάμισο.

"Συγγνώμη αν το δώρο μου δεν σου αρέσει απλώς δεν ήξερα τι να σου πάρω." του είπε η Jiwoo αλλα ο Yoongi πίστευε το αντίθετο. Του άρεσε πολύ. Ήταν και στα αγαπημένα του χρώματα.

"Οχι. Μου αρέσει πολυ. Σε ευχαριστώ πολύ Jiwoo." χωρίς να το περιμένω ούτε εγώ ούτε η αδερφή μου, ο Yoongi πήγε δίπλα της και την αγκάλιασε. Το ίδιο έκανε και η Jiwoo μετά από λίγο.

Αφού έσπασε η αγκαλιά αυτή, πήρε στα χέρια του το δώρο μου. Το μόνο που εύχομαι είναι να του αρέσει.

Άρχισε να βγάζει σχίζει το περιτύλιγμα στα οποία ήταν περιτυλιγμενη η ζωγραφιά.

Ο Yoongi είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα και κοιτούσε με ορθάνοιχτα τα μάτια του στη ζωγραφιά. Κοίταξε προς το μέρος μου και ειδα ένα δάκρυ να κυλά στο μάγουλο του.

"Το ξέρεις πως είναι μια απο τις καλύτερες μέρες της ζωής μου αυτή, σωστα;" μου είπε ο Yoongi.

"Το ξερω. Και για εμένα είναι."

Η ζωγραφιά που του δωρισα ήταν η πρώτη μέρα που γνώρισα τον Yoongi. Εκείνη τη στιγμή που βγήκαμε από την καφετέρια και ήταν η ώρα να πάρουμε ο καθένας τον δρόμο του. Αλλα ο Yoongi πριν εξαφανιστώ με σταμάτησε. Με σταμάτησε και μου έκανε αυτή την ερώτηση που κανένας ποτέ δεν μου είχε κάνει.

"Μπορούμε να γίνουμε φιλοι;"

Ναι. Μπορεί να σας φανεί χαζό αλλα αυτή είναι σημαντική στιγμή για εμένα διότι εκείνος είναι ο πρώτος φίλος που είχα και τώρα πια είναι το πρωτο αγόρι που έχω και βεβαια ο καλύτερος που θα  μπορούσα να αποκτήσω.

Μου έπιασε το χέρι ο Yoongi και με φίλησε στο στόμα.

"Σ'ευχαριστώ πολύ Hoseok." μου είπε ο Yoongi.

"Ταιριάζετε τόσο πολύ οι δύο σας!" είπε με ενθουσιασμό η αδερφή μου.

Κοίταξα τον Yoongi και εκεινος εμενα. Με φίλησε στο μέτωπο και έπειτα ακούμπησε το μέτωπο του στο δικό μου.

___

Ναι τελικά ανεβασα σήμερα. Νομίζω πως δεν ήταν κάτι το σημαντικό αυτό το κεφάλαιο αλλα δεν ξέρω τι έχω πάθει και δεν έχω καθόλου έμπνευση για να γράψω.

Μάλλον το επομενο κεφαλαιο μπορεί να είναι και το τελευταίο αλλα δεν ειμαι ακόμη σίγουρη.

Ελπίζω να σας άρεσε και I ❤ U

Byeeeeeeee