Montenegro Brothers Series 1 - MIGUEL

Chapter 26

"You don't have to worry, Lianne. I can be a father to your child. Just be my wife"

Nakatingin ako sa mga mata niya nang sinabi niya yun. Walang bakas ng kasinungalingan akong nakikita mula kay Jam. His eyes were sincere, it's like they're telling me to trust him, that everything is gonna be alright if I trust him. Pero hindi pwede yung gusto ni Jam, I'm married. Kasal ako kay Miguel, kasal ako sa totoong ama nitong bata na dinadala ko.

"No Jam. You can't be. Hindi mo naiintindihan."

Binitawan niya ang magkabilang pisngi ko nang sinabi ko iyon. Nakaramdam naman ako ng panghihinayang, gusto ko yung ginagawa niyang iyon, pinaparamdam niya sa akin kung gaano ako kahalaga, kung gaano ako karapatdapat na ingatan. Siya ang nagpaparamdam ng lahat ng iyon sa akin.

"Why?"

Parang biglang nagkaroon ng nangangarerang kabayo sa dibdib ko, nang marinig ko siyang nagtanong. Ano ba ang dapat kong sabihin? Nakayuko lang si Jam at nakahawak ang mga kamay niya sa manubela.

"You're married, right?"

Paano niya 'yun nalaman? Walang nakakaalam nun, miski ang kapatid niyang si Abby, hindi ko pinagsabihan nun.

"You're wearing a ring."

Napahawak naman ako sa singsing na nakasuot sa kaliwang palasingsingan ko. Oo nga pala, I never removed this ring. It is our wedding ring. So ibig sabihin, since then alam na ni Jam na may asawa na ako. But, how come, he still wants to date me?

"I'm sorry, Jam. I didn't mean to-"

Tinignan niya ako, malungkot ang mga mata niya pero pinipilit nitong magmukhang okay lang.

"No. Don't be sorry. You know what Lianne. I'm inlove with you, and I don't care whoever your husband is."

Hindi ko alam kung anong kabutihan ang nagawa ko at nakilala ko si Jam. Gosh. He's so kind. Siya 'yung taong kaya kang ipaglaban kahit kanino. 'Yung taong kapag nagmahal walang pakialam sa mga nakahadlang. He's a living prince charming.

"You can file an annulment, anyway."

Hinawakan niya ang isa kong kamay at tinignan ako na para bang nangungumbinsi na ipa-annul ko na lang ang kasal ko. Hindi ko kayang makipagsabayan sa mga tingin niya, kaya napayuko na lamang ako. Sa loob loob ko kasi, ayaw kong i-annul 'yung kasal namin ni Miggy. I'm still inlove with him.

"Pero habang hindi pa naa-annul 'yung kasal niyo-"

Bumuntong hininga siya at humarap sa kalsada bago inistart ang engine ng kotse niya.

"Pwede namang maging kabit ang lalaki, hindi ba?"

-----

It's been a week matapos kaming pumunta sa hospital at malaman na buntis ako.

Jam is really caring, lagi niya akong dinadalahan ng mga prutas at mga pagkain that would please my tummy. Nagiging mapili na ako sa mga pagkain ngayon. Ayoko nang makaamoy ng kape. Samantalang I used to love coffee a lot, kaya hindi ko maintindihan kung bakit, hate na hate ko ngayon ang kape. Pero sabi ng OB-Gyne, pregnant women are more sensitive pagdating sa pagkain dahil nagiingat yung katawan na makapag intake ng sira o panis na pagkain. Pero di ko pa rin talaga maintindihan, hindi naman panis yung kape eh. Pero ang baho talaga niya.

Gusto ko ngayon yung matatamis na amoy at pagkain, pero winawarningan ako ng doktor dahil baka daw bigla akong lumobo. Natatakot din naman ako kasi, may nakita ako dati na business friend ni daddy na kulang na lang, gumulong siya sa kalsada kasi mukha na talaga siyang bola, hindi lang yung tiyan niya, siya mismo.