ညေရာက္ေတာ့ လြန္းလည္း ပန္းကန္ေဆးေနရင္း အန္တီထားေရာက္လာကာ,
အန္တီထား။ ။ "သမီး ကုိ သခင္ေလး ေခၚေနတယ္ သြားလုိက္အုန္း..အန္တီဆက္ေဆးထားလုိက္မယ္ "
လြန္း။ ။ "ဟုတ္ "
လြန္းတစ္ေယာက္ ဒီလုိနဲ႔ မမ အခန္းထဲ ဝင္လာရင္း ကုတင္ေျခရင္းတြင္ ေျခခ်ိတ္ကာ ထုိင္ေစာင္ေနတဲ့ မမကုိျမင္ေတာ့
လြန္း။ ။ "ဘာခုိင္းစရာ႐ွိ္လုိ ့လဲဟင္.."
ယူဂ်ီ။ ။ " ခုိင္းစရာ မ႐ွိဘူး..အပစ္ေပးမလုိ ့"
လြန္း။ ။ "႐ွင္.."
ယူဂ်ီ။ ။ "ငါ့ကုိ မေန႔ညကေရာ..ဒီေန႔မနက္ကပါ မမလုိ ့ေခၚတယ္ေလ "
လြန္း။ ။ "ဒါမယ့္...."
ယူဂ်ီတစ္ေယာက္ လြန္းလက္ကုိ ဆြဲပီး ကုတင္ေပၚသုိ ့ပစ္ခ်ကာ အေပၚက အုပ္မုိးလ်ွက္
လြန္း။ ။ "မေန႔ညကလုိပါပဲလားး"
ယူဂ်ီ။ ။ "အင္းဟုတ္တယ္.. မေန႔ညက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိ႐ုံပဲထိလုိက္တာ..အခုတကယ္နမ္းျပမယ္ "
ေျပာ ရင္းနဲ႔ ယူဂ်ီ နမ္းလုိက္ေတာ့သည္။ ယူဂ်ီရဲ႕အနမ္းေတြက တျဖည္းျဖည္းအ႐ုိင္းဆန္လာတာေၾကာင့္ လြန္း လန္႔ကာ တြန္းလုိက္ပီး
လြန္း။ ။ " ဘာလုိ ့လြန္းအေပၚ ဒီလုိလုပ္ရတာလဲ....လြန္းကုိ ကစားခ်င္တာလားဟင္..လြန္းက မမ ကုိခ်စ္တယ္ဆုိပီး အခုလုိ တန္းဖုိးမထားဘဲ လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ေနတာလား..ေက်းဇူးျပဳပီး လြန္းကုိ မကစားပါနဲ႔ "
လြန္း မ်က္ရည္ေတြ က်လာတာကုိ ယူဂ်ီျမင္ေတာ့ ထထုိင္လုိက္ေတာ့သည္။ လြန္းကေတာ့ လဲလ်ွက္အေနထားျဖင့္
ယူဂ်ီ။ ။ ".....၇တန္းေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ကုိ အရင္တည္းက ငါအျမဲၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ပီး လူေတြကုိလည္းကူညီတတ္တယ္။သူ႔မွာ.... ေယာက်္ား ေလး သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္႐ွိပီး မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္႐ွိတယ္။ "
မမ စကားေၾကာင့္ လြန္း ထ ထုိင္ကာ
လြန္း။ ။ "ဒါဆုိ မမ က..."
ယူဂ်ီက လြန္းဆံပင္ေလးေတြကုိ သပ္ရင္း
ယူဂ်ီ ။ ။ "ငါလည္း မင္းကုိ အရင္ကတည္းက ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာေလ "
လြန္း။ ။ " ႐ွင္...."
ယူဂ်ီ။ ။ "ဒါေၾကာင့္မုိ ့ငါ ပုိင္ျဖဳိး နဲ႔ စာလွမ္းေပးခုိင္းခဲ့တယ္ေလ...ဒါမယ့္ အဲ့စာကုိ မင္းက အမႈိက္ပုံးထဲလႊတ္ပစ္ခဲ့တယ္...."
လြန္း။ ။ "မမ..ဘာေတြေျပာေနတာလဲ လြန္း နားမလည္ဘူး။ ပုိင္ၿဖိဳးနဲ႔ က ဘယ္လုိသိတာလဲ.."
ယူဂ်ီ။ ။ " ဟင္....လြန္းတကယ္မသိတာလား။ ပုိင္ၿဖိဳးက ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေနပုိင္ေသာ္ရဲ႕ ညီတစ္ဝမ္းကြဲေလ.."
လြန္း။ ။ "႐ွင္...ဒါမယ့္ အဲ့တုန္းက လာႀကိဳတဲ့သူကုိ သူ႔အကုိပါဆုိပီး တစ္လုံးမွမေျပာခဲ့ဖူးဘူး..စာကလည္း......အာာာ မွတ္မိပီး သူ႔ေျပာတာ အကုိႀကီးတစ္ေယာက္က နင့္ႀကိဳက္လုိ ့ဆုိပီး ရည္းစားစာေပးတာေျပာလုိ ့လြန္းက စိတ္မဝင္စားပဲ အမႈိက္ပုံးထဲထည့္ခဲ့တာာ..."
ယူဂ်ီ။ ။ "ဒါေၾကာင့္ မုိ႔လုိ႔ကုိ....ကုိယ့္က ေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ့ေန႔က လြန္းကုိယ့္ကုိ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ပီး လာစကားေျပာရဲတယ္ဆုိပီး..ေဒါသေတြထြက္ေနခဲ့တာ "
လြန္း။ ။ "အဲ့ကိစၥေၾကာင့္ တင္းေနခဲ့တာလား...လြန္းတကယ္ကုိ မသိခဲ့ဘူး..ပုိင္ျဖဳိး သူကေရာ ဘာလုိ ့ဒီလုိလုပ္ရတာလဲ..."
ယူဂ်ီ။ ။ "သူ လြန္းကုိ ႀကိဳက္လုိ ့ေပါ့..."
လြန္း။ ။ "မဖစ္ႏုိင္ဘူးထင္တယ္.....ဒါနဲ႔ မမ..စာထဲမွာ ဘာေရးထားတာလဲဟင္.."
ယူဂ်ီ ။ ။ " မင္းနဲ ့ခင္ခ်င္တယ္..ၿပီးေတာ့ ယူ႐ုိလင္းဆုိပီး အဲ့နာမည္ေတာင္ထည့္ေရးခဲ့ေသးတာ.."
လြန္း။ ။ "ခင္ခ်င္႐ုံပဲလား.."
ယူဂ်ီ။ ။ "ကုိယ္က မိန္းကေလးေလ...မဟုတ္ဘူး..ေျပာင္းလဲေနတဲ့ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္လုိ ့ပဲေျပာသင့္လား ..."
လြန္း။ ။ "မမ "
ယူဂ်ီ။ ။ "ေခၚျပန္ပီး အပစ္ေပးခံခ်င္ေနျပန္ပီးလား.."
လြန္း။ ။ "ဘာလုိ ့မမ လုိ ့အေခၚခံရတာကုိမႀကိဳက္တာလဲ.."
ယူဂ်ီ။ ။ " ဒီအတုိင္းပဲ မႀကိဳက္လုိ ့....ဒါမယ့္လည္း ေဟာဒီက လြန္းေဝရီေခၚတာေလးကုိက်ေတာ့ ရင္ခုန္ေနမိတယ္..."
လြန္း။ ။ "႐ွက္လာပီး...."
ပန္းေရာင္ သန္းေနတဲ့ လြန္းပါးျပင္ေလးေပၚ အနမ္းေခြၽကာ
ယူဂ်ီ။ ။ "ႏွစ္ေယာက္တည္း႐ွိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲေခၚ "
လြန္းတစ္ေယာက္ ယူဂ်ီရင္ထဲတုိးဝင္ကာ
လြန္း။ ။ "မမကုိ ခ်စ္တယ္ "
................................................................................
Next morning,
At JT game Company,
မင္းခက္ တစ္ေယာက္ ႐ုံးေနာက္က်ေနတဲ့အတြက္ အေျပးအလႊာ လာရင္း လူတစ္ေယာက္ ကုိဝင္တုိက္မိေတာ့သည္။ ထုိလူကုိ
မင္းခက္။ ။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္..ေနာက္က်ေနလုိ ့"
မၾကည့္ဘဲေျပာပီး ဓာတ္ေလွကား ထဲဝင္ေတာ့ မည့္အခ်ိန္ သန္မာေသာ္လက္တစ္စုံက ဂုတ္က အက်ႌစ ကုိကုိင္ကာ ျပန္လွမ္းဆြဲလုိက္ေလသည္။
မင္းခက္။ ။ "ခင္ဗ်ား..ဘာလုပ္.."
မင္းခက္လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့
မင္းခက္။ ။ "ခင္ဗ်ားႀကီး....."
ေန။ ။ "hk..မင္းကုိး..နေမာ္နမဲ့ နဲ ့လူကုိ ခဏခဏဝင္တုိက္တယ္..ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာ မေတာင္းပန္ဘူး"
မင္းခက္။ ။ " ဒီမွာ...ခင္ဗ်ား ေၾကာင့္ ဓာတ္ေလွကား လြတ္သြားပီး..ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေတာင္းပန္ဘဲ သြားတာမွမဟုတ္တာ.."
ထုိအခ်ိန္ ဓာတ္ေလွကား တံခါးပြင့္လာရာ မင္းခက္တစ္ေယာက္ ေနပုိင္ေသာ္ ကုိ တြန္းလုိက္ပီး ဓာတ္ေလွကား ထဲအျမန္ဝင္ပီး လ်ွာထုတ္ျပကာ
မင္းခက္။ ။ "Blah.....အခုေတာ့ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ရန္မဖစ္ႏုိင္ေသးဘူး"
ေန။ ။ "မင္း......"
ဓာတ္ေလွကား ပိတ္သြားတဲ့ ခန္ ့ႏုိင္ေရာက္လာေတာ့သည္။
ခန္ ့ႏုိင္။ ။ "ေနာက္က်သြားလုိ ့ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ေနပုိင္ေသာ္ တစ္ေယာက္ ဓာတ္ေလွကား ကုိၾကည့္ကာေဒါသေတြထြက္ေနေတာ့သည္။
တစ္ဖက္တြင္,
မင္းခက္။ ။ "အျမဲတမ္း ရန္လုိပီး ေဒါသႀကီးပဲ..ဘယ္လုိလူလဲမသိဘူး"
ဓာတ္ေလွကား ပြင့္ေတာ့ မင္းခက္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလးျပဴးကာ အံျသေနေတာ့သည္။ သူျမင္လုိက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းမွာ အခန္းက်ယ္ႀကီး တစ္ခုထဲတြင္ အကုန္လံုး က သူ႔အဖြဲ ့နဲ ့သူ အလုပ္လုပ္ၾကေနသည္။ အခန္းတုိင္းမွာလည္း မွန္ေတြနဲ ့သာ ေဆာက္ထားေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ အစည္းအေဝး လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြကုိေတြ႔ရသည္။ ထုိအျပင္ ေလွကားနွစ္ခုကုိေတြ ့ကာအေပၚကုိလွမ္းၾကည့္ေတာ့ အလုံပိတ္အခန္းႏွစ္ခန္းကုိ ေတြ႔ရေလသည္။ညာဘက္ေလွကားရဲ႕အခန္းနဲ ့ဘယ္ဘက္ေလွကားအခန္း ထုိ ႏွစ္ခန္းကေတာ့ အထက္လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခန္းဖစ္မယ္ဆုိတာ မင္းခက္ရိပ္မိသည္။ ထုိအခ်ိန္ ပုိင္ျဖဳိး ေရာက္လာကာ
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ "ေရာက္ပီးကုိး...လာငါမင္းေနရာျပမယ္."
သိပ္ေဝးေဝးပင္မေလ်ွာက္လုိက္ရ.
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ ဒါမင္းေနရာ
သူရတစ္ေယာက္ Coffee ကုိင္ရင္းထြက္လာကာ
သူရ။ ။ "ေဟ့ေရာင္ မင္းခက္...ငါကမင္းေဘးနားမွာထုိင္ရတာေလ"
မင္းခက္။ ။ ငါက မင္းနဲ႔ အတူ မထုိင္ခ်င္ပါဘူး"
သူရ။ ။ "ေအာင္မာ...မင္းကပဲေျပာရတယ္႐ွိေသး.."
မင္းခက္။ ။ "စတာကုိ.."
သူရ။ ။ " မင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာ ခ်င္ဆုိင္က ဘုန္းျကြယ္လ..ငါရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ကေတာ့ ဒီငနာပုိင္ျဖဳိးထုိင္တာ "
မင္းခက္တစ္ေယာက္ ဘုန္းႂကြယ္ကုိ လွမ္းၾကည့္ေတာ့
မင္းခက္။ ။ "ကြၽန္ေတာ္ ကုိ ကူညီေပးပါ အုန္းေနာ္ "
ဘုန္း။ ။ " ဒီေကာင္ေတြရဲ ့သူငယ္ခ်င္းဆုိေတာ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းပဲေပါ့ အားမနာနဲ႔ "
ထုိအခ်ိန္ ခန္႔ႏုိင္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာကာ
ခန္႔ႏုိင္။ ။ "အားလံုး ပဲ..ေျပာစရာ ႐ွိတယ္ "
လူေတြအကုန္ ထုိင္ရာကေန အကုန္မတ္တပ္ရပ္ကာ ခန္႔နိင္အားၾကည့္ေတာ့သည္။ ခန္႔ႏုိင္တစ္ေယာက္ စကားဆက္ေျပာမုိ ့အလုပ္ သူ႔အေ႐ွတြင္ ေက်ာပုိးအိတ္ကေလး လြယ္ထားပီး မ်က္လံုး ဝုိင္းဝုိင္းေလးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလး ကုိေငးၾကည့္မိေတာ့သည္။ ထုိေကာင္ေလးက ခန္႔နိင္ ကုိျပဳံးျပေနတာေၾကာင့္ ခန္႔နိင္ ရင္ေတြခုန္လာခဲ့သည္။
မင္းခက္တစ္ေယာက္ သူ႔အားစုိက္ၾကည့္ေနတဲ့ ခန္႔နိင္ေၾကာင့္ ေနရခက္လာေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ ပုိင္ျဖဳိး ကေန
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ "ေျပာစရာ ႐ွိလုိ ့ဆုိ "
ခန္႔နိင္ အသိျပန္ဝင္ကာ,
ခန္႔နိင္ ။ ။ " ဒုမန္ေနဂ်င္ အခုျပန္ေရာက္လာပီး.."
ထုိအခ်ိန္ ေနပုိင္ေသာ္ ဝင္လာေတာ့ မင္းခက္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလးျပဴးကာ အံျသေနေတာ့သည္။ မင္းခက္ စိတ္ထဲတြင္
မင္းခက္။ ။ ( ဒီလူႀကီးက မန္ေနဂ်င္တဲ့လား.. ဘယ္လုိကံၾကမၼာႀကီးလဲ..စိတ္ညစ္လိုက္တာ)
ေနပုိင္ေသာ္ တစ္ေယာက္ သူ႔အား အံျသပီး ၾကည့္ေနတဲ့ မင္းခက္ကုိ ျပဳံးျပလုိက္ေတာ့သည္။ ထုိအျပဳံးသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ အတြက္ မင္းခန္႔ လန္႔ေနေတာ့သည္။
ေန။ ။ "အားလံုး ပဲ မေတြ႔ရတာ ၾကာပီး။ အခုလုိျပန္ေတြ႔ရတာလည္းဝမ္းသာပါတယ္။ ေနာက္ပီး ဥကၠ႒ က သူ ့အလုပ္ကိစၥေတြ မျပတ္ေသးလုိ ့Company ကုိမလာေသးတာပါ။ မၾကာခင္သူ လာေတာ့မယ္ လုိ ့ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကဲ ဒါဆုိ အားလံုး အလုပ္ႀကိဳးစားလုိက္ပါအုန္း.."
ေနပုိင္ေသာ္ ေျပာပီးေတာ့ ဘယ္ဘက္ေလွကားနဲ ့တက္ကာ သူ႔အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့သည္။ ခန္ ့ႏုိင္လည္း ေနပုိင္ေသာ္ အခန္းထဲ သုိ ့ဝင္ကာ
ေန။ ။ "အာာ..စစ္ေအာင္ညီ ဆုိတဲ့ သူကုိ လာခဲ့ဖုိ ့ေျပာလုိက္ပါ "
ခန္႔နိင္ တစ္ေယာက္ အေပၚကေနပီးေတာ့
ခန္႔နိင္ ။ ။ "စစ္ေအာင္ ရဲ ့့ညီကဘယ္သူလဲ.. မန္ေနဂ်င္ေခၚေနလုိ ့"
မင္းခက္တစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္ကာ မတ္တပ္ထရပ္ရင္း အေပၚသုိ ့တက္လာေတာ့သည္။ မင္းခက္ဝင္ေတာ့ ခန္႔နိင္ တစ္ေယာက္ မင္းခက္ကုိၾကည့္ရင္း သူမဝင္ေတာ့ဘဲ အခန္းတံခါးသာပိတ္လုိက္ေတာ့သည္။ အထဲတြင္
ေန။ ။ "ေအာ္..မင္းက စစ္ေအာင္ ရဲ ့ညီကုိ "
မင္းခက္။ ။ "အင္း"
,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
( YB: အေရးသားညံရင္းနားလည္ေပးၾကပါေနာ္..ေနာက္ပီး Company အေၾကာင္းေတြ လုပ္ငန္းခြင္ အေၾကာင္းေတြ ကုိ မသိတဲ့သူမုိ ့သိတဲ့သူေတြက နားလည္းေပးၾကပါလုိ ့T.T )
BẠN ĐANG ĐỌC
ကြၽန္မ ခ်စ္တဲ့ မမ
Lãng mạnအရင္ဝတၳဳ က မပီးေသးဘူး ဒါမယ့္ ဆက္လည္းမေရးခ်င္ဘူး။ ကုိယ္ စိတ္မပါပဲ ေလ်ွာက္ေရးထားသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ အခုဒီဝတၱဳ ေလးကုိ ေသခ်ာေရးၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္း [ လြန္းတစ္ေယာက္ငယ္ငယ္ကတည္းက ႀကိတ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ မမ။ အေၾကာင္းတစ္ခုေ...