နွစ္ရက္ခန္႔ၾကာေသာ္,
ထုိျပသာနာေတြေၾကာင့္ မင္းခက္ အထင္လြဲခံေနရေတာ့သည္။ တစ္ရုံးလုံးက မင္းခက္နဲ႔ Smith ပတ္သက္မႈေတြကုိအတင္းေတြေျပာေနေတာ့သည္။ ထုိျပသာနာေတြ ဘယ္သူကစလုိက္လဲမသိေပမယ့္ မိမိအား အထင္လြဲခံရေအာင္လုပ္တဲ့ အဲ့ဒီလူကုိ မင္းခက္ ေသေလာက္ေအာင္သတ္ပစ္ခ်င္ေနေတာ့သည္။ မင္းခက္တစ္ေယာက္ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အျပင္ဘက္ေလ်ွာက္လမ္းတြင္ လမ္းေလ်ွာက္ေနစဥ္ အေနာက္ဘက္ မွ တီးတုိးစကားသံေတြ ၾကားေနရေတာ့မင္းခက္သြားၾကည့္ရာ ဘုန္းႂကြယ္တစ္ေယာက္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနေတာ့သည္။ တစ္ဖက္က လူကုိေတာ့ အုတ္နံရံနဲ႔ကာေနတာေၾကာင့္ မျမင္ရေခ်။ မင္းခက္လည္း သိခ်င္စိတ္နဲ႔ခုိးနားေထာင္ေတာ့သည္။
ဘုန္းႂကြယ္။ ။ "မင္းဘာလုိ႔ဒီလုိလုပ္ရတာလဲ....မင္းသြားဝန္ခံလုိက္...ငါမင္းကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ရက္တည္းက အခြင့္ေရးေပးပီးပီး...မင္းဒီေန႔မွသြားမေျပာရင္း ငါအသံသြင္းထားတာကုိသူေငွးကုိ သြားျပလုိက္မယ္..."
မင္းခက္ တစ္ေယာက္ သိခ်င္တဲ့စိတ္ကုိ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ခုိးနားေထာင္ေနရာမွ ထြက္လာေတာ့ သည္။ သုိ ့ေသာ္ ဘုန္းႂကြယ္က ေတြ႔ပီး
ဘုန္း။ ။ "မင္းခက္...."
မင္းခက္တစ္ေယာက္ အျမန္ ဘုန္းႂကြယ္နားကုိလာပီး တစ္ဖက္လူကုိေတြ႔ဖုိ ့လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွမ႐ွိေတာ့ေခ်။
မင္းခက္ ။ ။ "အကုိ...ဘယ္သူနဲ႔ ေျပာေနတာလဲ... "
ဘုန္း ။ ။ "အဲ....အဲ့ဒါက..."
မင္းခက္။ ။ "အကုိအခု Spyဆုိတဲ့ အဲ့လူနဲ႔ေျပာေနတာမလား..အကုိဘယ္သူမွန္းအေစာႀကီးတည္းကသိတယ္ေပါ့...ဘာလုိ ့ဖုံးေပးေနတာလဲ...ကြၽန္ေတာ္ ကုိ လူေတြအထင္လြဲေနၾကတယ္..အကုိကသိရက္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေပါ့ေလ.."
ဘုန္း။ ။ "စိတ္ေလွ်ာ့ ပါအုန္း..မင္းခက္္ရယ္...."
မင္းခက္။ ။ "ကြၽန္ေတာ္ က ဘာလုိ ့စိတ္ေလ်ွာရမွာလဲ...အကုိကြၽန္ေတာ္ေနရာဝင္ခံစားၾကည့္ပါလား..လူေတြရဲ႕အတင္းေျပာခ်င္လည္းခံေနရတယ္.."
ဘုန္း။ ။ "အကုိေျပာတာကုိ နားေထာင္ပါအုန္း....တကယ္ေတာ့ အကုိအဲ့လူကုိအခြင့္ေရးေပးခ်င္မိတယ္..သူအမွားကုိ သူကုိယ္တုိင္ဝန္ခံေစခ်င္လုိ႔ပါ..မင္းဆုိရင္းလည္း ဒီလုိလုပ္မွာပဲ.."
မင္းခက္ ။ ။ "ဘယ္သူ လဲသူက..."
ဘုန္း။ ။ "နက္ျဖန္ မွ သူဝန္မခံရင္း အကုိ မွာ သက္ေသ အသံဖုိင္႐ွိတယ္..အဲ့ဒါနဲ႔ အတူ သူေငွးကုိတင္ျပမွာပါ..မနက္ျဖန္ ထိပဲေစာင့္ေပးပါကြာ..ေနာ္.."
မင္းခက္။ ။ "ကြၽန္ေတာ္ အကုိ႔ကုိ ယုံတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မုိ႔ ဒီေန႔ ထားလုိက္ ေတာ့မယ္...နက္ျဖန္ ေတာ့ အကုိကတိတုိင္းပဲေနာ္..."
ဘုန္း။ ။ "ေက်းဇူးပါကြာ..."
မင္းခက္ လည္း လာရာလမ္းအတုိင္း ျပန္လာပီး ဆုိနကအေၾကာင္းေတြးေနမိေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္လူတစ္ေယာက္ သူ႔လက္ကုိအားနဲ႔ဆြဲကာ နံရံ ဘက္သုိ႔ပစ္လုိက္ေတာ့ မင္းခက္ေက်ာေတာင္ နာသြားေတာ့သည္။
ေန။ ။ "ဘယ္သြားေနတာလဲ... ဘယ္သူနဲ႔ သြားေတြ႔တာလဲ..."
မင္းခက္ ။ ။ "ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္ အခု စိတ္႐ႈပ္ေနတာေနာ္..."
ေန။ ။ "စိတ္႐ႈပ္တယ္...Smith ေၾကာင့္လား..."
မင္းခက္ ။ ။ "ခင္ဗ်ား ကပါ..ကြၽန္ေတာ္ ကုိ မယုံဘူးေပါ့ေလ..."
ေန။ ။ "ငါဘယ္သူမွ မယုံဘူး..."
မင္းခက္ ။ ။ "ရတယ္... ဒီလုိထင္ေနမွေတာ့ ထင္လုိက္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ္ သြားမယ္...ဖယ္ေပး.."
ေနပုိင္ေသာ္ တစ္ေယာက္ မဖယ္ေသးဘဲ မင္းခက္ပခုံးႏွစ္ဖက္ကုိတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ကုိင္ကာ
ေန။ ။ "ဘယ္ကုိသြားမလုိ႔လဲ..."
မင္းခက္။ ။ "ကြၽန္ေတာ္ ကုိ ယုံတဲ့သူဆီ..."
ေန။ ။ "မသြားရဘူး...."
မင္းခက္။ ။ "ခင္ဗ်ား က ဘာလဲ ဗ်...ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ေတာ့ဘူး...ယုံလည္းမယုံဘူး...ေပးလည္းမသြားဘူး...ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားစိတ္တုိင္းက်အ႐ုပ္လား...ကြၽန္ေတာ္႔ကုိတကယ္မခ်စ္ပါဘူး...အဲ့ေန႔ကအမွားေၾကာင့္ ဒီအတုိင္းတာဝန္ယူတာမလား...ဒါဆုိ..မလုိဘူး..ကြၽန္ေတာ္ က ေယာက်္ား ေလး..အဲ့ေတာ့ ဗုိက္လည္းမႀကီးဘူး..ဟုတ္ပီးလား..."
မင္းခက္ တအားစိတ္တုိလြန္းလုိ ့ေနပုိင္ေသာ္ ကုိေဆာင့္တြန္းပီး ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
မင္းခက္တစ္ေယာက္ စိတ္မြန္းက်ပ္လြန္းလုိ ့ေခါင္းမုိ္းထပ္သုိ္ ့တက္ပီး ေလေအးႏုႏု ကုိခံစားလ်ွက္
မင္းခက္ ။ ။ "တကယ္ပဲ....ငါစိတ္ညစ္လုိက္တာ..."
ထုိအခ်ိန္
ခန္႔နိင္ ။ ။ "ကုိယ္မင္းကုိ..ယုံတယ္...မင္းက ဒီလုိဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး..ဆုိတာကုိေပါ့..."
မင္းခက္ ။ ။ "အကုိ...............ေက်းဇူးပါဗ်ာ..."
ခန္႔နိင္ ။ ။ " မလုိပါဘူး..."
မင္းခက္ ။ ။ "ဒါနဲ႔... ကြၽန္ေတာ္ အကုိ႔အိမ္မွာ ခဏလာေနလုိ႔ရမလား.."
ခန္႔နိင္ တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ကာ
ခန္႔နိင္ ။ ။ "သိပ္ရတာေပါ့..."
မင္းခက္ ။ ။ "ဒါဆုိ..ဒီေန႔ ေျပာင္းလာလုိ႔ရမလား..."
ခန္႔နိင္ ။ ။ "ရတယ္... အကုိမင္းကုိလာေခၚမယ္..."
မင္းခက္ ။ ။ "ကြၽန္ေတာ္... ေနစရာ႐ွာေတြ႔ရင္း ထြက္သြားပါ့မယ္.."
ခန္႔နိင္ ။ ။ "မင္း...ေပ်ာ္သေလာက္ေန...အိမ္ေတြဘာေတြ႐ွာေနစရာမလုိဘူး...ဟုတ္ပီးလား... "
မင္းခက္ ။ ။ "ဟုတ္.."
တစ္ဖက္တြင္ လြန္းတစ္ေယာက္ Company ကုိ ထမင္းဗူးေလးကုိင္ကာ ေရာက္လာေတာ့သည္။ ဝန္းထမ္းတုိင္းကလည္း လြန္းကုိ သူတို႔ သူေဌး ရဲ႕ခ်စ္သူဆုိပီး လွမ္း႐ႈိးေနၾကေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ သူရ ေရာက္လာကာ
သူရ။ ။ "နင့္မမ ႐ုံးခန္းက အေပၚမွာ တက္သြားလုိက္..."
လြန္း။ ။ "ဒါနဲ႔ မင္းခက္ေကာ..."
သူရ။ ။ "ဒီမွာ.. လြန္းေဝရီ... နင္က တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တယ္သိလား.."
လြန္း။ ။ "ငါဘာလုပ္လုိ႔လဲ..."
သူရ။ ။ "နင့္ကုိ ဟုိမွာ ဘယ္သူလွမ္းၾကည့္ေနလဲေကာ သိလား..."
လြန္း လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ပုိင္ျဖဳိး က လြန္းကုိ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။
လြန္း။ ။ "အင္း ပုိင္ျဖဳိး ကုိလား...ေတြ႔တယ္ေလ..."
သူရ ။ ။ "သူ႔နင့္ကုိငယ္ငယ္တည္းက ခ်စ္လာခဲ့တာ...နင့္သူကုိနည္းနည္းေတာင္မသနားဘူးလား.."
လြန္း။ ။ "ဒီမွာ...သူရ...ငါနင့္နဲ႔ျပသာနာမဖစ္ခ်င္ဘူး...ငါသြားေတာ့မယ္.."
လြန္းတစ္ေယာက္ အေပၚသုိ႔တက္လာပီး..႐ုံးခန္းထဲဝင္ကာ
လြန္း။ ။ "မမ"
ယူဂ်ီ Computer ၾကည့္ေနရင္း ထရပ္ကာ
ယူဂ်ီ။ ။ "လြန္း...ဘာလုိ႔ဒီကုိလာတာလဲ..."
လြန္း။ ။ "မမ..ထမင္းမစားရေသးလုိ ့လာပုိ႔တာေလ..."
ယူဂ်ီ။ ။ "ေနာက္တစ္ခါ လာမယ္ဆုိရင္း..ကုိယ့္ကုိႀကိဳေျပာ.."
လြန္း။ ။ "ဒါဆုိ...မမက စားပီးသြားပီးလား..."
ယူဂ်ီ။ ။ "မစားရေသးပါဘူး... "
လြန္း ။ ။ "အဲ့ဒါကုိမ်ား..."
လြန္းတစ္ေယာက္ စားပြဲေပၚတြင္ ထမင္းဗူးဖြင့္ေနခ်ိန္ ေနပုိင္ေသာ္ တစ္ေယာက္ ဝင္လာေတာ့ သည္။
ယူဂ်ီ။ ။ "မင္းကလည္း...အသံေပးပီးဝင္လာမယ္မ႐ွိဘူး.."
ေန။ ။ "ေတာ္စမ္းပါကြာ..."
လြန္း။ ။ "ကုိေနပုိင္ေသာ္..ထမင္းဝင္စားပါဦး.. "
ေန။ ။ "အင္း..."
ယူဂ်ီ။ ။ "မျငင္းဘူးေနာ္..."
ေန။ ။ "ငါလည္း ဘာမွမစားရေသးဘူး.."
ယူဂ်ီ။ ။ "မင္းနဲ ့မင္းခက္ က ဘယ္လုိဆက္ဆံေရးမ်ဳိးလဲ..."
ေန။ ။ "အတူအိပ္ပီးသြားပီး..."
လြန္းတစ္ေယာက္ အေအးေသာက္ေနရင္းသီးေတာ့သည္။ ယူဂ်ီ က လြန္းကုိ ဂ႐ုစိုက္ ေနရင္း
ယူဂ်ီ ။ ။ "ေဟ့ေရာင္... လြန္းေ႐ွမွာ ဘာစကားေတြလာေျပာေနတာတုန္း.."
ေန။ ။ "ငါအမွန္ေျပာေနတာေလ.."
လြန္းတစ္ေယာက္ ႐ွက္လုိ ့မ်က္ႏွာေတြရဲတက္လာေတာ့သည္။
ေန။ ။ "ဒီက...လြန္းေဝရီ ကုိေမးခ်င္တာ႐ွိလုိ႔..."
လြန္း။ ။ "ဟုတ္.."
ေန။ ။ "မင္းခက္...သူက ဘယ္လုိလူမ်ဳိးလဲ..."
လြန္း။ ။ "မင္းခက္ က အရမ္းသေဘာေကာင္းပီး အရမ္းလည္းအနစ္နာခံတဲ့သူမ်ဳိးပါ...ဒါမယ့္ သူက စိတ္ညစ္တဲ့ဒဏ္ကုိမခံႏုိင္ဘူး..."
ေန။ ။ "အင္း..."
လြန္းက ယူဂ်ီ ကုိ ထမင္း ခြံ႔ေကြၽးေနတာျမင္ေတာ့
ေန။ ။ "မင္းက လက္မပါဘူးလား..."
ယူဂ်ီ။ ။ "ဘာလဲ ကြ..သူမ်ားအတြဲRoေနတာကုိမေက်နပ္တာလား..ဒါဆုိလည္း မင္းခက္ကုိ ခြံေကြၽးခုိင္းေလ..."
လြန္း။ ။ "မင္းခက္ကုိ...တကယ္ခ်စ္လားဟင္.."
ေနပုိင္ေသာ္ ဘာမွမေျပာေပမယ့္ ျပဳံးကာ အခန္းထဲ မွထြက္သြားေတာ့သည္။
ယူဂ်ီ။ ။ "သူျပဳံးတယ္ဆုိတာ..လြန္းသူငယ္ခ်င္း ကုိ တကယ္သေဘာက်ေနလုိ႔ပဲ..."
ညေရာက္ေသာ္အခါ ေနပုိင္ေသာ္ တစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္တြင္ မင္းခက္ကုိ႐ွာေတာ့သည္။ မင္းခက္ရဲ႕ ပစၥည္း ဝတ္စရာေတြ တစ္ခုမွမေတြ႔တဲ့အခါ ေပါက္ကြဲ မိေတာ့သည္။
ေန။ ။ "ထြက္သြား ရဲတယ္ေပါ့ေလ....."
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္
ေနပုိင္ေသာ္ တစ္ေယာက္ ႐ုံးတြင္ မင္းခက္ကုိ႐ွာေတာ့သည္။ ထုိင္ေနတဲ့ မင္းခက္ကုိေတြေတာ့ အနားလာမုိ ့လုပ္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔အေနာက္မွ လူႏွစ္ေယာက္က
"အားလံုး ကုိ ဒီေန႔ စစ္ေဆးစရာ႐ွိလုိ ့ပါ..."
ထုိလူႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လူေတြအကုန္ စုိက္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္
ေန။ ။ "ဘယ္သူေတြလဲ..."
ထုိလူက မဲ့ျပဳံးျပဳံးျပကာ
"ငါ့နာမည္ က လင္းထက္..ငါက ရဲ ပဲ...ၿပီးေတာ့ ဒါက ငါ့လက္ေထာက္ ငါေက်ာ္စြာ.."
ေန။ ။ "ဟုတ္ပါပီး... ဒါဆုိ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ Company ကုိ ဘာကိစၥ ႐ွိလုိ႔လဲ..."
ေက်ာ္စြာ။ ။ "ေဟ့ေရာင္ မင္းစကားေျပာတာ ရင့္လာခ်ည္းလား.."
လင္းထက္ဆုိတဲ့ရဲမွ ဝင္တားကာ
လင္း။ ။ "မေန႔ညက ခင္ဗ်ား တုိ႔ Company ဝန္ထမ္း ဘုန္းႂကြယ္ဆုိတဲ့လူအသတ္ခံလုိက္ရလုိ ့..."
...................................................................................
( ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ဖစ္သြားရင္း နားလည္းေပးၾကပါေနာ္...)
BINABASA MO ANG
ကြၽန္မ ခ်စ္တဲ့ မမ
Romanceအရင္ဝတၳဳ က မပီးေသးဘူး ဒါမယ့္ ဆက္လည္းမေရးခ်င္ဘူး။ ကုိယ္ စိတ္မပါပဲ ေလ်ွာက္ေရးထားသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ အခုဒီဝတၱဳ ေလးကုိ ေသခ်ာေရးၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္း [ လြန္းတစ္ေယာက္ငယ္ငယ္ကတည္းက ႀကိတ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ မမ။ အေၾကာင္းတစ္ခုေ...
