ရတီတစ္ေယာက္ သူ႔လက္ကုိခ်ည္ထားတဲ့ႀကိဳးေတြေၾကာင့္ အရမ္းကုိနာက်င္လာေတာ့သည္။
ရတီ။ ။ "ပုိင္ျဖဳိး.. ငါလက္ေတြအရမ္းနာေနပီး..ငါ့ကုိလႊတ္ေပးပါဟာာ.."
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "လြန္း..ေရာက္လာမွ ငါနင့္ကုိျပန္လႊတ္ေပးမယ္.."
ရတီ။ ။ " ငါတို႔ က သူငယ္ခ်င္းေတြေလဟာ..ငယ္ငယ္ေလးထဲက ငါတုိ႔ေပါင္းခဲ့ၾကတဲ့သူေတြပါ...နင္ဘာလုိ ့ဒီလုိလုပ္ရတာလဲ.. "
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ "ငါ့ဘဝမွာ လြန္း..မ႐ွိရင္းမျဖစ္ေတာ့ဘူး..ငါသူ႔ကုိ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္အၾကာႀကီး..ဒါမယ့္ သူမုိ႔လုိ ့အဲ့မိန္းမ မဟုတ္ ေယာက်္ား မဟုတ္ကုိ ပဲ သူျမင္ေနခဲ့တယ္...ငါပဲ သူ႔ကုိပုိင္ဆုိင္ရမယ္.."
ရတီ။ ။ " နင္...ဒီအိမ္က လြန္းနဲ႔ နင္..ေနဖုိ႔အတြက္ဝယ္ထားတာမလား.."
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "အစကေတာ့ ဟုတ္တယ္.. ငါဘုန္းႂကြယ္ကုိ သတ္လုိက္တာကုိ နင္မျမင္ခင္အခ်ိန္ထိကပဲ...အခုငါ့အစီစဥ္က သူေရာက္လာတာနဲ႔ ထြက္သြားမွာ..ဒီကေန..အေဝးတစ္ေနရာကုိ.."
ရတီ။ ။ "ပုိင္ျဖဳိးရယ္..အသိတရား ရပါေတာ့..."
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "ဟားဟား...... ဒါမယ့္ ရတီ နင့္ကုိ အစကေတာ့ ငါလႊတ္ေပးမလုိ႔ပဲ..ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ နင္က ငါ့ကိစၥအကုန္သိေနေတာ့ နင့္ကုိ ႐ွင္သန္ခြင့္မေပးသင့္ဘူး..."
ပုိင္ျဖဳိး စကားေၾကာင့္ ရတီတစ္ေယာက္ ေၾကာက္လန္႔သြားေတာ့သည္။
တစ္ဖက္တြင္
ညဘက္႐ုံးခန္းထဲတြင္ လူတစ္ေယာက္ ဘုန္းႂကြယ္စားပြဲကုိ ဝင္ေမႊေနေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ ေဘာပင္ တစ္ေခ်ာင္းကုိ ကုိင္ရင္း ႏွိပ္လုိက္မိေတာ့ ဘုန္းႂကြယ္နဲ႔ ပုိင္ျဖဳိး ေျပာေနတဲ့စကားေတြကုိၾကားလုိက္ရေတာ့သည္။ ထုိလူမွာ
မင္းခက္ ။ ။ "ပုိင္ျဖဳိး က တရားခံလား..မဟုတ္ေသးဘူး..ဒါမျဖစ္ႏုိင္ဘူး.."
ဒီလုိနဲ႔ ခ်ိန္းထား တဲ့ေနရာကုိ လြန္းေရာက္သြားေတာ့သည္။ လြန္းအိမ္ထဲသုိ႔ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ အေနာက္မွ တစ္ေယာက္ က လြန္းကုိ ေမ့သြားေအာင္ ႐ုိက္လုိက္ေတာ့သည္။ လြန္းကုိ ေပြ႔ခ်ီကာ ရတီေဘးတြင္ခ်ကာ
ရတီ ။ ။ "နင္..လြန္းကုိ ဘာလုပ္လုိက္တာလဲ...."
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "စိတ္မပူပါနဲ႔.. ငါသူ႔ကုိ ခဏေမ့ေအာင္လုပ္လုိက္တာ..."
ထုိအခ်ိန္ မင္းခက္ဆီမွ ph ဝင္လာေတာ့ သည္။ ပုိင္ျဖဳိး တစ္ေယာက္ phကုိင္ကာ..
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "အင္း..မင္းခက္ေျပာ..."
ရတီ တစ္ေယာက္ ေအာ္ေတာ့မည္လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ပုိင္ျဖဳိး တစ္ေယာက္ ဓားကုိထုတ္ျပေတာ့သည္။
မင္းခက္ ။ ။ "မင္းအခု..ဘယ္မွာလဲ.. "
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "ငါလား..အခု ငါ့တုိက္ခန္းမွာေပါ့..."
မင္းခက္။ ။ "ေအးအခု..ငါမင္းတုိက္ခန္းထဲမွာ...မင္းဘာလုိ႔လိမ္တာလဲ...ငါမင္းနဲ႔ အခုေတြ႔ခ်င္တယ္..မင္းဒီကုိလာခဲ့.. "
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "ငါအခု မအားေသးဘူး..."
မင္းခက္။ ။ "ဘုန္းႂကြယ္ကုိ ဘာလုိ ့သတ္တာလဲ..ဘာလုိ ့Company ကုိသစၥာေဖာက္တာလဲ...ငါ့မွာသက္ေသ႐ွိတယ္..ငါရဲလက္ထဲအပ္လုိက္ရမလား.."
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "ေကာင္းပီး.. ငါလာခဲ့မယ္.."
လြန္း ကုိေသခ်ာ ႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ပီးေတာ့ ထြက္သြားေလသည္။ ပုိင္ျဖဳိး တစ္ေယာက္ သူ႔ေနအိမ္သုိ ့ေရာက္ေသာ္ အခါ ဆုိဖာတြင္ထုိင္ေန မင္းခက္ကုိ ေတြ႔ပီး
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ "ငါမင္းကုိ ငါ့အိမ္password ေပးတာ မွားတာပဲ.."
မင္းခက္။ ။ "ဘာလုိ ့ဒီလုိလုပ္ရတာလဲ.. "
ပုိင္ျဖဳိး။ ။ "အေၾကာင္းျပခ်က္ကုိ မင္းသိပါတယ္..."
မင္းခက္။ ။ "ဟုတ္ပီးေလ.. ငါသိတယ္... ဒါမယ့္ မင္းလုပ္ရက္ေတြမွားေနတယ္..မင္းဒီလုိလုပ္ေတာ့ေရာ လြန္းက ျပန္ခ်စ္မယ္ထင္ေနလား.."
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ "အဲ့ဒါေတြ အရင္ကပဲ ငါဂ႐ုစုိက္ရင္း စုိက္မယ္..အခုေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး...အခုက ငါလုိခ်င္တာကုိ ငါရေအာင္လုပ္ဖုိ႔ပဲ..အခုလြန္းက ငါ့လက္ထဲေရာက္ေနပီးေလ..."
မင္းခက္ ။ ။ "မင္း....မင္း..လြန္းကုိ ဘာလုပ္လုိက္ပီးလဲ...ေနအုန္း.. ရတီေရာ..သူဘယ္မွာလဲ..."
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ "ရတီလည္း ငါ့ဆီမွာပါ...အစကေတာ့ လြန္းကုိရပီးဆုိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ ထဲအတူ ထြက္သြား ဖုိ႔လုပ္ေနတာ ဒါမယ့္ မင္းလက္ထဲမွာ အသံဖုိင္႐ွိေနတယ္ဆုိေတာ့ ငါအဲ့ဖုိင္ရမွ ျဖစ္မွာေလ.."
မင္းခက္။ ။ "ငါလည္း မင္းကုိ အမွန္တရား တုိင္း ရဲဆီသြ ား ဝန္ခံေစခ်င္တယ္.. "
ပုိင္ျဖဳိး၊ ။ "ငါအဲ့လုိဘယ္ေတာ့မွ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး..ငါ့ကုိအဲ့အသံဖုိင္အခုေပး.."
မင္းခက္။ ။ "မေပးဘူး..ဒါဆုိ ရင္း ငါလည္းရဲလက္အပ္လုိက္ေတာ့မယ္.."
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ "ငါမင္းကုိ မသတ္ခ်င္ဘူးေနာ္.."
မင္းခက္ ။ ။ "ငါ့ကုိ သတ္လုိက္ရင္း..မင္းမွန္းသိကုန္ပီး.."
ပုိင္ျဖဳိး ။ ။ "ဘယ္လုိသိမွာလဲ......ဟမ္.."
မင္းခက္အနားကုိ တုိးလာပီး မင္းခက္ဗုိက္ကုိ ဓားနဲ ့ထုိးခ်လုိက္ေတာ့သည္။ မင္းခက္တစ္ေယာက္ ေသြးေတြစီးက်လာတာကုိ ၾကည့္ပီး ထုိေနရာတြင္လဲက်သြားေတာ့သည္။ ပုိင္ျဖဳိး တစ္ေယာက္ အျမန္ထြက္လာေတာ့သည္။
တစ္ဖက္တြင္ ယူဂ်ီ တစ္ေယာက္ လြန္းကုိ မျမင္ေတာ့ ေသာင္းက်န္း ေနေတာ့သည္။
ယူဂ်ီ။ ။ "လြန္း....လြန္း...ဘယ္မွာလဲ phကုိင္ပါ ကုိယ္ေတာင္းပန္းပါတယ္...မရဘူး..ေက်းဇူးျပဳပီး ထြက္မသြားပါနဲ႔... "
ေဒၚထား။ ။ "သ...သခင္ေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဟင္..."
ယူဂ်ီ။ ။ "လြန္း...ဘယ္မွာလဲ.. "
ေဒၚထား။ ။ "သူအျပင္ကုိ ထြက္သြား တာေတာ့ေတြ႔လုိက္တယ္..."
ယူဂ်ီ။ ။ "ဘာလုိ ့မတားတာလဲ...သူ႔ကုိ ဒီလုိအခ်ိန္ေတြ မထြက္ဖုိ ့မွာထားတယ္ေလ..."
ေဒၚထား။ ။ " သူ..ဒီလုိထြက္သြားမွာမဟုတ္ပါဘူး..သခင္ေလး ရယ္...သူေျပာတယ္ သခင္ေလး က သူ႔ကုိဆူဆူ ေမာင္းထုတ္..သူက သခင္ေလး အနားမွာပဲအျမဲေနမယ္လုိ ့ေျပာခဲ့တာ..."
ယူဂ်ီတစ္ေယာက္ ထုိင္ခုံတြင္ ထုိင္ခ်ပီး...သူph ကုိကုိင္ထားရာမွ
ယူဂ်ီ။ ။ "GPS ထည့္ထားတာပဲ လြန္းကုိေျခရာခံဖုိ ့..ဟုတ္သား.. ရပီးေဒၚထား ကြၽန္ေတာ္ အျပင္သြားလုိက္အုန္း.."
ယူဂ်ီ တစ္ေယာက္ သူ႔ကားေပၚတြင္ထုိင္ကာ လြန္းphကုိ ေျခရာခံ ရင္း ထြက္လာလုိက္ေတာ့သည္။
...................................................................................................
( 4ရက္ေန႔ေနာက္ပုိင္း အျမန္သိမ္းေအာင္ေရးလုိက္ပါမယ္ေနာ္..ဇာတ္လမ္းကလည္း ၿပီးေတာ့ မွာပါေနာ္..အေရးအသားညံရင္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ရင္းနားလည္ေပးၾကပါေနာ္)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ကြၽန္မ ခ်စ္တဲ့ မမ
Romantizmအရင္ဝတၳဳ က မပီးေသးဘူး ဒါမယ့္ ဆက္လည္းမေရးခ်င္ဘူး။ ကုိယ္ စိတ္မပါပဲ ေလ်ွာက္ေရးထားသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ အခုဒီဝတၱဳ ေလးကုိ ေသခ်ာေရးၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္း [ လြန္းတစ္ေယာက္ငယ္ငယ္ကတည္းက ႀကိတ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ မမ။ အေၾကာင္းတစ္ခုေ...