Φιλόλογος Α' κλάσης

IV: Τη νύχτα...!

Εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Τα λόγια του Περικλή στροβιλίζονταν στο μυαλό μου. Αυτές οι τρεις μικρές λέξεις κατάφεραν να με κρατήσουν ξύπνια όλη νύχτα. Θα την πληγώσεις… Θα την πληγώσεις… Άκουγα την φωνή του ξανά και ξανά στο μυαλό μου. ΓΙΑΤΙ? Γιατί θα την πληγώσω! Ρωτούσα από μέσα μου. Προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω μια απάντηση.

Κοίταξα το ρολόι στο γραφείο μου 2:15. Σηκώθηκα από το κρεβάτι παίρνοντας μαζί μου τον Τέντυ… το λούτρινο κουκλάκι μου. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα στη βεράντα. Έκατσα σε μία καρέκλα του κήπου με τον Τέντυ ανάμεσα στα πόδια μου.

Τύλιξα τα χέρια μου γύρω του και το πιγούνι μου στα γόνατα. Ξεφύσησα και τα χνώτα της αναπνοής που κρατούσα τόση ώρα μέσα μου σκορπίστηκαν στον Οκτωβριανό αέρα.

Πήρα τον Τέντυ στα χέρια μου και ακούμπησα το κερατάκι του στη μύτη μου.

-Λοιπόν Τέντυ… θες να σου πω ένα νανούρισμα? ρώτησα, σχεδόν μονολογώντας

-Ναι… παρακαλώ! άκουσα μια ψιλή φωνούλα να μου απαντά. Κοίταξα τρομαγμένη γύρω μου. Κανείς! Κοίταξα τον Τέντυ. Τα μεγάλα μοβ μάτια του με κοιτούσαν με εκείνο το παρακλητικό βλέμμα και το χαμόγελό του ήταν εκεί επίσης. Τον ξανακοίταξα και αφού αποφάσισα πως δεν άκουσα ξαναμπήκα στο δωμάτιο μου για να πάρω την κιθάρα.

-Λοιπόν Τέντυ… ποιο τραγούδι προτιμάς? ρώτησα και ξεκίνησα να παίζω ένα απαλό τραγούδι που μου είχε μάθει ο μπαμπάς όταν ήμουν πιο μικρή για το μάθημα της μουσικής στο σχολείο. Το HeartOnFireτου JonathanClay... έπαιξα την εισαγωγή ή το Shouldn'tComeBackτης DemiLovatoέπαιξα την εισαγωγή όμως δεν μπόρεσα να σταματήσω. Συνέχιζα να παίζω το τραγούδι και ένιωθα δάκρυα να σχηματίζονται στα μάτια μου. Η φωνή μου έβγαινε χαμηλή αλλά σταθερή και έσπαγε τη σιωπή της νύχτας

See you calling again
I don't wanna pick up, no oh
I've been laying in bed
Probably thinking too much, oh oh
Sorry I'm not sorry for the times
I don't reply
You know the reason why

Maybe you shouldn't come back
Maybe you shouldn't come back to me
Tired of being so sad
Tired of getting so mad, baby
Stop right now
You'll only let me down, oh oh
Maybe you shouldn't come back
Maybe you shouldn't come back to me

Trying not to forget
Should be easier than this, oh oh
And all the birthdays you've missed
I was only a kid, oh oh
Sorry I'm not sorry for the times
I don't reply
You know the reason why

Maybe you shouldn't come back
Maybe you shouldn't come back to me
Tired of being so sad
Tired of getting so mad, baby
Stop right now
You'll only let me down, oh oh
Maybe you shouldn't come back
Maybe you shouldn't come back to me

To me

Sorry I'm not sorry for the times

Maybe you shouldn't come back
Maybe you shouldn't come back to me
Tired of being so sad
Tired of getting so mad, baby
Stop right now
You'll only let me down, oh oh
Maybe you shouldn't come back
Maybe you shouldn't come back to me

Maybe you shouldn't come back to me

Δάκρυα έσταζαν από το πιγούνι μου στην πιτζάμα. Χάιδεψα τις χορδές της κιθάρας και την άφησα κάτω. Πήρα στην αγκαλιά μου τον Τέντυ και άφησα τα δάκρυα να κυλήσουν και πάλι στα μάγουλά μου.

Γιατί θα την πληγώσω? Γιατί? οι σκέψεις ξαναπλημμύρισαν τον εγκέφαλό μου. δεν προσπαθούσα να βρω απάντηση πια' προσπαθούσα να βρω το λόγο που το είπε. Μήπως και αυτό ήταν κάτι που φαντάστηκα? Όπως… όπως εκείνο το πρωινό… ήταν μια σκέψη που τυραννούσε το μυαλό μου όλο και πιο πολύ.

Πείραξα το κερατάκι του Τέντυ και σκούπισα τα δάκρυα μου. Κοίταξα το ρολόι 4:00. Δεν τρόμαξα με την ώρα τρόμαξα με το γεγονός ότι είχα μείνει ξύπνια όλη τη νύχτα. Με τρόμαζε επίσης το γεγονός ότι έπρεπε να προσκαλέσω τον Περικλή στον γάμο του πατέρα μου και ότι έπρεπε να βάλω ένα τέλος σ’ όλη αυτή την παρανοϊκή κατάσταση.

Ξανακοίταξα το ρολόι 4:15. Ακόμα δεν νύσταζα αν και η ένταση είχε φύγει.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και αγκάλιασα τον Τέντυ. Έπειτα σηκώθηκα και μπήκα στο δωμάτιο. Τον έβαλα στο κρεβάτι και τον σκέπασα με την κουβερτούλα του. Του χάιδεψα το κεφαλάκι και ξαναβγήκα έξω για να πάρω την κιθάρα.

Γύρισα στο δωμάτιο μου αφού έκανα μία συνοπτική βόλτα από το δωμάτιο της Στέφανι. Την είδα να κοιμάται με τον συνηθισμένο τρόπο' με το δεξί χέρι να ξεφεύγει από το κρεβάτι και τα πόδια έξω από τη κουβέρτα. Την σκέπασα όσο πιο απαλά μπορούσα αν και ήξερα πως δεν θα έμενε για πολύ ακίνητη.

Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα να ξημερώσει' ήξερα πως δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ, εξάλλου δεν είχε σημασία ήταν ήδη 4:45. Σε λίγο θα σηκωνόμουν ούτως ή άλλως να ταΐσω τον Πέπε και να ετοιμάσω πρωινό και η ζωή συνεχίζεται...