Untitled ang title nitong chapter kase... kase wala talaga akong maisip na pangalan niya. Medyo naubusan na ng idea para sa isang magandang title. Haha.
So, gusto kong mag-explain kung bakit ang tagal kong nawala and all pero baka sakupin na naman tong buong page kaya wag na lang.
Wag na tayong magpaliguy-ligoy pa!
Eto na ang Chapter Eighteen! HAPPY READING :D
====================================================
CHAPTER EIGHTEEN (Anak ng teteng! Paulit-ulit? Haha.)
ZACH:
Expectations ko sa loob ng palace:
Moderno.
Punung-puno ng eche barecheng gadgets.
Mas madami pang technology sa bahay namin.
And syempre, dapat halatang Orion na advance to the max ang facilities.
Pero ang nakikita ko ngayon:
Malalaki at grandeng hallways with matching red carpet.
Malalaking chandeliers.
Kulay red na pader na may mga nakasabit na random classic paintings.
And wala man lang sign ng modernity. Lahat medyo mukhang luma and all.
For short, maganda.
Sa sobrang tulala ko dun sa lugar, di ko na napansin na may tumabi sakin.
“And so, ikaw na pala yun.”
Napatingin ako sa harapan ko.
o.O
O_O
O////////O
Oshe! Nasa harap ko si Prinsesa Zharina!!! Lang hiya! Mas maganda siya sa personal. Matangkad. Maputi. And graceful kumilos. Siya na. Siya na talaga. Nakadress siya na puti tapos with matching highheels din siya. Curly rin yung green hair niya. Rosey din yung cheeks niya and maamo ang mukha.
Mukha siyang porcelain doll na na Greek Goddess. Ganun siya kaganda.
Tinaas niya yung isang kilay niya sakin. “Di naman nabanggit ni papa na pipi ka ah…”
“Ah..” sabi ko na hinahanap pa yung boses ko. San na ba napunta yun? “Eh kase…”
Natawa siya. Kaso yung tawa na mapangutya. “Di talaga ako makapaniwala sa gustong gawin nipapa. Pambihira. Pambihira lang talaga.”
Bigla kong nahanap yung boses ko. “Ano?”
She smiled. Pero walang halong sincerity yung ngiti niya. “Ikaw kase ang ipinalit niya sa pwesto ko.”
“What do you mean?”
She rolled her eyes and sighed heavily. Tapos tumingin sakin with matching nakakatakot na eyes. “Sheesh ka naman. Ganyan ka ba talaga ka-slow? Paano ka magiging prince kung tatanga-tanga ka? Bakit ka ba kase kelangan i-CLAIM ni papa? Sino ka ba?”
All the good impressions I have on her suddenly vanished. Erase lahat. Parang merong isang bagay sa boses niya na medyo na hindi ko natiis.
“Niloloko mo ba ako?” tanong ko na naka-smirk.
Pambihira. Nagmistulang taray queen si ate. “Mukha ba kong nanloloko? Ikaw nga ang papalit sa pwesto ko. Ikaw! IKAW!” Then tumawa siya, “Nakakatawa, right?”
“Oo nga eh. Kakatawa. Hahaha.”
She rolled her eyes on me. “Kakaiba ka. Siguro yan ang napapala natin kapag anak tayo sa labas, ano?”
