Verzet Van De Maan

||Hoofdstuk 14||

Let the games begin

Dag 23

'Luc, ik weet niet waar ik anders naartoe moet. We hebben je hulp nodig.' Er wordt niet gewacht op een antwoord voordat Luc opzij wordt geduwd en er twee lycanthropes binnen komen. Ik sta meteen op en neem de indringers in me op.

Mijn mond valt open als de indringers Ben en een vrouwelijke lycanthrope lijken te zijn. Ben staart me met grote ogen aan. 'Ruth! Godin, ik ben nog nooit zo blij geweest je te zien.' Om die woorden te benadrukken loopt Ben mijn kant op en slaat zijn armen om me heen.

Luc stapt verder de woonkamer in terwijl hij naar zijn beste vriend kijkt. 'Ben, je ziet eruit alsof je een week lang in het bos hebt geleefd. Wat is er gebeurt?'

'Dat komt omdat ik dat ook bijna gedaan heb.'

Ik neem de tijd om Ben goed te bekijken. Hij probeert ongemakkelijk de kreukels uit zijn kleren te strijken met behulp van zijn aarde. Er valt wat aarde op de vloer. Het levert een schaapachtige glimlach van Ben op.

Vervolgens richt ik me op het meisje dat naast Ben staat. Ze heeft haar kin opgestoken in de lucht en haar ogen verlaten die van mij niet.

Automatisch volg ik haar voorbeeld. 'Wie is zij?'

Het valt me dan pas op hoe hun handen in elkaar gewikkeld zijn. Ze lijken elkaar zo stevig vast te houden als een dubbele knoop. Ben kijkt naar het meisje met stralende ogen en een glimlach die mij zou verblinden als hij voor mij was.

Oh, nee. Niemand hoort zo naar een ander persoon te kijken nadat ze elkaar maar voor een week kennen, en zeker niet als beide er zo onverzorgd uitziet.

'Dit is Aaliyah, mijn geschenk van de Maangodin.' Een geschenk is ze zeker. Ik probeer niet over de vloer van de woonkamer te kwijlen. Godin, haar donkere huidskleur was adembenemend mooi. Ik zou daarvoor weken in de zon voor moeten liggen.

Aaliyah veegt een pluk zwarte krullen uit haar gezicht met een sierlijkheid die je verwacht van iemand met een strijdlustig gezicht.

'Dat is geweldig, man!' Luc omhelst zijn vriend en even lijkt alles goed. We zijn paranoia geweest over de hele situatie met Ben. Meteen pik ik Lucs plaats in als Luc een stap achteruit zet. Ik sla mijn armen om Bens hals en zeg: 'Ik daag je uit om me nog eens zo erg te laten schrikken. We waren doodongerust, en Boots was het ergst van allemaal.

'Boots?'

Ik rol met mijn ogen. 'Luc. Als jij Dora bent, dan is hij je beste vriend Boots. Nou, was. Dora moest zo nodig nieuwe menselijke vrienden maken in de grote stad.'

'Ben?' zegt Aaliyah. Ben kijkt haar aan en zijn ogen worden groot.

'Oh, ja. We zitten met een situatie, jongens.'

De zenuwen gieren meteen weer door mijn maag. Wat bedoelt hij? Ben is thuis met zijn mate. Ik geef toe dat het iets vroeger is dan verwacht, maar-

'Zijn je ouders of Bella thuis?'

'Nee, mijn ouders overnachten in een hotel en Bella logeert bij een vriendin. Ben, wat is er?'

'Niet voordat jullie gaan zitten. Godin, ik heb de bank gemist.' Ben ploft op de bank, samen met zijn mate. Hun handen hebben elkaar nog geen één keer losgelaten.

Luc en ik volgen hun voorbeeld. Afwachtend staren we hun aan. Er hangt een gespannen sfeer in de kamer. Ben likt zijn lippen en zegt: 'Het mate programma is nep. De alfa misleidt ons.'

Ben blijft stil om het nieuws in te laten zinken. Ik bal mijn handen tot vuisten. Een alfa die zijn pack misleidt? Zelfs ik, die niet in de Howlers pack zit, voelt de klap. Lucs ogen zijn wijd en zijn mond is open gevallen.