Verzet Van De Maan

||Hoofdstuk 3||

Eye contact can hit you like a bullet

Dag 2

Buiten bingo. Onze eerste activiteit in het Amoureux .

Ik kijk naar de jongen met de krulletjes die in de lobby uitleg geeft over buiten bingo. Ik luister niet naar de regels. Ik weet allang hoe het werkt. Ga naar buiten en vink de dingen aan die je vind tot je bingo heb. Waar ik me vooral zorgen over maak is de drukte. Er staan nu zoveel mensen in mijn persoonlijk ruimte dat ik het benauwd begin te krijgen. Ik probeer de druk op mijn schouders van me af te schudden, maar zonder succes. Madeline krijgt mijn gespannen gezicht in de gaten en knijpt in mijn hand. Ik probeer een glimlach op mijn gezicht te toveren. Als laatste middel om kalm te worden concentreer ik me op de blonde jongen. 'Als bewijs moeten jullie een foto maken van de dingen die jullie gedaan hebben. Bij mijn collega kunt u een OV- kaart halen. Je kan het onbeperkt gebruiken. Ik wens jullie veel geluk met de activiteit en het zoeken van jullie mate!' De massa komt in actie. Maddy en ik blijven op onze plek staan.

Er vliegen duizenden sarcastische opmerkingen door mijn hoofd, maar geen één weet te ontsnappen uit mijn mond. Pas als de grootste drukte voorbij is weet ik een gespannen lach eruit te persen. 'Buiten bingo. Hoe oud zijn we wel niet?'

'Ik denk dat het best leuk is.' Samen halen we onze spullen op: een vel met voorwerpen die we moeten weten op te sporen, een potlood, een camera en twee OV- kaarten.

Het duurt een uur voordat we eindelijk een rustige bus gevonden hebben.

'Vreselijk, die druktes. Maar hé, gelukkig zit mijn make-up nog goed. Anders was dit pas echt een drama. Dus oké, buiten bingo. Ik snap dat je dit niet leuk vindt, Ruth. Je bent meer de persoon die spooktochten doet en poppen in elkaar mept, maar laten we de gezellige sfeer erin houden.'

Gezellig? Ik weet zeker dat die sfeer verdween toen we in de drukke lobby stonden. En ik weet zeker dat die sfeer er nooit in heeft gezeten. 'Yes. Dus, wat verwachten ze dat we vinden?'

'Eh, het is meer een ding wat we moeten dóén, zoals, het knuffelen met een vreemde. En jezelf voor schut zetten in publiek!'

Wat? Ik leg mijn hoofd in mijn nek en kreun hardop. Verschrikkelijk. 'Is er nog iets wat we in de bus kunnen doen?'

'Nou-? Laat me kijken. We moeten vijftig dingen doen.'

Wát? Is dit de offer die ik moet brengen voor wat vrijheid?

'Oh, ik zie wat! We kunnen een selfie maken met de buschauffeur- als hij dat wilt, tenminste. En we moeten een gekke bek selfie maken. Dat valt- mee?'

'Laten we dit maar snel doen. Dan hebben we het maar gehad, máár ik ben hier niet blij mee.'

***

'Staat er niet op die lijst dat we naar de McDonalds moeten om te eten?' Mijn stem klinkt hoog van de hoop.

'Eh, nee. Zeker weten niet. Maar we kunnen het erbij voegen?'

Ik grijns. Net als ik de McDonalds vind, wordt ik meegesleurd door Madeline. 'Woohoo rustig! Waar gaan we-' Een winkel met nagellak. Natuurlijk. Ik zou niet eens verbaasd moeten zijn. Het winkeltje is niet zo groot. Er waren na de werknemer na nog twee mensen in de zaak. Een jongen en een meisje. Allebei hebben ze rood haar en een gezicht vol sproeten. De jongen is langer dan het meisje en ik gok dat het broer en zus zijn. De jongen heeft zijn armen over elkaar heen geslagen terwijl het meisje nauwkeurig een flesje nagellak bekijkt. Onze blikken kruisen elkaar . De jongen glimlacht zwakjes voor hij zijn blik afwendt. Er kruipt een glimlach over mijn gezicht. Ik werp een blik op Madeline die opeens begint te zagen over wat er zo verkeerd is aan een bepaalde kleur nagellak. Tijdens het verhaal glijden mijn ogen naar de jongen. Hij kijkt versuft uit het raam, maar vangt mijn blik na een tijdje. Hm, rood haar is nooit mijn type geweest. Waarom stond het hem dan zo goed? Misschien was het de jongensachtige blik die mijn interesse trok, of de sproetjes op zijn gezicht. Misschien was het zijn spierbundels. Wie kan het zeggen?