Carat Series 1: Impossible || Kim Mingyu [COMPLETED]

4

Nakarating kami sa dorm ng Seventeen ng alas nuwebe ng gabi. Pinakita ko muna sa guard yung letter sa akin ni Mingyu and fortunately, pinapasok kami. Pagdating namin dun sa dorm, agad kaming kumatok. Binuksan ni Seungcheol yung pintuan.

"annyeonghaseyo! uli modu dangsin-eul gidaligo issseubnida." [Hi! We are all waiting for you.] agad niya kaming pinapasok. Naabutan ko si Vernon at Seungkwan na naghaharutan. Mukhanng di pa nila kami kilala halos at ang hip-hop team palang ata ang nakakarecognize sa amin.

"17 beon deul-eo bwa! ulineun sonnim, andeuleawa beniseuwa hamkke yeogie issseubnida. jebal geudeul-ege chinjeolhage. ulineun geudeul-eul jeonyeog sigsa-e chodaehaessseubnida." [Seventeen,listen! we are here with our guests, Andrea and Venice. Please be nice to them. We invited them for dinner. ] sabi ni Seungcheol habang nakikinig ang ibang members sa kanya. Agad naman lumapit ang iba sa amin. Nakilala naman ni Wonwoo si Venice.

"neoneun pugsinhan ppyam-eul gajin salam-iya? gwonli?" [You are the one with the fluffy cheeks, right?] tanong sa kanya ni Wonwoo.

"ye. nega nal al-aboji anh-eul jul al-assda." [Ye. I thought you wouldn't recognize me.] At nakipag-usap si Venice sa iba pang members.

"Mingyu, yeogi gwihaui hogam-" pinutol agad ni Mingyu yung sinasabi ni Vernon.

"Uh- sorry, I'm yeah- uh- getting ready. Have you eaten dinner? I'll cook some ramen for us all. Wait." sabi nito.

"Yeah! You better cook!" sagot ni Seungkwan na nakapagpatawa naman sa ibang members. Dahil sila-sila lang naman ni Venice ang nagkakasundo dun, pumunta muna akong kusina para tignan ang niluluto ni Mingyu.

"Mingyu-ah? Geuge mwoya?" [ Mingyu-ah? What's that?] tanong ko. Focus na focus siya sa pagluluto.

"Uhm-ramen. Can you try?" tanong niya. Kumuha siya ng kutsara at nilagyan ito ng onting ramen.

"Mas-issneun! Aja~~" sobrang sarap niya magluto. Di ako makapaniwala. Naging simpleng fangirl lang naman ako eh, tapos dahil lang sa pagkikita namin sa parking lot, bigla nalang naging close kami.

Inayos niya na ang mangkok na paglalagyan ng ramen. "We need to talk after we eat." sabi niya sa akin. Tumango lamang ako. Tinulungan ko siyang dalhin yung mga mangkok pero tumulo yung sabaw na mainit sakin kaya napaso ako.

"Aya! Apa." [ouch. It hurts.] sabi ko na lamang habang iniindaang sakit.

"Aish~neomu seotuleun." [ Aish~ So clumsy.] sabi niya. Inalalayan niya muna ang kamay ko sa may lababo nila tapos hinugasan ang paso ko. Linagyan niya naman ng antibiotic ointment tapos linagyan niya ng band-aid.

"Lolobo muna ng onti yan, pero di naman malaki. Be careful next time, arasso?"

"Ne." pinaupo niya muna ako at siya na ang nagbuhat ng natitirang ramen.

"Mingyu's ramen is really yummy!" sabi ni Joshua. Lahat naman ng members ay sumigaw ng "Ne!" buti nalang may dugo akong koreano kaya nakakaintindi ako kahit papaano. Nang matapos na kami kumain, hinatak ako ni Mingyu sa may kusina at linock niya ang pintuan.

"Mwohago issni?" [What are you doing?] tanong ko sa kanya.

"neo jeongmal modeun geol gieoghaji moshani?" [ you don't really remember everything? Do you?]

"dangsin-eun mueos-eul malhalyeogohaneun?" [ What are you trying to say?]

"Don't mind me. When I saw you at the parking lot, I don't know, I had this rare feelings for you. And then, when I asked your name, I know it was really you, Drea." sabi nito sa akin.

Biglang sumakita ang ulo ko.

F L A S H B A C K

Papasok na ako sa room ko when I saw a little boy crying.

"Mwo? Is there something wrong?"

"Gabeo lida." he said as he tried to push me away. I don't like to see anyone crying. I feel guilty.

"Ani, igeol gajyeoga." [Here, take this.]  sabi ko sa kanya as I give him my little splushie toy. "It makes me comfortable whenever I'm crying."

"What should I call you?" the boy asked me.

"I am Andrea. But I want you to call me Drea."

"Hi Drea. I'm Gyu."

And after that, I know na it's stil destiny amd God's will kung sakaling magkikita kami.

E n d

"Ikaw yung binigyan ko ng splushie--" I was already speechless. Hindi ko alam ang gagawin.

He hugged me tight. "I am still hugging that whenever I am crying." sabi ko. We have a past encounter na pala dati. Hindi ka pani-paniwala.

"Gyu--" I started uttering and I cried badly.

Agad niya akong inalo.

Is Impposible can be Posible?

----
Yay, so short up. By the way babawiin ko kayo sa updates maybe Monday? Ewan HAHAHA abang- abang nalang❤