Ellerim ve ayaklarım korkudan uyuşurken orada öylece kalakaldım. Annemin sorduğu soru kafamın içinde binlerce kez döndü dolaştı. Belki yanlış duymuşumdur veya farklı bir şey kast ediyordur düşüncesiyle şansımı denedim.
"Hangi Justin?" diye sordum renk vermemeye çalışırken. Ama yüzümün renginin nasıl attığını az çok tahmin edebiliyordum.
"Kaç tane Justin var? Hani şu abinin en yakın arkadaşı olup bizim evimizde kalan Justin."
Annem beni korkunç derecede iyi tanırdı, anlamamazlıktan gelerek ek bir soru sormam onu daha da kuşkulandırmıştı. Kollarını göğsünün altında kavuştururken gözlerime dik dik bakıyordu.
"Şaka mı yapıyorsun sen?" Sanki aşırı komik bir şey demiş gibi yarım ağız güldüm. "Ben ve Justin'in arasında ne olabilir? Scott'ın arkadaşlarından birisi işte."
"Margo bana sakın yalan söyleme," derken işaret parmağını tehditkar bir şekilde salladı. "Bu sabah ettiğiniz kavga neydi öyle?"
İşte şimdi annemi kuşkulandıran şeyin ne olduğunu çözmüştüm. Annem insanları okumakta mükemmeldi, tek bir bakışın altında yatan anlamı hemen anlardı. Justin'in bana yedi yaşındaymış gibi davrandığımı söylemesinin kavgasını yaparken annem her zaman yaptığı gibi tartışmayı ayırmak yerine bir köşede durup dikkatle izlemişti.
Nasıl olur da anlayamazdım?
"Bana yedi yaşındaymış gibi davrandığımı söylediği için biraz tartıştık ve sen bundan onunla aramda bir şeyler olduğunu mu çıkardın? Kafayı yemiş olmalısın."
Kendimi inandırıcı gösterebilmek için sanki bu kadarını bana yakıştırmasına baya kırılmışım gibi omuzlarımı düşürdüm.
"Ben mi kafayı yemişim? Margo ben ne gördüğümü çok iyi biliyorum, onunla abinin en yakın arkadaşıymış gibi değil de senin erkek arkadaşınmış gibi konuşuyordunuz. Ve sana tam olarak öyle bakıyordu."
Her an Scott gelip bu tartışmayı duyacak diye tedirgin olduğumdan dönüp şöyle bir kapı tarafına baktım.
"Bence senin aklın baya karışmış anne," dedim sesimi yükseltip. "Nasıl olur da bana böyle bir şeyi yakıştırabilirsin? Dünyada hiç erkek kalmamış gibi gidip kendi abimin arkadaşını mı ayartacağım yani? Kendi kızını bu kadar sürtükçe bir şey ile suçladığına inanamıyorum!"
"Margo-"
Elimi kaldırarak sözünü kestim onun. "Benimle konuşmanı istemiyorum, bence sen de yalnız kalıp bu düşüncenin ne kadar da ahlaksızca olduğunu anlamalısın." Merdivenlere yönelecekken durdum ve geri ona döndüm. "Ve aklında soru işareti kalmasın diye söylüyorum; Justin ile rahatça konuşabiliyorum çünkü aylardır evimizde kalıyor. Artık sadece Scott'ın değil benim de arkadaşım sayılır. Eğer her arkadaşımı sevgilim zannetmeye başlayacaksan sana iyi şanslar."
En iyi silahımı kullanmıştım. Hızlı hızlı ve yüksek sesle konuşarak karşımdakini haklı olduğuma inandırabiliyordum.
Annem daha bir şey söyleyemeden ben merdivenlerden yukarı çıkıp kendimi odamın içine attım.
Kapımı arkamdan kapatıp kilitlerken, "Ucuz kurtuldum," dedim kendi kendime.
* * *
Justin: Saat dokuzda evden kaçmanın bir yolunu bulabilir misin?
Justin bana mesaj attığında yatağımda oturmuş ödevlerimi yapmaya çalışıyordum. Yazdıklarını okuyunca içim hemen bir heyecan ile doldu.
Margo: Neden?
Ben daha mesajlardan çıkıp telefonu yeni kilitlemişken mesajıma hemen cevap geldi.
