Mr. Manhid

Im Sorry and Goodbye

Dalawang linggo na ang nakakalipas, Sembreak na namin kaya naman nandito ako sa hospital.

Naipaliwanag na sakin lahat ni Jacob ang nangyare. Nameet ko na din ang Kambak niya through Skype.

Nasa France kasi ang Kambal niya doon pala siya lumaki.

Nasa may garden kami ngayon. Nakakatawa lang dahil sa isang explination lang niya napatawad ko na siya kagad.

Payat na payat na siya ngayon. Hindi na siya tulad ng dati na nakakapaglakad pa. Kahit mga dalawang hakbang nalang hirao na siya.

Pinagmamasdan ko lang siya,ibang iba na siya kompara noon. Naaawa ako sa kaya.

"Wag mo nga akong titigan ng ganyan"

"Ahh, Sorry. may iniisip lang ako" sahgot ko habang pasimpleng nagpunas ng luha.

"Micah"

"Hmmmm?"

"Salamat sa lahat ah."

tinignan ko lang siya at nginitian.

"Para saan naman?" tanong ko at iniba ang tingin dahil naiiyak nanaman ako.

Sa totoo lang alam ko nang buwan na lang ang ilalagi niya sa mundo pero ayaw kong magpadala sa takot at kungkot kaya buong sembreak ko ay ginugol ko dito sa hospital kasama siya.

Huminga siya ng malalim at tsaka nagsalita

"Salamt kasi pinatawad mo ako, Salamat kasi nandito ka."

tinigan ko siya dahil bakit parang pakiramdam ko nagpapaalam na siya.

Niyakap ko siya ng mahigpit dahim masakit para sa akin ang mga pweding mangyare.

"Salamat Micah kasi kahit sembreak mo nandito ka. Alam ko namang may ga kailangan ka ding gawin pero mas pinili mo padin na samahan ako. Na alagaan ako."

Kumalas siya sa pag kakayakap ko at hiniwakan niya ang mukha ko.

umiiyak na ako hindi ko mapigilan eh. Nasasaktan ako.

"Shhh!! stop crying Micah, i don't want to see you crying."

Pinunasan niya ang mga luha ko na patuloy oadin sa pg agos .

"Micah always remember that Im always here for you. Mahal na mahak kita. At masaya ako dahil ikaw ang kasama ko ngayon."

Hindi ako makapagsalita dahil ang gusto ko lang gawin nagon ay ang yakapin siya at pakinggan ang boses niya.

Ngumiti siya sa akin at sumandal sa balikat ko.

"Pwede ba akong matulog, dito ka lang muna sa tabi ko ha."

"s-sige mag pahing ka ha. Magpalakas ka, madami pa tayong gagawin diba? Ipapasyal mo pa ako sa buong mundo."

"Magagawa mo yan kaya lang hindi ako ang kasama mo."

Naiyak ako sa sinabi niyang yon.

"Ang sama ng tadhana no? Bakit kaya sa dinami dami ng tao ako pa binigyan ng ganito. Pero kahit ganon pa man nagpapasalamat ako kasi nakilala kita."

"Mahal na mahal kita Micah, Lagi mong tatandaan iyan. Lagi lang akong nasa tabi mo. I'll be your guardian Forever."

Hinawakan niya ang kamay ko. at alam kong pumikit siya.

"Wag mong pababayaan ang sariki mo. Feel free, Mag mahala ka dito pero sana pagdating ng panahon pag magkikita na ulit tayo pwedi kayang ako ulit?