Mr. Manhid

The secret

"Micah Umamin ka nga! May namamagitan ba sa inyo ni Julian!" O_O

dahil lang doon kaya sila nandito gabing gabi sa condo ko. Hindi muna ako umuwi sa bahay dahil nandoon ang pinsan kong si Angel.

Siya yung babaeng kahalikan ni Jacob noon na nakita ko. Kahit napatawad ko na siya't lahat naiirita padin ako sa kanya. Ang akala ko pag dito ako nag stay matatahimik ang araw ko pero mali pa dahil nandito sila J at S.

Ginugulo ako at pinapaamin kung ano bang relasyon namin ni Alvin at bat kami laging magkasama lately.

Naku lagot ako nito. Pero may isa akong posibleng maging sagot. Ang katotohan na kami lang ni Julian ang nakakaalam.

"Micah!! Sagot dali!!"

"Aray naman S sakit sa temga aa."

"Eh kasi naman M kung kanina mo pa sinagot yung tanong namin di tapos."

sabat tutok ng Flash light sa mukha ko.

"Anu ba J criminal na ako? Grabe naman."

"Ahy Hehe sorry"

Panno ang set up?

Nakapatay lahat ngbilaw sa room.

Tapos pinaupo nila ako sa chair with matching table ah at may ilaw ng flashlight sa tuktuk ng ulo ko.

gets niyo ba yung kalokohan ng mga lokaret kong kaibigan? Basta yun.

NAKAKAIMBYERNA..

"Anu na nga!!"

"Ang kulit mo S anu ba yan. Eto na nga aamin na diba wait wag atat!"

At ang dalawa aba'y parang batang nasiksiksan palapit sa akin.

"Tsismosa niyo. hmm."

huminga ako ng malalim at

.

.

.

.

"Kasi......"

"Kasi?" silang dalawa haha pagtripan ko nga.

 

"Anu kasi....."

gusto kong matawa sa facial expression ng mga mukha  nila. Kitang kita mo na atat na atat sila. Ahahaha..

"Micah Alcantara Manuel!!!!! ano nga kasi!!!" sabay nilang sigaw

"Ahahahahahahahahahaha!!! Okay Okay Ito na...

(hingang malalim pikit mata and)

Magpinsan kami okay?"

"WHAT!!!!" si J

"But you really look like a lovers,Even nung highschool palang tayo." Sabay pout na sabi ni S.

tapos nagtinginan sila at tsaka nila ako tinapunan ng "EXPLAIN MO LAHAT LAHAT PAANO NANGYARE YUN LOOK"

As expected

"Ganito kasi yun"

****
flashback

(First year HighSchool)

"Mamita bat mo ko iniwan!!" iyak ko si lola ang nag aalaga kasi sa akin noong nasa abroad sila mama for business maters kaya ayun nalang ang lungkot ko nung mawala siya.

Ako na nga lang yata ang umiiyak noon. Napunta kasi yung atensiyon nila sa kotseng tumigil sa funeral.

Wala akong kaalam alam kaya tinignan ko. Nakiisyoso ako.