Sen bana 'gidiyorum' dediğinde ne yapacağımı bilemedim. Yalvarmak istedim , olmadı. Sadece yüzüne baktım,gözlerinin içine baktım anlarsın diye ama anlamadın. Çığlıklarımdan benim bile kulaklarım sağır olurken sen hiç bir şey duymadın. Bilemem. Belki de duymak istemedin. Aslında haklısın baba. Duysan kim bilir ne kadar canın yanardı. Belki ağlardın. Kendine yakıştıramazdın. Kendini suçlardın. Bunların birini bile hissetsen ben vicdan azabı çekerdim. Boşver baba. Duyma. Bu hepimiz için daha iyi. Evet sana karşı içimde tarif edilemez bir kin var ama... olmuyor tamam mı?
Anlıyormusun? Lanet olsun ki her zaman kendimi suçlu hissediyorum o kinden nefret ediyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Affet Baba
Poésie"Her sarıldığımda aklıma geliyor baba 'acaba bu bedene kaç kadın sarıldı?'diye" "Senin sevgine açım" "Bütün çığlıklar sanaydı baba."
