Baba çok özledim bir eşikteyim Sonlardayım hastayım ilacını bulamıyacağım bir hastalıkdayım kimsenin deva olamayacağı bir hastayım çaresi olmayan ,doktoru olmayan garip bir şey. İnsanlar çok acımasız düşünmeden konuşabiliyorlar beyinleri var ama kalpleri yok. Canımı yaktıklarını biliyorlar hissediyorlar bundan eminim zaten ve bu onlara zevk veriyor yani filmlerde olur ya vampir bir insanın kanını emdikçe güçlenir. Onlarda benim canımı yaktıkça güçleniyorlar benim acılarımla mesela çoğu kişi benim acılarımla kendilerini ders çıkarıyor benim acılarım ben ders çıkarır ben yaşadım çünkü anlayamazlar zaten nefes alamadığımı bilemezler böyle biri kalbimi sıkıyormuş gibi bıçaklanıyor muş gibi halbuki orada sen varsın baba o yüzden dokunmalarını istemiyorum kalbime. gerçi ben bir mektubunda sana kalbimde olmadığını söylemiştim ama kalbimdesin belki sen değil ama mezarın kalbinde benim kalbimde onu başka hiçbir yere gömemezdim çünkü bence böyle olmalı yani sen kabullenmesende bu sana ağır da gelse yüzüme dahi bakma sanda benim babamsın kimsenin değil. ben... bilmiyorum belki bu sinirlerini bozuyor olabilir ama kabul edelim benim babamsın üzgünüm bundan pişman olabilirsin hoşuna gitmiyor da olabilir ama bu hayatın acı bir gerçeği ki benim babamsın ve ben seni özledim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Affet Baba
Poetry"Her sarıldığımda aklıma geliyor baba 'acaba bu bedene kaç kadın sarıldı?'diye" "Senin sevgine açım" "Bütün çığlıklar sanaydı baba."
