Baba teşekkür ederim kısa bir süre dahi olsa prenses gibi hissettiğim günler oldu. Belki gerçek bir prenses değilim ama bende bir kulenin bodrum katında hapisim. Bende kurtarılmayı bekliyorum. İçimden bir ses ne kadar büyürsem büyüyeyim prenses kıyafetine benzeyen şeyler giydiğimde öyle davranmaya devam edeceğimi söylüyor. Daha doğrusu çocukça davranıyorum. Bu iyi mi? Kötü mü? Bilemedim. Ama bir gerçek var ki benim hoşuma gidiyor. Ama bu sadece içimdeki yalnızlığı ve kırgınlığı bastırmak için. Baba ağlayamıyorum biliyorumusun? O kadar doluyum ki ağlayamıyorum bile. Canım çok acıyor baba. Tarifsiz bir sıkıntı var içimde. Kalbim daralıyor sürekli. Kendimde değilim sanki. Gücümü kaybediyorum sanki. Korkuyorum kendimden. Kendi kendime yapacaklarımdan korkuyorum. Bilemiyorum işte baba. Ama sana bir şey sormak istiyorum. Bir gün gelsem karşına oturup ağlasam gözyaşlarımdan öper misin? Mecaz olarak demiyorum baba. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken onları öpüp yaramı kapatır mısın?...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Affet Baba
Poezie"Her sarıldığımda aklıma geliyor baba 'acaba bu bedene kaç kadın sarıldı?'diye" "Senin sevgine açım" "Bütün çığlıklar sanaydı baba."
