"There is an old saying: If you want to hide the treasure, put it in plain sight. Then no one will see it."
~ Larry Dossey
Tama nga bang magbalatkayo ang isang tao? Tama nga bang magtago para lang makaiwas sa sakit?
Kung tama ito, ano ang pwedeng m...
Owtor's Nowt: Short update lang 'to. Kulang ang inspirasyon ko. Kulang ang kilig ko, feeling ko tuloy apektado ang chapter na ito. Routine na routine lang, parang katulad ng buhay ng ating mga bida. Magkakaroon na ba ng progress sa bukingan department? Tara, alamin natin.
But before everything else... Thank you po sa inyong lahat dahil dito.
👇 👇 👇
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
————————
ILANG BUWAN ang muling lumipas sa pagitan nila na parang walang nangyari sa pagitan nila. Balik sila sa araw-araw na routine. Gigising sa umaga, liligo ng sabay ngunit sa magkahiwalay na banyo, sabay na maghahanda almusal at pananghalian, magda-drive si Rage na pinag-awayan pa nila noong una, papasok sa trabaho, meeting, meeting... uwi ng condo, tutulog. Walang halos usapan maliban sa trabaho.
** Flashback...
"Sir, ako na ho magda-drive, trabaho ko po yan eh." Nanggigigil na sabi ni George. Nginitian lang siya ni Rage ng makalaglag pusong ngiti. Inis siyang tumalikod sa binata.
"Pati ba naman sa pagda-drive, ikaw pa rin ang boss?" Alam naman ni Rage na napipikon na si George sa kanya. Hindi niya alam nag talagang dahilan pero basta alam niyang hindi ito makapalag. Bibirahan na lang siya ng simangot at tatalikod. Pasalampak na uupo sa front seat at sa labas na lang titingin. Napapangiti siya sa sarili.
"Eh di isaksak mo sa baga mo yang manibela." Bubulong-bulong nitong sabi na naririnig naman ni Rage na hindi na lang pinapatulan. Galit na nga ito sa kanya bilang Gina, pati ba naman bilang George ay magagalit pa rin ito? Kaya para safe siya, hindi na lang niya sinasagot, bagaman puro ngiti na lang ang sagot niya dito, alam niyang bwisit na bwisit pa rin si George sa kanya. Yun nga lang, may sariling isip ang dila niya.
"Hindi na magkakasya yan sa baaga ko dahil ang laki ng taong sumasakop sa puso ko." Wala. Semplang na naman siya. Paniguaradong isang buong maghapun na naman na hindi siya kikibuin nito, maliban na lang kung may tawag siya mula sa kliyente o may ipapaalalang meeting ito. Sisiguraduhin niya mamaya na makakakuha siya ng access sa tablet ni George.
Simula noon, tuwing umaga, inuunahan na niyang bumaba si George at doon maghintay sa baba. Nagpagawa din siya ng isa pang kopy ng susi ng sasakyan niya dahil itinago ni George ang duplicate na kopya nito.
**End of Flashback.
KINABUKASAN... Gigising uli, liligo, syempre magkaibang banyo (wag kayong magmadali, wholesome tayo ngayon), maghanda almusal si George, pananghalian naman si Rage, magda-drive, konting simangot, hindi naman manalo-nalo, si Rage pa rin ang nagda-drive. Papasok sa trabaho walang kibuan kahit tubuan pa ng talaba ang mga labi nila, meeting, meeting... tunganga-tunganga, kakain sa labas ng walang imikan tapos uwi ng condo. Ire-review ni George ang schedule niya kinabukasan, tutulog.
