George's Rage (Editing Mode)

George's Rage One

May hatid mang lungkot, takot at pag-iisa ang dilim,
wag mag-alala, darating din ang umaga
na may hatid na bagong pag-asa.

~ Ms. J

🤍🤍🤍🤍🤍🤍

George's Rage

"Dilim"

🤍🤍🤍🤍🤍🤍

ISANG madilim na gabi na natatanglawan ng mapusyaw na buwan na bahagyang natatakpan ng manipis na ulap na siyang nagsisilbing malamlam na ilaw sa kahabaan ng maalikabok at mabatong kalsada na parang pinagtampuhan ng panahon. Walang kahit na isang ilaw sa mga poste ng kuryenteng nakatirik sa gilid nito na kung meron sana ay mas magbibigyan ng liwanag ang daan.

Makikita sa kalsadang ito ang balingkinitang bulto ng isang babae na naglalakad sa direksyon na patungong bayan. Sa di kalayuan ay makikita ang apat na lalaking tahimik at walang ingay na naglalakad din, nakasunod sa babae.

Natural lang ang mga lakad na yun, walang malisya, walang panganib. Ang totoo niyan, sa bayang ito, mas gusto pa ng mga taga-rito ang maglakad kahit saan man sila magpunta o kahit saan nila gustong pumunta, natural na lang ito sa mga taga-rito.

Kadalasan na itong makikita sa bayang ito. Marami palagi ang naglalakad sa kalsadang ito bilang pinaka pangunahing daanan patungo sa hacienda at sa lahat ng bahagi ng lupain na pag-aari ng mga ito at bahay-bahay ng mga magsasaka at katiwala nito ay hindi rin naman nalalayo kahit na magkakalayo ang mga bahay ng mga ito ay di naman masasabing estranghero sila.

Walang krimen na naitala sa baryong nasasakupan ng Hacienda Rosita. Simula't simula pa lang at walang may maglakas loob na gumawa ng katarantaduhan sa mga taga-rito, maging dayu man o taga-rito sa malaiit na baryong ito. Walang nakawan, walang hold up-an, walang patayan, kahit mahihirap lang sila.

Ang dahilang ng kanilang pagkakakontento sa buhay ay ang kinikita nila sa haciendang sinasaka ng mga ito dahil hindi naman pabaya ang mga amo nila. Mas nakalalamang pa nga sila kumpara sa mga trabahador sa ibang hacienda sa mga karatig bayan ng Santo Dionisio.

May isang elementarya at isang high school dito na hindi naman nahuhuli sa teknolohiya. Sa mga nagtapos ng high school at gustong magkolehiyo ay nagagawa din naman sa sentro. May malaking jeepney na pumapasada dito mula apat hanggang anim na beses sa isang araw para magdala sa mga estudyanteng kolehiyo, sa tulong na rin ng mga amo nila.

Makalipas ang mahabang sandali, sa di kalayuan sa bukana, sabay-sabay na naglaho ang mga ito, parang bulang nawala at hindi na nakita pa. Kung saan man napunta ang mga yun ay wala nang nakakaalam, para bang nilamon sila ng dilim ng gabi at tanging ang liwanag na taglay ng buwan lang ang tanging saksi sa kanilang pinatunguhan.

Kinabukasan, isang makulimlim na kalangitan at parang kay bigat ng umagang sumalubong sa lahat. Hindi magkamayaw ang taga-Hacienda Rosita sa sobrang pagkahindik sa nakita nila.

Higit silang natakot nang may isang sunog na bangkay ng isang hindi makilalang babae ang natagpuan sa di kalayuan sa bukana ng Hacienda Rosita, kung saan nagsasanga ito. Isang patungong hilaga, sa lumang imbakan at ang isa ay patungo sa kanluran kung saan makikita ang mansion ng mga Faulkerson at opisina ng hacienda.