Hikâye İncelemeleri

5. İSİMSİZ ŞİZOFREN

Merhaba;

Nasılsınız arkadaşlar? Hayatlarınızda her şey yolunda mı? Şikâyet edesiniz varsa, içinizi dökecek bir ortam arıyorsanız, buyurun dinleriz.

Açıkçası benim şu sıralar hayatım fazlasıyla sıradanlaşmaya başladı. Bu tekdüzelik arasında sizlerin oluşturduğu farklı dünyalara konuk olmak bana iyi geliyor.

Örneğin bugün inceleyeceğim hikâye zihnimi fazlasıyla meşgul eden bir çalışma oldu. Bir ara o kadar dalmışım ki neler olduğunu anlamaya çabalarken zaman akıp geçmiş, fark edemedim.

Kapak için kendinizin de belirttiği gibi düşünüyorum. İlgi çekici olmaması bir yana ne olduğu bile pek anlaşılmıyor. Belki karakterinizin içindeki ikinci kişiliği veyahut takıntılarını simgeleyen bir kapak kullanabilirsiniz. Yazı fontundan ötürü ismi bile anlaşılmıyor hikâyenizin.

Tanıtımınız da şöyleydi:

Çalışmanızı yansıtıyor aslında. Kısa ve net bir özeti. Yalnız anlatım biraz bozuk biraz da fazla dolaylı geldi bana. Şöyle olabilir miydi?

Her bölüm birer yap-boz parçası gibidir. Tek başına bir anlam ifade etmez.

Zihninin labirentlerinden çıkmaya çalışan bir gözlemci.

Konuşmalarda kalın harflerle başlayan kısımlar ikinci kişiliğe aittir.

Çünkü "çift kişilikli" ifadesi karakterin bütününü anlatıyor.
Bir de neden yetişkin içerik etiketi? 13. bölümden sonra işler değişiyorsa -ki pek sanmıyorum- sorun değil fakat bu bir çeşit manipülasyonsa onayladığım bir durum değil.

Bu arada 13 bölüm okumuşum, özellikle de bırakmış değilim ve bunu şu an fark ettim. Sayılar bende de takıntı oldu sanırım. Tüm sayıları inceleyip anlam yüklemeye çalıştım. Kardeşin yaşı da 13'tü. 😳😅

İşte kurgu böyle ayrıntılarla doluydu. Sarı dosyanın ne için olduğunu anlayamadım mesela.
Bir bölümde ufacık bir soruya güç bela cevap alabildiysem, bölüm sonunda birkaç soru daha ekleniyordu. Bu yönden epey zorlayan bir kurguydu.
Aslına bakarsanız ilk 5-6 bölüm okuması en güç kısımlardı. Gerek anlatımdaki sıkıntılar -ki bunlar birbiriyle bağlantısı kurulamayan kısa cümlelerden oluşuyordu- gerekse de noktalama ve imlâ hatalarınız kurgunuzu daha da karmaşık bir hale getirmişti. 7. bölümden sonra anlatım biraz daha gelişmekle birlikte konu da beni içine çekmeye başladı.

"Uyanmak için gözünü açman yetmez."

Aklımda kalan güzel cümlelerden biri.👍

Anlayabildiğim kadarıyla özetlemem gerekirse; bir şizofrenin, içindeki karanlık ikinci karakterle mücadelesi, farkında olmadan yaptıkları ve bunların gün yüzüne çıkma hikâyesini vermeye çalışıyorsunuz bize.

Mantıksal açıdan bakıldığında şu ana kadar alabildiklerimi düşünerek bir zafiyet gördüğümü söyleyemem ama gözden kaçırdığım bir ayrıntı var mıdır? Olabilir çünkü çözümlemesi biraz zordu dediğim gibi.