Aan de andere kant van de weegschaal

Aan de andere kant van de weegschaal (9)

Toen de twee weer terug kwam in de loods, hadden ze niet verwacht Vari aan te treffen. Hij leek als enige wakker in het hele gebouw.

"Nieuwe kleding zie ik. Heel goed."

"Ja, bedankt voor het lenen." Daniël gaf hem de bundel geleende kledij terug. "Hebben wij u wakker gemaakt?"

"Welnee. Ik slaap bijna nooit, hoe ouder je bent als vampier, hoe minder je dat nodig hebt. Dat doet me eraan denken. Dit is waarschijnlijk een goede gelegenheid je het één en ander te leren, strijder."

Aron knikte de vampier maar toe. Er was anders toch weinig te doen.

"Wil je dat ik erbij blijf, Aron? Twee paar oren horen meer dan één."

"Ja, graag," was de jongen zijn zachte antwoord.

"Goed, dan gaan we in mijn kantoor zitten."

Zo gezegd, zo gedaan. Het drietal zat de hele middag daar. Vari sprak uiteraard het meest, hij was immers degene die de informatie verschafte. Aron was blij dat Daniël erbij zat, het was zoveel informatie dat hij het waarschijnlijk zelf allemaal niet kon onthouden. Het moest zeker nog wel een aantal keer door genomen worden. Het leek erop dat de leider niets achterhield, want hij vertelde zelfs de zwakke punten van hun soort.

"Dat doet me eraan denken, vanavond word er gespard in de vechtring. Ik neem aan dat je daar bij wilt zijn, misschien zelfs wilt deelnemen?"

Aron was niet zo zeker over het deelnemen. Observeren leek hem voor de eerste keer beter, dus dit zei hij dan ook.

"Goed, dat is begrijpelijk," knikte Vari erop.

"Het is ook een goede mogelijkheid om te leren zwaardvechten. Heeft u stokken hiervoor?"

"Zeker. Zwaardvechten is een kunst op zich. Ik kan de jongen het één en ander leren."

"Klinkt goed, niet waar Aron?"

Het enige wat Aron kon doen is hierop knikken. Het beste was om hier in mee te gaan, al was het nog altijd overrompelend.

Na weer een goede maaltijd bij Cris, was er meer leven in de thuisbasis aangezien iedereen wakker werd. Isaac kwam gelijk naar Daniël en Aron met een zeker enthousiasme.

"Deze plek is echt fantastisch. Zo meteen word er zelfs gevochten in de kring, wisten jullie dat? Het is een traditie om elkaar uit te dagen, zo zeggen ze hier."

"Je vind dat niet beangstigend?" wilde Daniël weten.

Isaac haalde zijn schouders op. "Het hoort erbij. Ze houden zich natuurlijk wel in, gaan enkel tot het uiterste wanneer ze elkaar echt goed kennen. Ik weet niet zeker of ik de kring in zal stappen."

"Dat is aan jou om te beslissen. We gaan sowieso kijken, en achteraf wilt Vari ons persoonlijk les geven."

"Oh, dat heeft hij mij ook beloofd."

Hierom trok Daniël een wenkbrauw op. Voelde de leider zich al zo verantwoordelijk voor Isaac? Hij was hier maar net een dag. Maar wie was hij om hier vraagtekens bij te zetten?

"Wanneer begint het?"

"Het is nu niet lang meer."

Er waren al een aantal vampiers die in de richting van de grote ruimte achterin liepen. Het drietal besloot te volgen, want hier wilden ze niets van missen.

Iedereen leek zo te denken, want de ruimte was gevuld met toeschouwers. Vari stond in het midden van de cirkel en sprak hen toe.

"Het doel van deze gevechten is om elkaar uit te dagen, van elkaar te leren en zo jezelf te beteren. Probeer elkander daarom niet te veelte bezeren. We willen onszelf sterker maken om tegen grote dreigingen op te kunnen. Met dat gezegd: doe jullie best."