SİYAH BEYAZ| TAMAMLANDI

Bizi Biz Yapan Sevgimiz |3|

Kendi kendime teoriler kursam da bu çocuk iyi birine benzemiyordu.

Hayatı kendi zevki ne göre yaşamayı seven bir tipi vardı ama pişman gibiydi, tuhaf. Selin benden bir şeyler sakladığın dan yüzde yüz emindim, okul çıkışı çocuk ortalıklarda yoktu belli ki pes edip gitmişti belki de yarın gelecek ti bilemeyiz?

Selinle beraber okuldan çıkarken yine kulaklığı mı takıp en sevdiğim Rock grubu Manganın Cevapsız Sorular şarkısı dinlemeye başlamıştım, bu tarz müzikleri çok insan sevmese de ben seviyordum işte, hatta o kadar seviyordum ki evimde koleksiyon yapma gibi bir düşünce var içimde.

Hiç arkadaşımın olmaması tuhaf. Kendimi yalnız hissederken Selinin gelmesi çok mutlu etti tabi ama, eski sevgilisi gelmesi ile bir şeyler olmuştu ona...

Aradan bir ay geçmişti, hayatın en kötü sınav dönemini bitirmiştim resmen, Selin' in de öyleydi tabi kide. Bir ay içerisinde hem şehir içinde hem şehir dışında çok güzel insanlar ile tanıştım. Bir kaçı kız olduğu için Selin biraz kıskansa da hoşuma gidiyordu onun beni kıskanması.

Aramızın bu kadar iyi olup değişiklik göstermemesi ve gelecekle ilgili planlar yapmamız çok güzeldi. Okul bitince; evlenmek, Fransa'ya gitmek ve benim en çok istediğim doğa da biraz yaşamak, kolay değildi ama zorda değildi... ikimizin Ailesi olmaması belki de bizim için bir avantajdır? Bizim mutluluğumuz bize yetiyordu. Kötü günde bir arkadaş gibi birbirimize dert anlatmamız, birbirimize kızınca dayanamayıp geri gülmemiz bizi biz yapıyordu...

Bu aralar elektro gitara kafayı takmıştım, artık yolda giderken bile çalıyormuş gibi yapıp komik duruma düşüyordum, bir keresinde ise beni Selin durdurmuştu. Çok komik değil mi?

Selin benim günlüğe karşı ön yargılı davrandığım için biraz üzülüyordu, ama bende kendime göre haklıydım günlüğe karşı olmamın bir sebebi vardı, oraya sadece o gün yaptıklarını anlattığı gereksiz olsa bile yazdığı bir şeydi günlük. Ama o gereksiz bulmuyordu, bir anı diyordu gelecekte bunları okuyup geçmişi hatırlarız diyordu hep ve bunları demesi beni mutlu ediyordu.

Daha lise öğrencisi olsak ta çok güzel ve uygulayabileceğimiz bir çok hayal var, bizi ne kadar çok engelleyip ayırmaya çalışsalar da olmuyor yapamıyorlar. İki bir birini seven insanı neden engelleyip ayırmak ister ki bir insan?

Okulda müzik yarışması düzenlenecek haberi çıkmıştı ve okulun her yerinde afişler asılıydı. Hiç kaçırmadan o yarışmaya katılmak için form aldım, formda 2 kişilik ve daha fazla kişili gruplar olmayıp sadece bireysel olarak yarışılacaktır yazıyordu. Yanımda gelen Emre de bir form almıştı hatta o heyecanlı heyecanlı gereksinimleri okumadan doldurmaya başlamıştı, ben ise Selinle beraber söyleyemeyeceğimi düşünüyordum.

Emre formu doldurmuş az önce yetkili birine vermişti ve yarışmaya katılacaktı hatta kendinden de çok emindi, ben de formu doldurmadan geri verdim çünkü Selin olmadan şarkı söyleyemezdim. Yarışm haberini söylemek için Selinin sınıfına çıktım ama sınıfta değildi, kantine indiğimde orda da yoktu bende hiç bir şey yapmadan sınıfıma doğru yol aldım.

Ders zili çaldığında sınıfa koşarak Selin girdi, nefes nefese kalmış bir şekilde elinde iki kağıtla geldi bu iki kağıt gördüğüm kadarıyla yarışma formuydu. Az soluk aldıktan sonra yanıma geldi sıranın üstüne iki formu koydu, mutlu bir şekilde biraz da espirili bir şekilde"benimle yarışmaya varmısın" diyerek gülerek sordu

Benim istediğim onunla beraber yarışmak tı ama olmuyor du.

Az düşündükten sonra " seninle yarışmaya varım!" Diyerek formları doldurmaya başladık.

Ne kadar çok üzülsem de beraber olamadığımıza o kadar çok eğleneceğimden eminim...

520