Reakcje z całą dziewiątką zagubionych dzieci.
Mam nadzieję, że zafascynują Cię te jakże artystyczne reakcje.
Zapraszam do czytania.
twórca okładki : @xK9rla
Hejka! Stwierdziłam, że najpierw napiszę notatkę, która jest dość ważna. Jak zauważyliście, ostatnio mam fazę na Day6, i mam pomysł na książkę, ale nie wiem z którym z członków zespołu zrobić, jako głównego bohatera. Proszę was abyście napisali, z którym skarbem mam napisać, a którzy mają być pobocznymi uczestnikami~
•Jae •Wonpil •Young K/BRIAN •Sungjin •Dowoon
Mam nadzieję, że taka książka się spodoba, a teraz zapraszam do czytania reakcji kochanych dzieci ♡~
~Chan Przyszłaś do chłopaka do mieszkania w celu pogodzenia się za ostatnio. Bałaś się, że wokalista nie otworzy. Byłaś wręcz pewna, że Cię wystawi. Ku twojemu zdziwieniu, drzwi zostały otworzone. Z początku, był zdziwiony twoją obecnością, ale wpuścił cie do środka. -Co cię tu sprowadza [T.I]? Nie powinnaś być w pracy?-spytał kiedy weszliście do salonu. -Dostałam dzisiaj wolne, bo ostatnio pracowałam przez 18 godzin dziennie. Chciałam po prostu porozmawiać na temat ostatniej sytuacji w kawiarni. -powiedziałaś po czym spuściłaś głowę patrząc na swoje stopy. Czułaś, że chłopakowi momentalnie zrobiło się przykro. Bał się. -Tak strasznie Cię za tamto przepraszam... -powiedział. Jego głos zaczął się łamać- chciałem ostresować się od ostatniego zerwania z tamtą blondynką. Było mi tak trudno pojąć to, że znów będę sam. Nie uświadomiłem sobie tylko, że Ty zawsze byłaś obok, wtedy, kiedy Cię potrzebowałem. Przepraszam... - powiedział patrząc Ci w oczy. Zauważyłaś wtedy jego łzy na policzkach. Podeszłaś do niego, będąc równie wzruszona tym, co powiedział i przytuliłaś go. Uświadomiłaś sobie właśnie, że w tym momencie potrzebowałaś go, nie jako przyjaciela. Potrzebowałaś go jako osobę, z którą chcesz spędzić życie. ~jeszcze nie może się o tym dowiedzieć, nie chcę popsuć tej przyjaźni. -powiedziałaś po czym z chłopakiem również zaczęłaś płakać. ~przepraszam Cię Chan...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
~Woojin Po ostatnim zdarzeniu, chłopak nie odzywał się do ciebie. Nie dzwonił, nie pisał. Nikt nie wiedział co z nim się dzieje, do pewnego dnia. Przyszedł do ciebie do mieszkania, wiedząc że o 5 rano, zazwyczaj juz nie śpisz. Zadzwonił dzwonkiem i oczekiwał otworzenia drzwi. Ździwiona, kto może przyjść do ciebie tak wczesnym rankiem, skierowałaś się w stronę drzwi. Kiedy zobaczyłaś chłopaka, z dwoma lunch boxami z kurczakiem i ryżem, nie mogłaś wydusić z siebie żadnego słowa. Rzuciłaś się na szyję chłopaka ze łzami w oczach. Zrozumiałaś właśnie, że chciałabyś widywać go w takich sytuacjach zawsze. Z kwiatami, wielkim misiem, albo nową bluzką. Chociaż prezenty nie były ważne, chciałaś widywać go codziennie, budzić się z nim i to z nim trzymać się za ręce kierując się w stronę parku. ~Kim Woojinnie, boję się odrzucenia. Lecz jednak mimo wszystko, tak bardzo, bardzo Cię kocham. Dlaczego zakręciłeś mi tak w głowie? -pomyślałaś. Kiedy oderwałaś się od szyi chłopaka, zaprosiłaś go do środka. Usiedliscie w salonie przy stole, w ciszy spożywając posiłek. Nie wiedziałaś jeszcze wtedy, że chłopak czuje to samo do ciebie co ty do niego.
