Ijskoud

H2 // Onbekend

De jongeman staarde voor zich uit. De dame leek angstig, maar hij begreep niet goed waarom. Als hij hen nog nuttige informatie kon bieden, dan werd ze niet vermoord. Hij wist dat ze hen prima kon helpen en ook op de lange termijn nog een functie kan hebben, maar waarschijnlijk geloofde ze het zelf niet echt. Wellicht dat hij zich hetzelfde had gevoeld als hij zich in haar positie had bevonden, maar dat kon hij nu niet bepalen. Een ding wist hij zeker. Hij moest zo min mogelijk van zijn identiteit prijs geven. Daarom droegen ze allen helblauwe lenzen. Zo kwam de politie al gauw op een dood eind uit, want met een bivakmuts op waren de andere uiterlijke kenmerken niet echt te zien. Hij krabde even op zijn hoofd. 'Dus, jongedame, accountant was het toch?' Vroeg hij aan Sarah. Hij sprak haar aan als jongedame om haar een beetje ongemakkelijk te laten voelen, net zoiets als docenten die leerlingen vroeger zo aanspraken om hen een onbehaaglijk gevoel te geven. Hij zag een kleine traan over Sarah's wang lopen. Of het nou angst zweet was of een echte traan, hij wist het niet. Hij voelde amper emoties.

Een half uur later stonden zijn handlangers naast hem. Nou ja, handlangers? Beter gezegd zijn baas en de overige handlangers. Ze waren eigenlijk een beetje elkaars handlanger. Ze hielpen elkaar tenslotte met het uitvoeren van de misdrijven, want alleen werd dat ook vrij lastig. 'Steve,' klonk het kil. Waarom noemde Jacob zojuist zijn naam? 'Gast wat doe je?!' Riep hij verontwaardigd uit. 'Rustagh,' mompelde Jacob. Hij gromde. Als hij de kans had, zou hij Jacob eens te grazen nemen. Hij bracht hem echt in gevaar, want als om een of andere gekke reden de slachtoffers het wel overleven, weten ze al iets meer bij de politie om naar een dader te herleiden. Hij had geen behoefte aan de gevangenis, die korte periodes dat hij vast had gezeten waren hel. Hij was eerst niet erg crimineel bezig, hier en daar een diefstal en een dealtje, maar dat begon inmiddels behoorlijk te escaleren. Was hij überhaupt wel slim bezig door hier aan mee te doen? Hij liep een enorm risico met dit en geen enkele advocaat die hem wilde verdedigen door zijn grote mond, dus hij kreeg er altijd een toegewezen. Die waren lang niet altijd serieus en vaak probeerden ze hem maar gewoon de bak in te krijgen. Zo nu en dan betaalden de jongens zijn borg, maar soms zat hij ook een korte celstraf uit. Afhnkelijk van de kas. Afhankelijk van de hoeveelheid diefstallen en overvallen die ze nog op de planning hadden op het moment dat hij in de bak belandde. Hoe dan ook, dit keer wilde hij niet terug naar de bak. Kostte wat kost.