Σίγουρα Ίσως (Vol 2.)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το κεφάλι της ήταν ακουμπισμένο στον ώμο μου σε εκείνη την σκοτεινή αποθήκη. Τα μάτια της ήταν κλειστά και μπορούσα να καταλάβω από τον τρόπο που η ανάσα της έβγαινε πως είχε αποκοιμηθεί τα τελευταία πέντε λεπτά. Αν μπορούσα να επιμηκύνω την περίοδο που εκείνη χανόταν στον κόσμο τον ονείρων μακριά από αυτό τον εφιάλτη που την είχα αναγκάσει να περάσει θα το έκανα. Εκείνος όμως φαινόταν να είναι προετοιμασμένος για κάθε εκδοχή του σεναρίου που εκτυλισσόταν. Ίσως είχαν περάσει μέρες. Ίσως εβδομάδες. Και γνώριζα πλέον με σιγουριά πως κανείς δεν θα μας έβρισκε στην ετοιμόρροπη αποθήκη που είχε αποφασίσει να μας κρατήσει αιχμάλωτους. Στην αρχή πίστευα πως η τρέλα του τον είχε οδηγήσει σε τούτο το παρανοϊκό σχέδιο. Πλέον όμως που η αλήθεια είχε βρει το δρόμο της και είχε φτάσει στον παραλήπτη της γνώριζα πως θα μας σκότωνε και τους δύο. Πρώτα εκείνη για να νιώσω την καρδιά μου να ξεριζώνεται και έπειτα όταν ο πόνος θα είχε μουδιάσει όλο μου το κορμί θα έπαιρνε τη λεπίδα που κρατούσε κάθε φορά στο χέρι του και θα μου έκοβε το λαιμό αφήνοντας το καυτό αίμα που έρρεε στις φλέβες μου να χυθεί στο παγωμένο πάτωμα ποτίζοντας το.

Η πόρτα στην άλλη μεριά του δωματίου έτριξε καθώς εκείνος την άνοιξε. Μια αχτίδα φωτός πέρασε στο εσωτερικό τυφλώνοντας με. Τα βήματα του, βαριά, αντήχησαν στα αυτιά μου προκαλώντας ρίγη στην ραχοκοκαλιά μου. Η Κλειώ δίπλα μου αναρίγησε ξυπνώντας από τον τρόμο. Εκείνος πλησίαζε... πλησίαζε...

Ήταν αυτό το τέλος;

                                                                          **

Η συνέχεια του No!Maybe?Yes!, της ιστορίας του Κρις και της Κλειούς. Θα μπορέσουν αυτή τη φορά να καταπολεμήσουν τους φόβους και τα εμπόδια που θα εμφανιστούν στο δρόμο τους;