Σίγουρα Ίσως (Vol 2.)

6.

ΚΛΕΙΩ

Φορούσα ένα λευκό φορεματάκι που έφτανε μετά βίας μέχρι το μέσο του μηρού μου. Ήταν διαλεγμένο από τη Μάριαν και ένα από τα πιο απλά που μπόρεσα να εντοπίσω εκείνο το πρωινό στη ντουλάπα μου. Λίγο ζαλισμένη ακόμα από τη χθεσινή βραδιά και μην έχοντας προσαρμοστεί απόλυτα στη ζωή της Νότιας Γαλλίας ξύπνησα από την χαρακτηριστική φωνή της γιαγιάς του Κρις. Και να που τώρα βρισκόμουν σε ένα brunch πάρτι περιτριγυρισμένη από ανθρώπου που συναντούσα για πρώτη φορά. Η Μαριάν φαινόταν εκστασιασμένη κάθε φορά που της δινόταν η δυνατότητα να με συστήσει σε κάποια φίλη της. Και εγώ απλώς χαμογελούσα χαριτωμένα πίνοντας ακόμη μια μιμόζα.

Το μέρος όπου βρισκόμασταν ήταν εντυπωσιακό όφειλα να παραδεχτώ. Η έπαυλη βρισκόταν λίγο πιο έξω από τη πόλη της Νίκαιας στην απόσταση που βρισκόταν μεταξύ εκείνης και του κρατιδίου του Μονακό. Μια ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα στην άκρη του κήπου. Αν στεκόσουν μάλιστα σε εκείνο το σημείο μπορούσε να δεις από κάτω σου τα κύματα να σκάνε. Ο ήλιος ήταν δυνατός και η ζέστη αφόρητη όμως καμία από τις κυρίες της καλής κοινωνίας της Γαλλικής Ριβιέρας δεν φαινόταν να ενοχλείται. Τεράστιες τέντες είχαν στηθεί πάνω από τα άδεια τραπέζια όπου όποιος ήθελε μπορούσε να δοκιμάσει τα λαχταριστά πιάτα που είχαν ετοιμάσει γνωστοί σεφ. Κανείς όμως δεν φαινόταν έτοιμος να σταματήσει το κουβεντολόι που είχε ξεκινήσει με τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους καθώς βόλταρε στον κήπο.

Μια ελαφριά ζαλάδα με οδήγησε στην άκρη του κήπου πλάι στη πισίνα. Αν στεκόμουν στην άκρη της θα μπορούσα να βουτήξω στην θάλασσα που βρισκόταν από κάτω μας. Πόσο λαχταρούσα τη δροσιά της καλοκαιρινής θάλασσας με την αλμύρα να μπλέκεται στα μαλλιά μου αφήνοντας λευκά σημεία στο σώμα μου. Τα χείλη μου μουδιασμένα από το αλάτι θα είχαν τη γεύση του καλοκαιριού στο στόμα μου. Ακούμπησα το άδειο ποτήρι μου στο δίσκο και πήρα ένα γεμάτο. Η ώρα ήταν μετά βίας μια και πόσο λαχταρούσα να βρισκόμουν σε κάποια παραλία εκείνη τη στιγμή ή σε κάποιο μουσείο. Επιθυμούσα να εξερευνήσω την πόλη μα η Μαριάν φαινόταν να έχει οργανώσει ολόκληρη τη μέρα μου με εκδηλώσεις που πίστευε πως θα απολάμβανα. Πόσο ζήλευα Θεέ μου τα δίδυμα που περνούσαν το χρόνο τους ξέγνοιαστα με την Έλοντι και τον πατέρα μου σε κάποια παραλία ή τον Κρις που σίγουρα θα κοιμόταν μέχρι αυτή την ώρα.

«Το ξέρεις πως αυτά έχουν μέσα σαμπάνια, έτσι;» ρώτησε κάποιος τη στιγμή που τελείωνα ακόμα ένα ποτήρι από το χυμό. Τον κοίταξα δύσπιστα. Τα μαλλιά του ήταν ξανθά. Η επιδερμίδα του φαινόταν ηλιοκαμένη και ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα καταγάλανα μάτια του. Χαμογελούσε σαν να γνώριζε πως ήταν ακαταμάχητος και η αλήθεια είναι πως κάποτε θα γοητευόμουν από αυτόν.