Σίγουρα Ίσως (Vol 2.)

4.

ΚΡΙΣ

Στάθηκα για μερικά λεπτά στο πεζοδρόμιο απέναντι από την πολυκατοικία όπου βρισκόταν το διαμέρισμα της μητέρας μου. Κοίταξα ψηλά στον τελευταίο όροφο στο παράθυρο που γνώριζα ότι ανήκε στο δωμάτιο της Κλειούς. Με τις άκρες των δαχτύλων μου έπαιξα με τα κλειδιά που θα μου επέτρεπαν να τη δω ξανά. Ο ήχος που άφηναν διαπερνούσε το ύφασμα του τζιν μου φτάνοντας ενοχλητικά οικεία στα αυτιά μου. Μια απόφαση με χώριζε μόνο από το να ανέβω στο διαμέρισμα που γνώριζα πως βρισκόταν εκείνη. Με ένα αργό βήμα πάτησα την άσφαλτο και ετοιμάστηκα να περάσω το δρόμο απέναντι. Στον ώμο μου ένιωσα ένα χέρι να με κρατάει. Δεν χρειάστηκε να στρέψω το κεφάλι μου για να καταλάβω πως ήταν ο Βινς. 

«Σε μερικές ώρες πετάμε για Λος Άντζελες. Θα εξετάσουμε τα καινούρια στοιχεία με τον ντεντέκτιβ. Πριν τελειώσει το καλοκαίρι ίσως μπορέσεις να επιστρέψεις...» κοίταξα το δρόμο καθώς ξεκίνησα να περπατάω δίπλα στον καλύτερο μου φίλο. Ίσως. Μια λέξη θάνατος που γνώριζα πως έκρυβε λιγότερες πιθανότητες από όσες άφηνε ο Βινς να εννοηθούν. Ωστόσο δεν μίλησα. 

Σε μερικά λεπτά φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Η πόρτα της εισόδου άνοιξε διάπλατα καθώς ο θυρωρός μας καληνύχτιζε. Ο κόσμος που κυκλοφορούσε αυτή την ώρα ήταν ελάχιστος. Εστίασα με το βλέμμα μου στους κρυστάλλινους πολυελαίους που κρέμονταν από το ταβάνι σκεπτόμενος κάθε άλλο παρά την επιστροφή μου πίσω στο σπίτι, αρνούμενος πως επέτρεπα σε κάποιον άγνωστο να ορίζει τη ζωή μου. 

«Επιτέλους» ακούστηκε η φωνή του Άλαν «δεν σηκώνει κανείς από τους δύο σας το κινητό του;» τον κοιτάξαμε και οι δύο απορημένοι. 

«Τι συνέβη;» ρωτήσαμε και οι δύο ταυτόχρονα σχεδόν. 

«Ο ντεντέκτιβ Χολμπρουκ θέλει να μιλήσει σε όλους μας... Από ότι φαίνεται υπάρχουν κάποιες εξελίξεις στην γνωστή σε όλους μας υπόθεση...»

Και κάπως έτσι ένιωσα τη καρδιά μου να χάνει ένα χτύπο. Είχε έρθει πράγματι εκείνη η στιγμή που περίμενα τόσο καιρό;

 **

Σήκωσα το ποτήρι και το έφερα στα χείλη μου. Τεκίλα, η μυρωδιά της με κατέκλυσε ευθείς αμέσως. Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα το υγρό να κυλήσει από τα χείλη μου στο λαιμό μου. Το κάψιμο ήταν ελαφρύ. Ένιωσα το κινητό στη τσέπη μου να δονείται. Το έβγαλα γρήγορα και εξέτασα το μήνυμα στην οθόνη. Ο Βινς με ενημέρωνε για τις τελευταίες εξελίξεις. Δεν απάντησα. Τοποθέτησα πάλι τη συσκευή στη θέση της και κοίταξα γύρω μου το παραθαλάσσιο κλαμπ, ένα από τα πιο γνωστά στη Γαλλική Ριβιέρα. Μοντέλα, ηθοποιοί και γαλαζοαίματοι από κάθε γωνιά της Ευρώπης σπαταλούσαν υπέρογκα ποσά καταναλώνοντας ακριβές σαμπάνιες. Επιχειρηματίες έκλειναν σκοτεινές συμφωνίες. Η ελίτ αυτού του κόσμου προωθούσε έναν τρόπο ζωής για τους λίγους που ζήλευαν πολλοί!