The Anecdote (COMPLETED)

Chapter Six

FIRST SEMESTER has ended but still no progress, my curiosity still drives me crazy. Siguro its time para kausapin ko kung sino man ang mas nakakaalam sa pag-ibig na yan at alam ko na masasagot niya lahat ng tanong ko and Im very sure that Papa can give me some advice.

My 3 hours vacant has done at aattend pa ako ng last subject, I better go home after  class at hihintayin ko si Papa sa bahay. This is my second attemp to ask him what happened to them, ni Mama, so that I'll know what to do with my curiousity and better had an advice from my father.

30 minutes...

45 minutes...

1 hour...

Ang bagal ng oras, I can't wait to go home. I still have 2 hours para sa klase na 'to, bakit ba kasi 3 hours 'tong subject. Nakinig na lang ulit ako sa prof at sinubukang magconcentrate, I need to focus.

4, 214 words, just wow ang bilis magsalita ni Prof ah, well yeah, I've counted every word she said because of boredom. At sa wakas tapos na ang klase, time to go home. Lumabas ako kaagad ng room at nagmamadaling umuwi sa bahay.

Nang makauwi ako, I hurriedly went to my room at nagbihis, I want to prepare a dinner with my father so magpapatulong ako kay Ate Pat magluto ng kakainin namin.

"Ate Pat, pwedi niyo po ba akong tulungan magprepare ng dinner namin ni Papa mamaya?" I asked her when I entered the kitchen

"Sige po, kami na lang po ang bahala."

"Okay thank you po"

Umalis ako ng kusina at bumalik sa kuwarto para itext ang ama ko na dito na maghapunan sa bahay. No reply. Siguro busy pa siya. Pumunta ako ng sala at doon hinintay si Papa.

"Sir tapos na po lahat."

"Ate hihintayin ko pa po si Papa, pwede bang paki takpan na lang muna ang mga pagkain?"

"Okay po. Siya nga po pala, may na iwang susi si Sir Felixster kaninang umaga."

Then ate Pat handed me a key. Sa tanang buhay ko dito sa bahay ngayon ko lang nakita 'tong susi na 'to. It is one of a kind, maganda ang pagkadisenyo rito and parang personalized pa talaga, kasama ng susi yung parang keychain na pwedeng lagyan ng pangalan.

Basement Room

H-huh? May basement pala ang bahay namin? Woah, for 18 years living in this house ngayon ko lang nalaman to ah.

"Ate may basement pala dito sa bahay?"

Pumunta ako ng kusina to ask ate Pat. I am curios as hell.

"Opo, hindi niyo lang siguro na papansin kasi palaging nasa kuwarto niyo lang po kayo."

"Talaga? Nakapasok na po ba kayo doon?"

"Hindi pa ho kasi mahigpit na ipinagbilin sa amin ni Sir Felixster na hindi po pwedeng pasukan yun."

"Eh, bakit naman daw?"

"Hindi din po namin alam, eh. Sound proof po yung basement room at saka personalized yung lock at susi niya."

"Okay, now I know. Siguro may mga importanteng bagay lang doon"

"Tanungin niyo na lang po ang Papa niyo"

"Sige ho, salamat po ah."

Habang palabas ng kusina, kinuha ko ang susi na nasa bulsa ko then nagtungo papuntang basement room. Pwede naman siguro akong pumasok doon atsaka wala pa naman si Papa. As I put the key in the keyhole, tumunog ang cellphone ko.

From: Papa

Sorry son, can't go home for this night. May emergency meeting ako sa Malaysia ngayon. I'll be gone for 2 days, babawi si Papa kapag nakauwi nako.

Isang malalim na buntong hininga ang naging tugon ko sa reply ni Papa. Sayang naman kasi, hihintayin ko na lang siyang umuwi. Kinuha ko ulit yung susi at pinagsabihan si Ate Pat na sila na yung kumain ng pinaluto ko. Wala na akong gana.